της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

λόγια

λόγια,
που ειπώθηκαν στη φασαρία
ψάχνουν ακόμη τα αυτια,
που για κείνα προορίζονταν
στα άλλα μοιάζουν ασυναρτησίες
κουβέντες,
που ξεπόρτησαν από έμπνευση
είτε από ανάγκη
στον κρότο της μέρας
ξέμπαρκες
που αυτομόλησαν επιδεικτικα
κι έφτασαν να κονταροχτυπιούνται με το δήθεν
με το εφήμερο
με τις ενοχλητικες μύγες
με τα περιθωριακα τσιτάτα
με τη μεγαλοστομία
με τα γλυκερα κοπλιμέντα του καζαμία
με τα φτηνα δολώματα
με το ψέμα
και κάπου εκει, έρμαιες,
τις μάζεψαν ευαίσθητα ακουστικα νεύρα
και κει που δεν το περίμεναν
από ορφανες
βρήκαν ανάδοχα πνεύματα να τις μεγαλώσουν
ακούει η καρδια;  
ακούει, λες...
κομμάτια ασύνδετα στο ίδιο σκεύος
καρδια, μυαλο, ψυχη, κορμι...
δεμένα με σπάγγους εύθραυστους
μια ξεμακραίνουν
και μια συμπτύσσονται
σαν στρατιώτες εκτελεστικου αποσπάσματος
σε σμιχτη παράταξη
έτοιμα ν'αντιμετωπίσουν εχθρους
αλληλουχίες γραμμάτων
ήχων
φαντασμάτων
σχεδίων με σινικη μελάνη
στο λευκο του κενου
κίνησε κι αυτος
στον πόλεμο να πάει
χωρις όπλα
μονάχα με μολύβι και χαρτι
στο σάκκο
με φωνη φάλτσα
όχι από αδυναμία
μα από συνήθεια κι από ανάγκη
δεν ψάχνει τις μάχες
εκείνες έρχονται να τον ανταμώσουνε
στόχος
όπου και να προσπαθήσει να κρυφτει
τα λόγια θα τον ανακαλύψουν
κείνα που ξέφυγαν
ψάχνουν να ενωθουν με τ'άλλα
τα κλειδοκρατημένα
εκείνα που εγκυμονουν υποσχέσεις
για ταξίδια
για φιλια
για θάλασσες
για μουσικη
για χορο
για έρωτα
αυτα, που δεν γραφτουν ποτε
που δεν θα ειπωθουν καν
γιατι δεν χρειάζεται
δεν πρέπει να χρειάζεται
κι όσο πασχίζουν να σπάσουν τα δεσμα
και ν'απλωθούνε σαν άρωμα πευκοθάλασσας
τρίζουν οι μεντεσσέδες της κάμαρας
να σπάσουνε απ το βάρος
γίνονται μια βουητο
από χιλιάδες μέλισσες
και μια σιωπη
από όνειρο πελεκημένη
μια σιωπη γεμάτη φασαρία
ασπίδα
γίνεται να κρυφτεις πίσω απ'τη φασαρία;
γίνεται..., λες
και δεν μιλάς
κι όχι που δεν έχεις τι να πεις
αλλα οι κουβέντες
έχουν το βάρος κείνου που τις ακούει
εκτός από κείνες τις αμπαρωμένες
εκείνες,
που καταδικασμένες στη μοναξια τους
περιμένουν υπομονετικα
τη γνώση εκείνη
που θα τις λευτερώσει
που θα τις αξιώσει να μην είναι αναγκαίες
να μην αποζητουν πια δικαίωση
να μην χτυπουν τα κορμια τους στην πόρτα
να μην αλαλλάζουν τις νύχτες
να γίνουν μουσικη...
μόνο μουσικη...
τίποτε άλλο.







φάλτσος...


.

25 σχόλια:

Ναύτης είπε...

Piensa en mi!

Mr Arvulas είπε...

πολυ ωραιο σε προσκαλω στο μπλογκ μου για συμμετοχη!!

Ανώνυμος είπε...

Άλλες φορές οι σκέψεις κρύβονται πίσω απ'τη σιωπή. Άλλες γίνονται λόγια.
Τα λόγια σου ακούγονται κι ας είναι μόνο ψίθυροι μεσα στη φασαρία. Ακόμα και τα ανείπωτα έχουν την έντασή τους, αυτή που πότισε η ψυχή σε άφατες σκέψεις.
Κι όταν μπορούν να ακούγονται σα μουσική δεν μπορεί να είναι φάλτσα. Η μουσική όταν γεννιέται στην καρδιά υπακούει σε άλλους κανόνες, μοιάζει με τα λουλούδια... Είναι όλα όμορφα, όλα εχουν βρει το δρόμο τους.

Ναύτης είπε...

νά'σαι καλα Mr. Arvulas
θα περάσω

Ναύτης είπε...

η μουσικη δεν είναι φάλτσα AnD,
μονάχα η φωνη φαλτσάρει...
κι αυτη απ'ανάγκη

καλησπέρα σου!

nina είπε...

