της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

ημερολόγιο #1

Καίγομαι...
Ψάχνω να βρω θερμοστάτη λες κι η καρδια έχει κουμπια και πλήκτρα κι αντιστάσεις.
Αυτα που πατας και βγάζεις μουσικη δεν είναι κλειδια κλειδοκύμβαλου.
Ένα ένα τα δάχτυλά μου συνθλίβονται προσπαθώντας να σταματήσουνε την πέτρα.
Οι ώμοι μου δεν μπορουν να τα βοηθήσουν.
Δεν στενάζω απ το βάρος.
Μια εποχη που δεν είχα λογαριάσει ήρθε κι έπεσε μ' όλο της το θυμο στη ζυγαρια.
Κόντεψαν να σπάσουν τα σχοινια που κρατούσανε τους χαρταετους.
Εκείνους που είχα αμολήσει ανάστροφα ψαρεύοντας στον αέρα το επόμενο ιπτάμενο μεταφορικο.
Τη θάλασσα την έχω αποκλείσει.
Ναρκοπέδιο από Σειρήνες.
Έβγαλα και τα πατζούρια απ τα παράθυρα να έρχεται ο ήλιος το πρωι να μου θυμίζει πως άλλαξε η μέρα.
Τραβάω μολυβιες στα σκόρπια χαρτια και χαρακιες στη κάσα της εξώπορτας.
Ψάχνω τα χαρτια όταν δεν θέλω να μετρήσω το χρόνο.
Χαϊδεύω την πόρτα όταν πρέπει να θυμηθω πόσος έμεινε.
Κοιτάζω απ το παράθυρο και βλέπω το σκάφος δεμμένο στον προβλητα.
Δεν φοβάμαι να πάω.
Φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να σηκώσω πανια μοναχος μου.
Αν πάω μπορει να μην καταφέρω να γυρίσω.
Και δεν είναι που φοβάμαι ούτε τη θάλασσα.
Την ακινησία φοβάμαι...
Κι η μουράβια έχει παλιώσει
Και θα το φάει το σκαρι η άτιμη που δε λογαριάζει αγάπες και φιλίες.
Με τη θάλασσα δε παίζεις, παρα μονάχα στα ρηχα.
Ή ακολουθεις ή χάνεσαι...
Κι εγω ανακατέβω τα χαρτια μου με τα χέρια στεγνα και το τσιγάρο στο στόμα.
Κι είναι όπως τα περνούσα μέσα από τις μπούκλες της.
Παρηγοριέμαι σκαλίζοντας στα περιθώρια στίχους.
Σα να δένω κορδέλλες στα μαλλια της.
Έχω σηκώσει τα μανίκια στο πουκάμισο και δυο κουμπια λείπουν απ τα πάνω.
Έχω δυο κερια για το βράδυ που όμως δεν τ'ανάβω για να γράψω.
Γράφω ψηλαφιστα, γράφω ακολουθώντας τους ήχους του μολυβιου στο χαρτι
Αν δε μ'αρέσει ο ρυθμος, το κάνω ένα τσαλακωμένο κουβάρι και το πετάω στο πάτωμα
Κι ύστερα ξαναρχίζω...

