ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013
ο ανεκπλήρωτος στίχος
γι αλλου μπαρκάρησα
δεν είχα χάρτες
έριχνα απ την πρύμνη λέξεις
και κουβέντες
για να βρω τον δρόμο
αν τύχει και γυρίσω
ή για να μην με χάσεις
ή και τα δυό
μείναν οι ανάλαφρες
στο κύμμα
κάποιες τις φάγαν τα γλαρόνια
κι οι βαρυσήμαντες βουλιάξανε
κάποιες αγαπηθήκανε
με κάτι ξεχασμένα ναυάγια
κι έτσι που τα κατάφερα,
πώς να με βρεις πια;
αφου δεν πρόλαβα ποτε
να σε μάθω να βουτας μέσα μου...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
πέρα από τη γοητεία των λέξεων, το νόημα θλιβερό.
αχ!
πρέπει κι η θλίψη να βρει δρόμο να βγει καλοκαιράκι...
αλλιως γίνεται σαράκι
την καλημέρα μου! :ο)
Ανεκπλήρωτος στίχος ή στόχος;
Μήπως ανταγωνιζόσταν ποιός θα μάθει ποιόν να βουτά καλύτερα;
Εικάζω τώρα
Παρόλη τη θλίψη να θυμάσαι πάντα ότι τα βαρυσήμαντα δεν ναυαγούν αλλά δοκιμάζονται και επιστρέφουν ακμαία.
Να είσαι καλά!
...κι έτσι που τα κατάφερα,
πώς να με βρεις πια;
αφού δεν πρόλαβα ποτέ
να σε μάθω να βουτάς μέσα μου...
!!!!!!!!
Μια φράση που θα παραμείνει για πολύ καιρό στο μυαλό μου .
Έξοχο !
πόσο χαίρομαι που σας βλέπω! :ο))
Eva,
δεν υπήρχε ανταγωνισμος στις βουτιες... κείνος που ξέρει καλύτερο κολύμπι φταίει πάντα :)
και δεν οικτίρω
μήτε κλαίω τα ναυάγια
αυτο έτσι μου βγήκε μονάχο του και τ' άφησα να βρει την αλήθεια του
το σωσίβιό του
όπως το λες περιφραστικα... :)
όσο για επιστροφες
ούτε ελπίζω ούτε εύχομαι
κάποια πράγματα είναι καλύτερα να μένουν εκει που ορίστηκαν όταν κάνουν πια τον κύκλο τους
καλο σου βράδυ!!
Βούλα,
έτσι είμαστε
στην εγωιστικη προσπάθεια να "κατακτήσουμε" και δεν μιλω γι ανθρώπους, καμμια φορα ξεχνάμε κάποιες απλες λεπτομέρειες
δεν είναι όλα αυτονόητα :))
καλο σου βράδυ και σ' ευχαριστω για την παρέα!
"Και κάποτε
θα σας διηγηθώ για τη θεία Ρόζα που είχε μιαν άτυχη ιστορία
ή μάλλον δεν είχε καμιά ιστορία. Απλώς μια νύχτα στη βεράντα
έκανε να πιάσει εν’ άστρο που έπεφτε – και γκρεμίστηκε απ’ τις σκάλες.
Από τότε στηριγμένη στα δεκανίκια προχωράει και χάνεται
σε κήπους φανταστικούς."
Τ. Λειβαδίτης
ένας ανεκπλήρωτος "στίχος" ακόμα...
έτσι θα έλαμπε και κείνο το άστρο στη νύχτα.. όπως ο ήλιος της εικόνας..
καλό βράδυ ναυτάκι μου :)
καλο ξημέρωμα φλασάκι μου!
αχ, αυτος ο Λειβαδίτης...
καλο ξημέρωμα!
:))
Ναύτη κράτα λέξεις, θα τις ψάχνουμε
όταν τις χρειαστούμε..
Καλημέρα, καλή εβδομάδα φίλε μου
Χαίρομαι που περνάω ξανά από τα "νερά" σου!
η προκυμαία πάντα καλόδεχτη για τους φίλους Ανταίε,
κι οι λέξεις δεν πάνε ποτε χαμένες
ακόμη κι αν κάποιοι δεν μπορουν να τις διαβάσουνε...
καλημέρα!
έριχνες "λέξεις και κουβέντες για να μην σε χάσει"!!!
τις έβρισκε;
σε έβρισκε;
όχι, χαμένες δεν πάνε οι λέξεις, αλλά αξίζουν μόνο αν κάποιοι μπορούν να τις διαβάσουν αλλιώς μένουν παραπονεμένες
:)
δεν χρειάστηκε να με ψάξει
ήμουν εκει
εξ'ου και ανεκπλήρωτες NeLa μου...
καλημέρα :)
υπέροχο!
Κάθε ναυάγιο
διδάσκει πώς θα αποφευχθεί
το επόμενο...
;-)))
Σε φιλοξενώ στο τσαντήρι μου.....
μ'αρεσε το παράξενο ταξίδι σου στο ΥποΘαλλάσιο Νόημα του Στίχου...
Φιλί.................
ybreakthesilence,
νά'σαι καλα!
καλο σου ξημέρωμα :)
τώρα μού 'δωσες θέμα για το επόμενο καλη μου Τσιγγάνα... :)
θυμήθηκα εκείνο που λέει
κάθε σου πέσιμο
σε μαθαίνει
πως να σηκώνεσαι πιο γρήγορα...
α, δεν είπες αυτο ε;
;-))
Δημοσίευση σχολίου