Σαν να θες να παίξεις πιάνο, και μόλις ακουμπάς τα πλήκτρα ο ήχος χάνεται, και τίποτα δεν φτάνει σε σένα να το κοινωνήσεις κι έτσι όλα μένουν μετέωρα, όλα, κι εκείνος ο αποδέκτης ανίδεος της διαδικασίας.
Ερχεται όμως καποτε η μέρα που τα πλήκτρα έρχονται σε σένα, στέκουν δίπλα σου, σε καλούνε ν' απλώσεις τα δάχτυλα και σου υπόσχονται ότι εκείνα θα ηχήσουν, μόνο για σένα, κι εσύ θα τα πλησιάσεις και ο ήχος θα απλωθεί σε ολόκληρη την πολιτεία, τη δική σου πολιτεία, έτσι όπως εσύ θα έχεις οριοθετήσει.

Και κάπου εδώ σταματώ γιατί πρέπει να παω να δω τι γίνεται με τη δική μου :)

Ομορφο Σαββατόβραδο να έχεις!

Ναύτης είπε...

κλειδοκύμβαλο αλαλλάζον,
δεν είναι ακριβως έτσι όμως Νίνα,
βλέπεις, ο αποδέκτης
ίσως να είναι κι ο μοναδικος που μπορει να νιώσει τη διαδικασία ακόμη και χωρίς ν ακούει
για άλλη μια φορα
το θέμα δεν είναι η κατανόηση
είναι η αποδοχη
ή η απόρριψη

καλο Σαββατόβραδο και σε σένα!

:)

~reflection~ είπε...

Πως ξεχωρίζουν, μάτια μου, οι Ναυτικοί
που παλεύουν με τα Κύματα!.....

όσο κολύμπι κι αν ξέρω,
εδώ πάντα πνίγομαι...

κι όλο επιστρέφω...

Σε πόσους πνιγμούς χωρά η Συγκίνηση?....

Ανώνυμος είπε...

δεν τα παω καλα με τα ποιηματα

φιλακια κοκκινα!!!

Ανώνυμος είπε...

http://aktida.blogspot.com/

Ναύτης είπε...

καλημέρα Κάκια,

δεν υπάρχει πνιγμος
μονάχα ταξίδι στο βυθο καλη μου...

μονάχα αυτο

Ναύτης είπε...

κόκκινο φουστάνι,

αν δεν τα πηγαίνεις καλα
τότε διπλη αξία έχει το που τα διαβάζεις...

όσο για τα κόκκινα φιλια
δεν το συζητω...

καλημέρα!

Ναύτης είπε...

Σούπερ Γιαγια,

πέρασα απ την αυλη σου
νά'σαι καλα!

:)

flash είπε...

Τραγούδα τη ζωή
κι ας είσαι φάλτσος..

τάδε έφη φαλτσάκι

:)))

Καλημέρα!

Bουλα. είπε...

εκείνες,
που καταδικασμένες στη μοναξιά τους
περιμένουν υπομονετικά
τη γνώση εκείνη
που θα τις λευτερώσει....
Μελωδικότατος!

Ναύτης είπε...

Flashάκι,

δεν έχουν σημασία οι νότες
η ψυχη είναι που μετράει...

καλησπέρα!

Ναύτης είπε...

νά'σαι καλα Βούλα

καλησπέρα σου!

Το πόνυ είπε...

έχεις ταλέντο.

Ναύτης είπε...

Miss Nothing,

τι να το κάνω;
δεν με σώνει...
δεν σώζει τίποτε έτσι κι αλλιως
το ανταλλάσω ευχαρίστως μ ένα σκληρο πετσι από σκυλόψαρο...

:)

σ'ευχαριστω πάντως αν και νομίζω πως δεν είναι ταλέντο να γράφεις ότι σου κατεβαίνει στο κεφάλι

καλο σου βράδυ!

Takis X είπε...

Υπεροχε Ναύτη με τα λόγια σου.Απο κλαδί σε κλαδί ,κι απο την καρδιά ως την καρδιά.Στο κέντρο πάντα.

Ναύτης είπε...

γεια σου και σένα Τάκη,
μα δεν είναι και σπουδαίο
δεν είναι οι σφαίρες που πετυχαίνουν ούτε το σημάδι
οι ευαίσθητες χορδες κυνηγούν τις σφαίρες από μόνες τους...

καλημέρα!

Anael είπε...

μόλις διάβασα το φάλτσος..ένας κόμπος στο λαιμό..

Ναύτης είπε...

καλησπέρα Anael,

ένας κόμπος
πολλοι κόμποι
γόρδιοι δεσμοι
κι εχω χάσει και το σουγια μου...

νά'σαι καλα!

tsouxtra είπε...

Ακούει η καρδιά.. εμείς την ακούμε??

Καλή σου μέρα ναύτη!

Ναύτης είπε...

καλημέρα σου tsouxtra!