της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

άτιτλο

δε μου μιλας όταν σωπαίνω
πνίγεις του νου το ουρλιαχτο
και στο λαιμο σου ξεχασμένο
μιας μέλισσας το φυλαχτο

μη με κοιτας που όλο γλυστράω
σ' ένα ανείπωτο τανγκο
τ' άδειο ποτήρι που κρατάω
σπάω στα δέκα κι ας κοπω

δεν σε ακούω και φωνάζω
με μαχαιρώνει η Ηχω
κι ότι στο μέλλον μου κι αν τάζω
λιώνει, χαρτάκι στο νερο

μη με ρωτας
πώς και στα χέρια μου φυτρώνουνε φεγγάρια
πώς και στη κούνια σου κοιμάται ο καιρος
κείνη η νύχτα που την παίξαμε στα ζάρια
γυρίζει ανάστροφα και λούζεται στο φως



4 σχόλια:

zoyzoy είπε...

Τελικά οι σιωπές λένε πολλά περισσότερα πολλές φορές απ'τα λόγια!

Πολύ όμορφο!

Γλυκό θαλασσινό φιλί!

Γιώργος είπε...

Έξοχο!...

http://stixo-mythia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_24.html

Ναύτης είπε...

zoyzoy,

η σιωπη μιλάει πάντα
κι όπως έχουμε πει,
η ησυχία ακούει...

τα φιλια μου!

Ναύτης είπε...

Γιώργο,

σ' ευχαριστω πολυ φίλε μου!

τα καλύτερα σου εύχομαι!