της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

παρων

τη μισω την Απουσία...
είμαι ορκισμένος εχθρος της
λέει ότι θέλουμε ν'ακούσουμε
μας ταξιδεύει όπου ποθούμε
δεν την αγάπησα ποτε την Απουσία
κι ας ήταν στιγμες που με μάγεψε και μένα
κι ας ήταν φορες που με πήρε απ το χέρι
με ταξίδεψε...
όταν τελειώνει όμως το ονειρικο ταξίδι
κι όταν καταλαγιάζει η σκόνη
απ το σούρσιμο των φθαρμένων παπουτσιων
στα σκονισμένα σοκάκια της φαντασίας,
μένεις μονάχος να περιπλανιέσαι...
μόνο η αγάπη για τη θάλασσα
μπορει να σε βγάλει στην ακτη
ή, στην καλύτερη περίπτωση,
ο απόηχος απ το μεθυστικο τραγούδι
ξεχασμένης σειρήνας που σε ψάχνει
με την απόγνωση να χρωματίζει
τις κελλαριστες της νότες

την ζηλεύω την Απουσία...
την προσμονη που προκαλει στα μάτια
τη πρώτη ρουφιξια του τσιγάρου
το κοίταγμα μέσα στο ποτήρι με την τελευταία γουλια
το ανατρίχιασμα το αδιόρατο
τον αναστεναγμο του πόθου
το σφίξιμο στο στομάχι
την έλλειψη
που στάζει σαν λυωμένο κερι
σε τρυφερο υπογάστριο...
μ'αυτη το κενο παίρνει υπόσταση
το τίποτε παίρνει αξία
η μια στιγμη γίνεται αιώνας
θρέφει
και τρέφεται απ τα πολύτιμα
αφήνει κομμάτια
προσπάθεια αναπαραγωγης
ματαιότητα

την σιχαίνομαι την Απουσία...
τα σημάδια της
τις λακούβες στους δρόμους
που προσπαθεις να περπατήσεις αξημέρωτα
τα κλειδωμένα παράθυρα
την πίκρα στο ξύπνημα
τον δισταγμο του λεπτοδείκτη
ν'αφήσει το χρόνο να κυλήσει
τον ύπουλο εξωραϊσμο της φυγης
την αίσθηση του άδικου
την απατηλη υπεροπλία της
την αλαζονία του εναγγαλισμου της
το ψέμα της
το μαυλιστικο της ρεφραίν
τη μετουσίωση των φαντασιώσεων
τις κλεμμένες της δάφνες
τον πόνο στο κρύο της φιλι

την πολεμάω την Απουσία...
γυμνος αλλα πάνοπλος
στέκομαι με τα πόδια στο νερο
ή στη θάλασσα
και την χαστουκίζω
με ξεσκέπαστες τις πληγες
με αλήθεια
με τραγούδι
με χορο
με θυσία
με καθαρο βλέμμα
με ανοιχτη καρδια
με πείσμα παιδιου
με φωτια
με ταξίδι
με παρούσα Αγάπη...

δεν την φοβήθηκα ποτε την Απουσία...
αργα ή γρήγορα
μεταλλάσεται σ'αυτο που πραγματικα είναι
απλά απουσία...








κάπου κρυμμένο ήταν αυτο (μέσα μου)
αφιερωμένο στους συμπολεμιστες...

.

35 σχόλια:

La Romantique είπε...

Δεν έχω λόγια...
Απλά υπέροχο!
Καλή χρονιά :)

kovo voltes... είπε...

Σιγά μη τη φοβηθούμε...Μια κυρία ανασφαλής που άλλοτε τσιρίζει και άλλοτε σιωπά...εκκωφαντικά είναι...Απλά μια...απουσία, όπως είπες ;))

Anael είπε...

Απουσία..
την μισείς..
την ζηλεύεις..
την σιχαίνεσαι..
την πολεμάς..
δεν την φοβήθηκες..

πραγματικά είσαι Παρών!με αισθήματα..

καλή χρονιά ναύτη μου :)

Ναύτης είπε...

καλησπέρα La Romantique,

δεν χρειάζονται λόγια
νά'σαι καλα!

Ναύτης είπε...

kovo voltes,

θέλει αγώνα
ένας ο εχθρός
η κούραση...

κι εγω είμαι πολυ κουρασμένος...

Ναύτης είπε...

Anael,

χαίρομαι που σε βλέπω πάλι
ήμουν παρών
κι είμαι ακόμη...

καλησπέρα σου

~reflection~ είπε...

Απολαμβάνω την αμφιταλάντευσή σου....

Κύμα στο στενό του Ευρίπου ...
6 ώρες θαλάσσης δεξιά...
6 ρεύματα πορείας αριστερά...
και μετά στο διάκενο της σιωπής ερωτευμένος με το Αντιδιαμετρικό Είδωλο της Απουσίας...

Αντανακλάσεις στο νερό...
στο Νου που καθρεφτίζεται στις θαλασσες...
στο ποίημα που θολώνει τα νερά μας...

κι εγω χαμένη σε ένα Όχι που γίνεται Ναι και καταλήγει Ίσως....

