αποστροφη

δεν θέλω
την αγάπη
πού 'ρχεται στο τέλος
τις σπαταλημένες αυλαίες
μαθαίνοντας
πώς κατεβαίνεις απ το σανίδι
πώς κλείνεσαι πάλι
στο ψυχοκαμαρίνι σου
δεν θέλω
τις άψυχες εντάσεις
του ρολογιου
με τους χάρτινους δείχτες
και το τρεμμάμενο εκκρεμες
κείνες τις θολες μέρες
τις σκονισμένες νύχτες
τις λερες θάλασσες
όπου εκβάλουν λασπωμένα ποτάμια
δεν θέλω όσα δεν διάλεξα
τους οικτιρμούς σας
τις άγονες γραμμες
των βραδυνων πηγαινέλα
δεν θέλω
τ' άσκαφτα φιλια
τ' ασημάδευτα χάδια
το απλανες
το απαρέμφατο
το άβατο
τ' αμφίσημο "έλα"
τους τοίχους στους στίχους
στη μιλιά
στις κραυγες
δεν θέλω άμυνα
συναλλαγη
παραλλαγη
παράλλαξη
κατοπτρισμους
σε λιμνάζοντα
αδιαφορία
δεν θέλω
δεν θέλω να  διψάω
να πεινάω
να ποθω
τ' απρόσιτα ταξίδια
και την απώλεια
της ευεργετικης αναισθησίας μου
δεν θέλω τη σιωπη
των τραγουδιων
των ποιητων
των βράχων
τις άναρθρες κραυγες
τις υποσημειώσεις
και τα υστερόγραφα
δεν θέλω βλέμματα απλανη
κορμια παράταιρα
κλεμένα ναι
φοβισμένα όχι
ανόητα γιατι
κουρδισμένα πάμε
αδυσώπητα τέλος
αλυσσοδεμένους έρωτες
δεν θέλω
την αγάπη πού 'ρχεται στο τέλος
εν κατακλείδι,
δεν θέλω
ν' αγαπάω τα σημάδια μου
κι ας είναι αυτα
που μου θυμίζουνε,
απαράμιλλα,
τα όσα οφείλω ν' αποστρέφομαι...

κι άλλα πολλα...