λόγια

λόγια,
που ειπώθηκαν στη φασαρία
ψάχνουν ακόμη τα αυτια,
που για κείνα προορίζονταν
στα άλλα μοιάζουν ασυναρτησίες
κουβέντες,
που ξεπόρτησαν από έμπνευση
είτε από ανάγκη
στον κρότο της μέρας
ξέμπαρκες
που αυτομόλησαν επιδεικτικα
κι έφτασαν να κονταροχτυπιούνται με το δήθεν
με το εφήμερο
με τις ενοχλητικες μύγες
με τα περιθωριακα τσιτάτα
με τη μεγαλοστομία
με τα γλυκερα κοπλιμέντα του καζαμία
με τα φτηνα δολώματα
με το ψέμα
και κάπου εκει, έρμαιες,
τις μάζεψαν ευαίσθητα ακουστικα νεύρα
και κει που δεν το περίμεναν
από ορφανες
βρήκαν ανάδοχα πνεύματα να τις μεγαλώσουν
ακούει η καρδια;  
ακούει, λες...
κομμάτια ασύνδετα στο ίδιο σκεύος
καρδια, μυαλο, ψυχη, κορμι...
δεμένα με σπάγγους εύθραυστους
μια ξεμακραίνουν
και μια συμπτύσσονται
σαν στρατιώτες εκτελεστικου αποσπάσματος
σε σμιχτη παράταξη
έτοιμα ν'αντιμετωπίσουν εχθρους
αλληλουχίες γραμμάτων
ήχων
φαντασμάτων
σχεδίων με σινικη μελάνη
στο λευκο του κενου
κίνησε κι αυτος
στον πόλεμο να πάει
χωρις όπλα
μονάχα με μολύβι και χαρτι
στο σάκκο
με φωνη φάλτσα
όχι από αδυναμία
μα από συνήθεια κι από ανάγκη
δεν ψάχνει τις μάχες
εκείνες έρχονται να τον ανταμώσουνε
στόχος
όπου και να προσπαθήσει να κρυφτει
τα λόγια θα τον ανακαλύψουν
κείνα που ξέφυγαν
ψάχνουν να ενωθουν με τ'άλλα
τα κλειδοκρατημένα
εκείνα που εγκυμονουν υποσχέσεις
για ταξίδια
για φιλια
για θάλασσες
για μουσικη
για χορο
για έρωτα
αυτα, που δεν γραφτουν ποτε
που δεν θα ειπωθουν καν
γιατι δεν χρειάζεται
δεν πρέπει να χρειάζεται
κι όσο πασχίζουν να σπάσουν τα δεσμα
και ν'απλωθούνε σαν άρωμα πευκοθάλασσας
τρίζουν οι μεντεσσέδες της κάμαρας
να σπάσουνε απ το βάρος
γίνονται μια βουητο
από χιλιάδες μέλισσες
και μια σιωπη
από όνειρο πελεκημένη
μια σιωπη γεμάτη φασαρία
ασπίδα
γίνεται να κρυφτεις πίσω απ'τη φασαρία;
γίνεται..., λες
και δεν μιλάς
κι όχι που δεν έχεις τι να πεις
αλλα οι κουβέντες
έχουν το βάρος κείνου που τις ακούει
εκτός από κείνες τις αμπαρωμένες
εκείνες,
που καταδικασμένες στη μοναξια τους
περιμένουν υπομονετικα
τη γνώση εκείνη
που θα τις λευτερώσει
που θα τις αξιώσει να μην είναι αναγκαίες
να μην αποζητουν πια δικαίωση
να μην χτυπουν τα κορμια τους στην πόρτα
να μην αλαλλάζουν τις νύχτες
να γίνουν μουσικη...
μόνο μουσικη...
τίποτε άλλο.

φάλτσος...

.