φιλιά....απόλυτο Ναι στην αμφιταλάντευση του ποιηματος....

zoyzoy είπε...

Και'γω έμεινα άναυδη :Ο
τι να πιστέψω?
Την μισείς
την ζηλεύεις
την σιχαίνεσαι?
Εγώ λέω την αγαπάς
να πονάς και να υποφέρεις μαζί της!

Καλή δύναμη:))
Με φιλιά θαλασσινά!

nina είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=uHlNdWApWgk

Προς το παρόν αυτό
Τα υπόλοιπα σε κανονική ανάρτηση, κάποτε :)

Καλό σου βράδυ!

Ναύτης είπε...

χμ, μάλλον το πρώτο που θα έπρεπε να διευκρινήσω είναι το ότι, δεν μιλω για δικη μου απουσία....

τη δικη μου απουσία θα έπρεπε να την τραγουδήσει άλλος... στο πνεύμα της ανάρτησης.

μιλω για απουσία, απουσίες που θα πρέπει να πολεμήσεις για να κατακτήσεις αυτο που αγαπας...

κατανοητος;

:)

για την άλλη απουσία,
έχω γράψει ήδη πολλα...

Ναύτης είπε...

zoyzoy

πραγματικα τη μισω την Απουσία
δεν έχω έρωτα γι αυτη
πολλώ μάλλον αγάπη...

δεν είναι δικη μου γα να υποφέρω μαζι της
δεν θέλω να γίνω τέτοια απουσία ποτε!

δεν θα εξηγήσω άλλα...

νά'σαι καλα!

:)

Ναύτης είπε...

Νίνα,

άσε τα "κάποτε" και ξεκίνα!

καλο ξημέρωμα!

:)

Ναύτης είπε...

Κάκια,

αχ Κάκια...
στο έχω πει
κάθε σου σχόλιο
πρέπει να μπαίνει ανάρτηση...

νά'σαι καλα!


:)

flash είπε...

όσο κι αν νυστάζω με 13 σχόλια δεν θα σ'αφήσω :)))

έχω λοιπόν να πω το εξής ουσιαστικόν..

η Αγάπη είναι
ΠΑΡ-ΟΥΣ(Ι)Α

πάντοτε και σε κάθε τώρα!

Φυσικά - όχι που με κρατάς :p
έχω να πω και πως η ανάρτηση είναι σπουδαία.. την διαβάζω σαν μονόλογο ηθοποιού σε αδειανή σκηνή..
γι αυτό και τις εναλλαγές - από αισθητικής απόψεως, της λάτρεψα!

καλό ξημέρωμα!
με 14..

:)

Ανώνυμος είπε...

Παρούσα απουσία
Απούσα παρουσία

Είναι;
Δεν είναι;
Κι αν είναι, γιατί έγινε;
Πως έγινε;

Το θέμα είναι πόσο θα την αφήσεις να φωλιάσει μέσα σου όταν έρθει...

Καλημέρα
Καλή χρονιά!

:)

Ανώνυμος είπε...

Μην την επιλέγεις....

Ναύτης είπε...

liouska,

δεν επιλέγεις πάντα
μα εδω το θέμα μου δεν είναι αυτο
μάλλον τελικα σας μπέρδεψα...

:)

Ναύτης είπε...

Coulita μου,

γιατι να επιλέξω κάτι που μισω;
δεν θέλω ούτε να γίνομαι απουσία
ούτε να με εξουσιάζει μία...

:)

Ναύτης είπε...

Φλασάκι,

το 13 είναι το τυχερό μου νούμερο...

:)

flash είπε...

ναυτάκιιιι..
ένα θα σου πω!!!
δεν έχεις καθόλου τακτ :p

χαχαχα
ξέρεις το παράδειγμα/ανέκδοτο για την διαφορά του τακτ από την ευγένεια;

:)))

Καλημέρα!

Bουλα. είπε...

Εγώ θα μείνω...
στο τραγούδι μιας και το κείμενο μιλά απο μόνο του!
*****
Και μη κοιτάς χαμόγελα
Και μη κοιτάς κουράγια
Αυτοί που πίσω μένουνε
Παιδεύονται τα βράδια

Και μη κοιτάς ποιος νίκησε
Που πήγαν τα καράβια
Δεν έχει η αγάπη λάφυρα
Δεν έχει η αγάπη βράχια

Ναύτης είπε...

Flashάκι,

όχι δεν το ξέρω...
για πες

:)

Ναύτης είπε...

Νά'σαι καλα Βούλα,

έτσι ακριβως
το κρυμμένο κλειδι είναι στο τραγούδι...