Και καίγομαι...
Ψάχνω ένα παράθυρο που δεν τ'ο'χω ανοίξει να δω αν από κει θα μπει δροσια
Τίποτε...
Μ'όλα ορθάνοιχτα και πάλι νηνεμία... Μπουνάτσα....
Βρέχω το δάχτυλο με σάλιο και το σηκώνω ψηλά μήπως κι ανακαλύψω κανένα ξεχασμένο ρεύμα να σουλατσάρει στο δωμάτιο... Πάλι τίποτε...
Μύγες που ζευγαρώνουν πετώντας, αστείο θέαμα...
Μα πού χαμόγελο;
Κάθομαι αντίκρυ στο παράθυρο με τα μάτια να κολυμπάνε στον ορίζοντα
Αυτο που σουλατσάρει στο μυαλο μου δεν μπορω να το πω σκέψεις...
Γιατι όταν σκέφτεσαι, παράγεις, κι αυτο που τώρα τριβελίζει τα μηνίγγια μου δεν παράγει τίποτε...
Ούτε εμπρός, ούτε πίσω στο δρόμο...
Σα στατικος και μετέωρος σ'ένα χορο που η μελωδία του μου θυμίζει κάτι που προσπαθω να ξεχάσω...
Κι αέρας δεν φυσάει
Κι η θάλασσα ανταριάζει μ'όλα αυτά
Νηνεμία και φουσκοθαλασσια
Swell το λένε οι ναυτικοι
Προμήνυμα φουρτούνας πού'ρχεται να ξυπνήσει τις κουρασμένες απ'την αναμονη χορδές μας
Και κει που ξεχάστηκε κι ο ύπνος ακόμη
Στο κλεισιμο της μέρας
Άρχισε στη σκεπη ν' αγκομαχάει ο ανεμοδείχτης με τον πρώτο αέρα
Αν είχα παραθυρόφυλλα θά'χαν τώρα φύγει κατα τη θάλασσα
Ξυπνάει επι τέλους το θεριο
Κι ασπρίζουνε οι άκρες απ τα κύμματα
Τώρα που εμφανίστηκε η κυρα σ'όλη της τη μεγαλωσύνη
Τώρα που θύμωσε ο ωκεανος και χύθηκε να καταπιει τους μώλους και τους κυμματοθραύστες
Τώρα που οι μυαλωμένοι σφαλάνε τις πόρτες και βάζουν τα εύθραυστα σε σίγουρα μέρη
Τούτη την ώρα που οι μανάδες σούρνουν τα παιδια με το ζόρι στα σπίτια
Και που οι παλιοι οι ναυτικοι κάνουνε το σταυρο τους
Ε τώρα είναι που παρακαλω να ρίξεις λίγο ακόμη λάδι
Λάδι αιθέριο αποσταγμένο απ των ματιων τις κόχες
Κι έτσι που καίγομαι με μια γαλάζια φωτια
να δώσω μια και παρανάλωμα να κάνω στάχτη ότι περίσσεψε
κι έτσι ελεύθερος
άϋλος
στάχτη
καπνός
ιδέα
επιθυμία
να ξεχυθω απ τ΄ανοιχτα παράθυρα κατα τη θάλασσα
να λύσω κάβους
να υψώσω άρμενα και πανια
να απλωθω στον ανοιχτό ορίζοντα
και μέσα σ αφρους
και σε βρισιες
και δεήσεις στους θεους
να σκορπιστώ μια και καλη
η ερωμένη μου η μεγάλη
στα σωθικα της να με αφομοιώσει...


Αν βρείτε τα χαρτια μου
κάφτε τα στο κατόπι μου...









πρωθύστερο...
τό'νιωθα να κλωτσάει για να βγει...
για κάποιο λόγο αυτη η μουσικη νομίζω
πως καλύτερα του πάει





.

32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω ποιο θεριό ξύπνησε, ξέρω όμως ότι διαβάζοντας μια πανθηρούλα έγινε αρνούλα και τώρα απειλεί ότι την επόμενη φορά που θα διαβάσει κάτι τόσο συγκλονιστικό θα το μάθει απ' έξω! :)

ΜΡΡ

Ναύτης είπε...

ω!
ήξερα πως η μουσικη έχει τέτοια αποτελέσματα...

σου υπόσχομαι ότι το επόμενο θα είναι μεγαλύτερο
έτσι να παιδευτείς λίγο...

καλησπέρα

:)

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει, λάτρευα την ποιηση σου τώρα λατρευω και τα ημερολογιακα σου!

Απιστευτη ροή σκέψης...

Να τα συνεχίσεις! Θελω 2, 3 , 4, κλπ

Και ασε με να χανομαι, ψαχνοντας τα χαρτια σου!

Καλησπερα

Ναύτης είπε...

Coulita,

το 2 είναι πιο κάτω
δημοσιεύτηκε πρώτο
αυτο είναι γραμμένο πιο πριν

τα επόμενα, αν είναι, θα γραφτουν και θα δημοσιευτουν εδω...

νά'σαι καλα

όσο για τα χαρτια μου
χαρισμένα είναι...

kovo voltes... είπε...

Και βγήκε ορμητικό ε? Πρέπει να έκαψε τα σωθικά σου...

Ναύτης είπε...

συνηθισμένα kovo voltes,

συνηθισμένα...

:)

Ανώνυμος είπε...

να δώσω μια και παρανάλωμα να κάνω στάχτη ότι περίσσεψε....

λύτρωση...

καλό ξημέρωμα στ' ανοιχτά ναύτη...

Ναύτης είπε...

λύτρωση δεν έχει η αγάπη liouska

μόνο θλίψη
κι αυτη όχι πάντα

καλο ξημέρωμα κ σε σένα!

Unknown είπε...

Βουβά κύματα μας περιμένουν στο Ενυδρείο ... από στάχτες ημερολογίου.

Αλήθεια, δεν φοβάσαι μην "κάψεις" κι εμάς;;
Αλλά ο καμένος δεν φοβάται τη ... φωτιά πια ...

τα λέμε

zoyzoy είπε...

Ο αέρας σου ξεσήκωσε και τα δικά μου σωθικά ένιωσα τη φωτιά να με πυρώνει ανεξήγητα!
Αυτή η ζωντάνια που βγάζεις απο μέσα με καθηλώνει!

