ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
Όπου τα χρυσόψαρα μπορει να δαγκώσουν σαν καρχαρίες και οι γοργόνες δεν μπορουν τα μακροβούτια...
της ψυχης
Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013
άτιτλο
δε μου μιλας όταν σωπαίνω
πνίγεις του νου το ουρλιαχτο
και στο λαιμο σου ξεχασμένο
μιας μέλισσας το φυλαχτο
μη με κοιτας που όλο γλυστράω
σ' ένα ανείπωτο τανγκο
τ' άδειο ποτήρι που κρατάω
σπάω στα δέκα κι ας κοπω
δεν σε ακούω και φωνάζω
με μαχαιρώνει η Ηχω
κι ότι στο μέλλον μου κι αν τάζω
λιώνει, χαρτάκι στο νερο
μη με ρωτας
πώς και στα χέρια μου φυτρώνουνε φεγγάρια
πώς και στη κούνια σου κοιμάται ο καιρος
κείνη η νύχτα που την παίξαμε στα ζάρια
γυρίζει ανάστροφα και λούζεται στο φως
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Τελικά οι σιωπές λένε πολλά περισσότερα πολλές φορές απ'τα λόγια!
Πολύ όμορφο!
Γλυκό θαλασσινό φιλί!
Έξοχο!...
http://stixo-mythia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_24.html
zoyzoy,
η σιωπη μιλάει πάντα
κι όπως έχουμε πει,
η ησυχία ακούει...
τα φιλια μου!
Γιώργο,
σ' ευχαριστω πολυ φίλε μου!
τα καλύτερα σου εύχομαι!
Δημοσίευση σχολίου