καλο σου βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα που θέτεις είναι πραγματικά τόσο επίκαιρο και δεν είναι, νομίζω, πλέον προσωπικό, μιας και στην εποχή μας κυριαρχεί η απελπισία και η οδύνη της Απουσίας...
Από την δική μου εμπειρία,
όταν είμαι αληθινά "παρούσα", αντιστρέφεται η κάθε απουσία
και αυτή η ίδια η Απουσία...
Και το ξέρω αυτό, εγώ που σπάνιες φορές είμαι "παρούσα" (το ομολογώ)
-ήτοι σκορπίζομαι παντοιοτρόπως σε ανθρώπους, χώρους,ιδέες,σκέψεις, διαστάσεις...
Κάπως έτσι γίνεται με όλους μας, λίγο-πολύ...
Η λύτρωση είναι -όπως το λες!- η "παρούσα Αγάπη"
κι αυτή όμως λογίζεται και εκφράζεται διαφορετικά από τον καθένα
και το γεγονός ότι δεν μπορεί εύκολα να υπάρξει αληθινή Αγάπη - αυτή που δεν πληγώνει κανένα μη ικανοποιώντας το εγώ και τα πολλά του "πρόσωπα" -
ενισχύει την κάθε απουσία και την Απουσία...

υ.γ. Αφιερωμένο, για μια ακόμη φορά,το Ausencia του
Bregovic για καληνύχτα!
:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Ανώνυμη,

εντελως στο στόχο!
μα εντελως...

η Αγάπη εκφράζεται διαφορετικα, ναι
λόγο γι αυτο έχουν μόνο αυτοι που αγαπιούνται, αυτοι που αγαπουν δεν βλέπουν...

το μόνο που μπορεις να πεις είναι:
ναι, μ αγάπησε, μ' αγαπάει αληθινα,
το να πεις σ'αγαπω αληθινα
το θεωρω ιεροσυλία!

παρούσα Αγάπη λοιπον
αφοσιωμένη Αγάπη
παρων Ερωτας
κι όσο για την Απουσία...
να, ας της γράψω άλλο ένα ξόρκι...

:)

καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!
Σωστά τα λες, Ναύτη, έτσι είναι,
η Αγάπη μπορεί να ομολογείται όταν βιώνεται, αναγνωρίζεται όταν μας αγαπούν...
Όμως η ομολογία της στον άλλο, γιατί να είναι ιεροσυλία;
Παράκληση ή ανάγκη να σε αγαπήσουν είναι,
ένδεια αγάπης που εκφράζεται έτσι...

Να δείχνουμε κατανόηση σε εκείνους που καμιά φορά το λένε, γιατί μάλλον δεν αγαπιούνται
(μαρτύριο, μ'άλλα λόγια...)
:)

Ναύτης είπε...

μα όχι,
δεν είναι θέμα κατανόησης
άλλωστε δεν είναι η δικη μου κοσμοθεωρία περι αγάπης η σωστη...

όπως το νιώθω
έτσι το λέω

κι ουτε αν κάποιος το πει, πάει να πει δεν αγαπάει...

μόνο να,
η αλήθεια στην αγάπη
είναι η αλήθεια που βλέπουμε στα μάτια του ανθρώπου που αγαπάμε...
η δικη μας αγάπη:
ο φακος
το κυάλι
ο εξάντας...

αυτα...

Ανώνυμος είπε...

Να' σαι καλά, στ' αλήθεια...
Μ' έκανες και γέλασα με αυτά τα τελευταία που έγραψες...
:)

Ναύτης είπε...

Ανώνυμε,
να έρχεσαι να διαβάζεις να γελας βρε θηρίο
προφανως το έχεις πολυ ανάγκη το γέλιο
σου λείπει μάλλον
τωρα για την αίσθηση και την αισθητικη του χιούμορ σου
έχω εκφραστει ήδη

νά'σαι καλα

:)

Ανώνυμος είπε...

Ξέρεις, γέλασα με την ευρηματικότητα και το ταλέντο σου να περιγράφεις καταστάσεις με εύστοχες αλληγορικές εικόνες,
μην το παίρνεις αλλιώς,
ασφαλώς και δεν διασκεδάζω...

Όσο για το χιούμορ μου, ειλικρινά δεν θυμάμαι τι έχεις γράψει:
ίσως με μπερδεύεις με άλλη,
μπορεί όμως να φταίει και
η "παραφορτωμένη μνήμη" μου,
όπως είπε κάποτε κάποιος για τον εαυτό του...

υ.γ.1. Λατρεύω τους εξάντες!!!

2. Είμαι η προηγούμενη
ανώνυμη...
Θηρίο; καταγράφεται... :)

Εκείνη.. είπε...

"την έλλειψη
που στάζει σαν λυωμένο κερι
σε τρυφερο υπογάστριο..."

από τις ομορφότερες και ματωμένες λέξεις που άγγιξαν ποτέ τα μάτια μου..

υπέροχο.

Καλώς σε βρήκα..

Ναύτης είπε...

καλημέρα Ανώνυμη Νο235456...
πάνω που σας είχα ξεχωρίσει
μου τα κάνατε σαλατα...

ας είναι
να είσαι καλα!

Ναύτης είπε...

καλημέρα Εκείνη...

καλωσήρθες!

tsouxtra είπε...

Δύσκολη η απουσία.. όποια μορφή κι αν έχει.. δεν αντέχεται πάντα..

Καλημέρες ναύτη!

Mak. είπε...

με αγγιξε πολυ!
η απουσια ε?
κολλητη μου.