της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

ώρα οχτω και κάτι

δεν το λες βραδυ
μεσοδιάστημα
ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι
στα καμαρίνια της νύχτας
οφθαλμολάγνος
στην άκρη του φάρου
να την βλέπω να προβάρει τα καλοκαιρινα της
καθισμένος στην άκρη του μώλου
με τα πόδια κρεμασμένα στη θάλασσα
σούρουπο
άδειο κουτι μπύρας για τασάκι
φεγγάρι ασημόγκριζο π'αδειάζει
ανεβαίνει τραγουδώντας
κι ήλιος πορτοκαλομαβύς
να χρωματίζει φόρεμα λινο
με λεπτες ράντες
δεν έχω κούραση
είμαι άδειος
τόση ελαφρότητα δεν την αντέχω
μια να φυσήξει
και μια που πέταξα...
αλλα απ'την άλλη
δεν το λες και βράδυ ακόμη
και που να πετάξεις χωρις την παρέα της
κοιτάζω ακόμη
μια δυτικα
κι άλλη μια νοτιοανατολικα
δεν φυσάει
μην και της σηκώσει το φουστάνι
πρωτου βγει στη σκηνη...
σκέφτομαι πως θά'ναι αν βουτούσα
κοιτάζω κάτω
τη βλέπω ξαπλωμένη στο νερο
με το κεφάλι στα δυτικα
να πορφυροχρυσίζει
ύστερα το λινο της φουστάνι
και στα νοτιοανατολικα
σκούρα μπλε και μολυβι πέδιλα
κάπου ανάμεσα δυο γκριζογάλανες κηλίδες
με κοιτάνε ίσια
κατάματα
με περίτεχνη αυστηρότητα
τώρα που τη χρειάζομαι την αλαφράδα έφυγε
-τι κάνεις εδω;
-σε χαζεύω
-να φύγεις
-είναι ακόμη οχτώ και κάτι
-δεν μ αρέσει να με κοιτας να ντύνομαι
-εκείνος γιατι;
-κείνος μού'χει χαρίσει το φουστάνι
-και κείνη;
-εκείνη μού'χει χρωματίσει τη φωνη
-και γω;
-εσυ μου τα κλέβεις για να τα ρίξεις στα χαρτια
-για να σ'αγαπήσουνε κι άλλοι
-δεν θέλω!
-τι θες;
-να φύγεις
-ε, φεύγω...
-Ναύτη; 
-ναι;
-έλα πιο μετα, όταν θα ντυθω νυχτοθάλασσα...







αφιερωμένο...
στο ίδιο σημείο, ίδια ώρα
είχα έρθει να κλάψω
πριν τέσσερα χρόνια
τώρα
αφιερωμένο
στη Μούσα της αλλαγης μου...


.

12 σχόλια:

Unknown είπε...

οι αφιερώσεις είναι δυνατά εργαλεία .. χαράς

καλημέρα και στους δυό σας

Ναύτης είπε...

καλημέρα meggie,

είναι εργαλεία ζωης
:)

Wicca είπε...

Κάθε φορά που εκείνη βγάζει το φουστάνι, το φορά η φαντασία σου μέσα σε ένα φ όλο φωτιά. Πως το κάνεις;

Ναύτης είπε...

δεν το κάνω εγω
εκείνη το κάνει...
εγω το γράφω

καλημέρα ανακρίτρια!

flash είπε...

εσύ μου κλέβεις για να τα ρίξεις στα χαρτιά..
ναυτάκι μου
σύγκορμη ανατρίχιασα!
μοναδικό κι υπέροχο το σημερινό..
τελικά τις αγαπάω πολύ τις στιγμούλες εκείνες που ανοίγουν και αποκτούν διάρκεια.. ;)
η στιγμή με μάγεψε και ο διάλογος με άφησε μαγεμένη!!!
και πώς επιβιώνεις μαγεμένος σε έναν κόσμο σαν τον δικό μας;
ίσως μόνο έτσι(;)
όχι δεν παραπονιέμαι
το αφήνω στη θάλασσα..
λοιπόν ακόμα και η θάλασα γίνεται παραπονιάρα αν την δεις σαν ερωμένη.. σκέφτομαι..
πως κάθε ερωμένη ενός αντάξιου εραστή με το παράπονο μένει.. με αυτή την αδυναμία που υποσυνείδητα πάντα ψάχνει... να της συμβεί!
φιλάκια αμέτρητα..
για το μοίρασμα μιας
μαγικής στιγμής!
Καλημέρα!!! :)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Φλασάκι,
η στιγμη πραγματικη
κι αλληγορικη
κι ο διάλογος...
μπορει να είναι και πραγματικος
ο κόσμος είναι μαγικος φλασάκι μου,
κι εμεις πλάσματα μαγικα
κι όποιος ευλογηθει απ την κατάρα του έρωτα
πορεύεται προασπισμένος
όσο για το μοίρασμα...
ε, το γράφω...

καλημέρα!

Evanescence είπε...

Εκείνος της χάρισε το φουστάνι, εκείνη (?) της έχει χρωματίσει τη φωνή, κι εσύ την τρόμαξες...:) όποτε πήγαινε πιο μετά που σου λέει για να προλάβει να ετοιμαστεί...νυχτοθάλασσα!

Ναύτης είπε...

Eva,
τι να τρομάξει απο μένα;
απλα κοριτσίστικες ιδιοτροπίες...
κατα τ'άλλα
δίκιο έχεις :)

καλησπέρα!

Εκείνη.. είπε...

τι όμορφο.. καλά το κατάλαβα πως μύρισα θάλασσα σαν άνοιξα την πόρτα!

απίστευτα όμορφο!!

Αγκαλίτσες και στους δυό σας! :)

Ναύτης είπε...

Εκείνη,

τις δικες μου να τις πάρω και καλοδεχούμενες
της Μούσας δεν τις σφερτερίζομαι
αν περάσει καμμια βόλτα, τις παίρνει μόνη της...

καλημέρα σου!

~reflection~ είπε...

δεν το κάνω εγω
εκείνη το κάνει...
εγω το γράφω


Κλέφτηκα.......

ακριβως το Ίδιο υποστηριζω κι εγω....

ΕΜΕΙΣ μονο γραφουμε..
το Κίνητρο ξαπλωνει στην παλαμη μας
και η πενα γραφει Γυμνό το Κείμενο,
σαν καθαρής ΖΩΗΣ Βίωμα...


Σε φιλω...θαλασσινά......

Ναύτης είπε...

Κάκια μου καλημέρα,

ναι, αυτο το Κίνητρο είναι το ταξίδι
και καύσιμο η ψυχη μας
εναλλακτικα
αφηνόμαστε στον αέρα
ή στη θάλασσα...
το κίνητρο από μόνο του
δεν οδηγει πουθενα...

τα φιλια προσάναμμα...!