Καλή σου μέρα με θαλασσινά ήρεμα @@@

Ναύτης είπε...

καλημέρα meggie,

τι να φοβηθουν οι καμμένοι
κι οι βρεγμένοι απ τα νερα
κι όσοι έχουνε παράσημα απ τις μάχες
και σημάδια απ τα φιλια
και όνειρα
και φόβους
κι έρωτες αληθινους
και ταξίδια στο σάκκο
και καθαρη ματια
και ξερουν να κουβαλάνε
ε αυτοι τι να φοβηθουν...;

για τους άλλους,
δεν παίρνω κι όρκο...

Ναύτης είπε...

καλημέρα zoyzoyna,

εσυ κι αν καίγεσαι
έχεις τη θάλασσα στο κατώφλι σου

νά'σαι καλα θαλασσινη

:)

ΓλωΣΣοκοπάνα είπε...

Πανέμορφο και γεμάτο εικόνες το ημερολόγιό σου. τόσο τρυφερό όσο και σκληρό..Δεν εχω άλλα λόγια..
Σε χαιρετώ και σε φιλώ..

Ναύτης είπε...

καλησπέρα MariStella,

γλυκόπικρο
χαρμολύπη

και άλλα πολλα...

μια ζωη στην αντιφατικότητα...

νά'σαι καλα!

ποιώ - ελένη είπε...

Καταυγάζεις το πέλαγος
και με πύρινα χέρια
σβήνεις τα σήματα
Βρήκα εικόνες λυμένων
κάβων στο ημερολόγιο σου!
Καλοτάξιδο Ναύτη μου

Ναύτης είπε...

λυμένοι κάβοι
σπασμένες άγκυρες

κομμάτια κι αποσπάσματα...

νά'σαι καλα ελένη

El Amor είπε...

Δεν υπάρχει τέλος στη θάλασσα
δεν υπάρχει τέλος στη μαγεία ....

δεν υπάρχει τέλος στον ενθουσιασμό
Το πάθος δεν έχει τέλος ....

αν η καρδιά μπορεί να αισθανθεί την αγάπη ....

Καλησπέρα...:)

flash είπε...

ναυτάκι μου
αν αυτό είναι το ένα
και ήδη έχεις δημοσιεύσει το δύο
τότε θα πει πως αυτό γράφτηκε πρώτο;
και ακόμα θα πει πως είναι αν όχι πολύ παλιό, έστω κάμποσο;
ήθελα να σε ρωτήσω πότε το έγραψες
αλλά μάλλον δεν είμαι αρκετά αδιάκριτη και δεν το είχα εύκολο...
κάνω λοιπόν πως απαντάω μόνη μου :)
τώρα γιατί το εξετάζω έτσι, είναι μια άλλη ιστορία..
κάτι με ενοχλεί.. κάτι που θα ήθελα να έχει μείνει πίσω...
υποθέτω..
φιλί!
ίσως ξαναπεράσω για αυτό ίσως όχι..
πάντως από μεταδοτικότητα σκίζεις!.. :p
και η μουσική μου αρέσει
όμορφο ξημέρωμα!

Ναύτης είπε...

El Amor καλησπέρα σου,

δεν υπάρχει τέλος λες
γι αυτα που έγραψες
συμφωνω....

καλο σου ξημέρωμα!

Ναύτης είπε...

Φλασάκι μου καλησπέρα,

δεν ξέρω τι σκέφτεσαι
τούτο εδω γράφτηκε κάποια στιγμη το Σεπτέμβρη

το #2 δημοσιευμένο πιο κάτω
ξεκίνησε πιο μετα
αλλα ολοκληρώθηκε πρόσφατα
το βράδυ της νεροποντης στον Πειραια...

απόψε ξεκινάει και το #3

δεν ξέρω αν σκίζω από μεταδοτικότητα...
κι αν είναι έτσι αχρείαστη είναι
δάσκαλος δεν είμαι...

καλο ξημέρωμα καλο μου

flash είπε...

:)
ε ναι ο Σεπτέμβρης του πάει μια χαρά!
και στο δύο η νεροποντή.. για αυτό και τα είπες ημερολόγια άλλωστε :)))
μόνο οι δάσκαλοι την χρειάζονται λες;;
και αυτό, που μεταφέρεις τόσο δυνατά και ατόφια τα συναισθήματα πώς λέγεται;;
αυτό εδώ έχει κάτι αποπνικτικό.. μια επιτακτική ανάγκη για ελευθερία και ανάσα.. που απλώς ήθελα να μου πεις οτι γράφτηκε καλοκαίρι -έστω Σεπτέμβρη! :)
οτι τελοσπαντων δεν γράφτηκε χθες...
τώρα που μου το είπες ανάσανα κι εγώ.. ουφ...

