της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

θέατρο

στον τρίτο  χτύπο του νερου ανοίγει η αυλαία
καραβοφάναρο δειλο η ανάσα μου στο κύμα
χτυπιέται ο έρωτας γυμνος στο πάλκο με το κρίμα
σε μια αυτοχέδια σκηνη στην άδεια προκυμαία

λινό σεντόνι πού ‘κλεψα μια μέρα απ τη Μαρσίγια
και σε μία τάβλα ένα δυό δεμένα σπαρματσέτα
φιγούρες χάρτινες σαθρες κομμένες με φαλτσέτα
χορεύουνε σαν αετοι τυφλοι με φάλτσα ζύγια

σφύζει από αίμα το πανι στην κόντρα με τυφλώνει
όσα στην πλάτη δε χωραν τα κρύβω μεσ’την τσέπη
απόδρασε κι η θάλασσα, δεν μπόραγε να βλέπει,
που ενος φιλιου η χαρακια ακόμη με σκοτώνει

σκιες βαμένες με κραγιόν παίζουνε στη βιτρίνα
αυτο το θέατρο σκιων σ’άγκυρα έχει αράξει
κι εγω, που τα ωκεάνια ταξίδια σού ’χα τάξει,
σ’έχασα κάπου ανάμεσα Πέραμα Σαλαμίνα...








γραμμένο πριν από ένα χρονο...

10 σχόλια:

Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου είπε...

"απόδρασε κι η θάλασσα, δεν μπόραγε να βλέπει,
που ενος φιλιου η χαρακια ακόμη με σκοτώνει"
πολύ όμορφο αυτό!

σε φιλώ γλυκά!καλό ξημέρωμα :)

zoyzoy είπε...

Υπέροχο, το μέτρο, οι λέξεις διαλεχτές μία προς μία και οι εικόνες μαγευτικές με την αλμύρα της θάλασσας!

Φιλιά θαλασσινά!

Ανώνυμος είπε...

Έτσι γίνεται πάντα,όταν επιστρέφουμε με την μνήμη μας σε ταξίδια της ψυχής,το παρελθόν αποκαλύπτει πολλά θέατρα σκιών..και μας πονάνε,αλλά μπουλούκια είναι θα ξημερώσει και θα μας προσπεράσουν..

Το πραγματικό θέατρικο σανίδι το στήνει η ζωή κάτω από τον ήλιο και οι πρωταγωνιστές της, άλλοτε και θιασώτες μαζί δεν υποκρίνονται αλλά ενδύονται απλά τους εαυτούς τους..

καλό ξημέρωμα

Ναύτης είπε...

δυο πριγκήπισσες στο ενυδρείο... :)
Κουκουρουκου,
καλημέρα σου!

Ναύτης είπε...

zoyzoy,

οι εικόνες μαγευτικες
οι αναμνήσεις ενοχλητικες... :)

καλημέρα σου!

Ναύτης είπε...

καλημέρα princess,

μέρα ή νύχτα δεν έχει σημασία
η ζωη θα παίζει όσα παιχνίδια θέλει
εμεις στην καλύτερη περίπτωση
διαλέγουμε τους ρόλους

:)

Guardian Angel είπε...

Και πάντα ο έρωτας θα χτυπιέται με το κρίμα... σε μάχη άδικη!
Καλησπέρα!!!

flash είπε...

εγώ έλειψα για λίγο..
τώρα είμαι και πάλι εδώ, λέω..

πάντως, θυμάμαι καλά την πρώτη σκέψη που έκανα όταν διάβασα αυτή την εγγραφή.. και έτσι όπως την έκανα, έτσι και θα την καταθέσω!

διαβάζει κανείς..
και θαυμάζει την γλώσσα, τον τρόπο που την χρησιμοποιείς..
σκέφτεται τότε πως εκείνος που χειρίζεται την γλώσσα με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να φιλάει υπέροχα!!!

κι εκείνη η χαρακιά..
φυσική είναι..
σαν τη θάλασσα.. τις ορμές τις και τις αποδράσεις...
άσε τα στοιχεία της φύσης να κάνουν το παιχνίδι τους όπως εκείνα ξέρουν..
το αίμα που κυλάει στις φλέβες σου.. το ρυθμό.. τη ροή που δίνει στο λόγο και στη ζωή, το ίδιο ;)

Φιλιά Ναύτη!

Ναύτης είπε...

Αγγελούδι,
άδικη δεν είναι η μάχη
όσο ο έρωτας έχει υπερμάχους....

καλο ξημέρωμα!

Ναύτης είπε...

Φλασάκι,
τι να σου πω
αν είναι κάποια πού'χω φιλήσει εδώ γύρω, ας πει... :)

όσο για τη χαρακια...
σημάδι...

καλο ξημέρωμα!