ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
φωτογραφία
πέρασες σαν τον υδράργυρο
μέσα απ το γυαλι του φωτοφράχτη
και δηλητηρίασες δημιουργικα το φιλμ
χωρις ν'αφήσεις εν πρώτοις ίχνη...
σ'αυτες τις ανταύγειες ξαναγεννήθηκα
όσο αγκιστρώθηκαν οι εικόνες
κι έγιναν αρνητικο
κι έπειτα πάλι εικόνες
σε κάποιους σκοτεινους θαλάμους
του μυαλου μου
αποτυπώθηκαν σε χαρτια χρωματισμένα
η θάλασσα
ο έρωτας
κι η γνώση
που από νωρις είχα διακρίνει
μα θόλωνε τα μάτια μου
το πούσι
και το λευκο το δαντελάκι
απ του κύμματος την άκρια...
κι ακόμη εντός μου είναι....
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Με μπέρδεψες λίγο :)
μα έτσι είναι οι σκέψεις μας, να τις καταλαβαίνουμε μόνο εμείς που τις νιώθουμε!!
Φιλί
αν ξεκινήσεις απ το τέλος
ευκολότερα θα καταλάβεις...
το τι νιώθουμε έχει σημασία...
τ'άλλα είναι προσωπικοι κώδικες
όπως τό'πες
καλημέρα Σταλαγματια
Υποκλίνομαι στη φαντασία σου!
Φοβερές οι σκέψεις οι εικόνες που γίνονται στίχοι και εκφράζουν τόσο δυνατά αισθήματα.
Καλή εβδομάδα να'χεις!
νά'σαι καλα zoyzoy,
καλη εβδομάδα στ'ομορφονήσι σου!
Σαν αρνητικό ενός φιλμ δε μένουν όλα μέσα μας; Σχεδόν ασπρόμαυρα...με υποψία χρωμάτων.
Αλήθεια, καίγονται ποτέ όλα τα αρνητικά;
Οριστικά και αμετάκλητα;
(η μνήμη νομίζω "νικάει" και το αρνητικό...)
καλημέρα Πρωτόπλαστη,
αυτο ακριβως και λέω...
άλλωστε αν ξέρεις τα χρώματα
δεν χρειάζεσαι φωτογραφίες...
νά'σαι καλα!
Το αρνητικό της σύλληψης είναι η πρώτη εικόνα και συναίσθημα, μέχρι να βρει το δρόμο του στο χαρτί.
Όμως χωρίς αυτό - φωτογραφία δεν υπάρχει.......
Καλή εβδομάδα
:-)
Εστιάζει ο φωτογράφος για τη φωτογραφία του και το "αρνητικό" εστιάζει ταυτόχρονα μέσα του και τότε ξεκινάει η φωτιά.
Πάντα υπάρχει η θάλασσα ...
Καληνύχτα φίλε
Μου θύμισες εκείνο το τραγούδι που ελεγε " Σαν τον υδράγυρο επεσα κι εσπασα στη γη "..Ομορφα..
Βάσσια,
ΕΤΣΙ ακριβως!
καλημέρα
καλημέρα meggie,
το αρνητικο, που γίνεται θετικο...
μια ζωη αξύμορα και παληνωδίες ο Ναύτης...
καλημέρα σου Τάκη,
εγω βούλιαξα στη θάλασσα...
τραγούδι υπάρχει;
Και τη φωτογραφία και το αρνητικό εμείς τα φτιάχνουμε.. Βρίσκουμε τη σωστή γωνία, τον κατάλληλο φωτισμό, ταιριαστά χρώματα και.. κλικ! Είτε χαρτί, είτε αρνητικό, είναι κάτι δικό σου!
Τα φιλιά μου!
καλησπέρα tsouxtra,
φιλμ είναι το μυαλο μας
κι η καρδια μας χαρτι
και τα χρώματα,
είναι η ψυχή μας μ'άλλα λόγια...
τίποτε άλλο...
Αχ ρε Ναύτη, κάτι τέτοια λες και μαλακώνει η ψυχή μας..!
Να 'σαι καλά!!
κι εσυ το ίδιο νά'σαι καλα tsouxtra, μόνο που έτσι που'χει μαλακώσει η δικια μου η ψυχη, έχει γίνει ένα με την ομίχλη...
καλο σου βράδυ!
όπως και στο δελφίνι σου είπα
το θεωρώ αυτό ένα μικρό σου διαμαντάκι :)
αα δεν ξέρω, σε εμένα πάντως άνετα το πουλούσες έτσι :))
αξιολογώ βλέπεις τα πράγματα με βάση τα ναύλα που δίνουν στην καρδιά και στην σκέψη..
και τούτο δω μου προσφέρει ένα τόσο μακρινό ταξίδι που ακόμα και τώρα που σου γράφω -και άργησα!- δεν έχει τελειώσει..!
αν και -μόνο φαινομενικά- στατικό.. σε ταξιδεύει και σε ταξιδεύει και σε ταξιδεύει..... σε μικρόκοσμο και σε μακρόκοσμο.. δεν έχει σημασία.. όλα ίδια είναι, όλα μια φωτογραφία!
Βλέπεις η διαδικάσία που περιγράφεις ονομάζεται εμφάνιση και η ουσία της είναι η απο-κάλυψη.. όσων πάντα εκεί ήταν, όσων αιώνια υπήρχαν, περίμεναν...
Μπορείς να φανταστείς τον Θεό στο δικό του σκοτεινό θάλαμο;
όχι να δημιουργεί όπως μας είπαν, αλλά να αποκαλύπτει τον κόσμο μας;
σαν να ναι ο κόσμος όλος μια φωτογραφία;
η ψυχή μας μια φωτογραφία
που διψά για εκείνες τις ανταύγειες από τον υδράργυρο...
ίσως κάθε τέχνη και κάθε δημιουργία να είναι απλά βούληση, επιλογή και επιθυμία..
ανάμεσα στη γνώση και στην αποκάλυψη
ούτε καν στην γνώση, μάλλον στην φαντασία
όλα θέληση!
ο θεός έφτιαξε τον κόσμο έτσι όπως τον ήθελε, είμαι σίγουρη
όχι έτσι όπως μπορούσε
όχι όπως έτυχε.
ε αυτά..
εκτός θέματος;
όχι για μένα..
να είσαι καλά που γράφεις έτσι μωρέ
:)
φιλί μεγάλο!
Δημοσίευση σχολίου