:) καλό ξημέρωμα Ναύτη!
γράφεις εξαιρετικά και νομίζω μπορείς να γράψεις οτιδήποτε..

αλλά αυτό εδώ θα είμαστε και θα το δούμε
όταν θα θέλει εκείνο.. :)

Ναύτης είπε...

μπορω να γράψω οτιδήποτε λες;
λοιπον, ναι
μπορω

με μια μονάχα προϋπόθεση...
που πια απουσιάζει
και τώρα γράφω από ανάγκη...

καλο ξημέρωμα Φλασάκι μου

~reflection~ είπε...

Πάντα εσπρωχνα το κοριτσάκι της καρδιάς μου να μάθει κολύμπι στα βαθια....
να την σκεπαζει το κύμα...
στην αρχη φοβήθηκε μια...
φοβήθηκε δυο...

τωρα μονη της παίρνει φόρα από το βατήρα της Αυτοκτονικής ΔΗμιουργίας...
σκίζει τις σελίδες της..
και βουτά απολαμβάνοντας το συντρίμι του Κορμιού της πριν δημιουργηθει καν.....

Σ'ευχαριστω για την ανεπαναληπτη εμπειρία....
Πολύτιμος....
σαν Ωκεανός εξομολόγησης....

μα....
αυτο δενείσαι?.....
το Ναυτης νιωθω είναι το υποκοριστικό σου ε?...

κανω λαθος???


φιλι...... κατα λάθος πνιγμενο στο πιο μεγαλο κύμα του στίχου σου...

κριμα που δε κρυβεις ναυαγοσωστες μέσα στις λεκτικες σου παραλίες....
παντα νιωθω χρειάζονται....
γιατι όλο η καρδια μου φευγει ξεπνοη!!!!

~reflection~ είπε...

Όσο για την μουσική επενδυση....
Ίσως Πιο βαθια από το απύθμενο του Ημερολογίου σου....

διχαζομαι...

flash είπε...

γι αυτό είπα οτι θα το δούμε όταν θα θέλει.. :)
επειδή γράφεις από ανάγκη..
τώρα..
κάποτε οι ανάγκες εκπληρώνονται όμως...
αλλά στο μεταξύ μας έχουν κάνει καλύτερους
έτσι δεν είναι 'δάσκαλε' ;)
τίποτα πιο διδακτικό από την μάχη της επιβίωσης..
όνειρα γλυκά!

Ναύτης είπε...

σ'ευχαριστω Κάκια...

κι έτσι μια που το είπες
έχω ένα που με παιδεύει
"ναυαγοσώστες" τό'χω βγάλει
μισοτελειωμένο
αλλα μου φαίνεται πως τωρα θα το τελειώσω...

καλο ξημέρωμα κολυμβήτρια!

Ναύτης είπε...

Φλασάκι,

οι ανάγκες...
μεγάλη κουβέντα
ας είχα μια απ όλες...

καλο ξημέρωμα καλο μου.

flash είπε...

χαχαχα
λοιπόν, τώρα αναρωτιέμαι αν τελικά συνενοηθήκαμε χαχα :)
δεν ξέρω αν είναι που νυστάζω
αλλά σκέφτηκα οτι μιλάω με την Πυθία αυτοπροσώπως :))
ας είχα μια απ όλες λες και είναι το φλασάκι σαν να κοιτάζει μέσα από καλειδοσκόπιο
όλα γυρίζουν....
έχεις πολλές ή δεν έχεις καμία;..
και άραγε πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η κουβέντα για να τα χωρέσει και τα δύο;!
ζαλίστηκα :)
είπαμε
ώρα για ύπνο!!
αλήθεια ξέρεις ένα κομμάτι του Παπακωνσταντίνου που λέει όλα γυρίζουν.. ξαναγυρίζουν.. λιώνουν τελειώνουν και ξαναρχίζουν...
εεε ναι.. αυτό τώρα ήταν κάπως άσχετο :)
καληνύχτα!

Ναύτης είπε...

flashάκι,

εσυ είσαι απ τους παλιότερους λαθρεπιβάτες εδω...
ξέρεις καλα τι εννοω

σιγα που τό'κρυψα δηλαδη
μα λέμε τώρα

άντε ξεκουράσου
η νύχτα είναι μικρη ακόμη

καλο ξημέρωμα!

:)

Ναύτης είπε...

Κάκια,

τη μουσικη τη βρήκα
ή μάλλον με βρήκε,
τυχαία

τυχαία;
ίσως...

~reflection~ είπε...

Δεν υπαρχει Λάθος, Νάυτη.....

μονο βίωμα......



φιλι.....βίωμα...

Ναύτης είπε...

είθε όλα να είναι Κάκια,
φιλι και βίωμα

καλημέρα