άστιχα και άστοχα...

Ερωτοκόριτσο!
τραγούδησε το όστρακο,
κι απλώθηκε να μάθει την αλήθεια
χορδες ταράζοντας
ανακαλώντας παραμύθια
τη γεύση δοκιμάζοντας
στα χείλια ενος θαλάσσιου ταξιδιου

"Κρύψε στο βράχο
ό,τι δεν έμαθε να δέχεται η θάλασσα
το καλοκαίρι χάλασα,
λιγότερα να μάθω ν'αναμένω
απ των ανθρώπων την πηγαία ευγένεια
κι από των ράθυμων καιρων
τη σκληρωσύνη....."

-----------

αχάραγα

και το βουνο πολύχρωμο

κάτω απ τη φεγγαρόλαμπα

χορδες μαύρες, ασημένιες και κυπαρισσιες

ασυνάρτητα ριγμένες 

η νυχτερινη κοψια της αγριάδας του...

τούτο το βουνο

γλυκα ζωντανεύει τη νύχτα στα μάτια της

τη βραδυνη γαλήνη μιας απόφασης....

 ------------------

η λιγοστη μας όραση
τύφλωσε κι αυτα τα πράγματα που ως τώρα κοιτούσαμε
τι να χαζέψεις;
που γίναν οι εικόνες πέτρες και σου λιθοβολουν τα βλέμματα
που τα χρώματα,
που γεννηθήκαν για να συμπληρώνουν τα αυτάρεσκα τοπία,
γίνανε εκστάσεις στ' ανέραστα ημερολόγια των μοναχικων
Αν,
έβρισκες πάλι έστω και μια χούφτα απ την  χαμένη μας ευδαιμονία
ίσως,
να έβρισκαν μοιραία αιτία να συμβουν οι ήχοι
εκείνοι που δεν είναι μουσικες
εναρμονίζονται όμως εξαίσια
με τις χρωματιστες κινήσεις
στις άπιαστες τροχιες των ερωτευμένων αποδημητικων...

----------------

ποιος έβρισε τις όμορφες καλοκαιρινες μέρες;

πιρκους χειμώνες τώρα δικασμένος να μετράει...

ποιες φυλακες δεν χώρεσαν

τη θλίψη των πεσμένων φύλλων;

κι απλώθηκαν μικροι ιστοι

πάνω στ'ανόητα μυαλά μας...

ποιοι αρνήθηκαν τη λάμψη μιας πυγολαμπίδας

κι έπειτα στραβώθηκαν

αγγίζοντας τις σκοτεινες τροχιες

των προβολέων...

πού χάθηκε η αγρύπνια των βουνων

κι η αγγαλια της θάλασσας;

ψάχνοντας στ'όνειρο

χαμένους δρόμους

κι αποκοιμήθηκε η λιγοστη μας σύνεση

στων αγαλμάτων τα πέτρινα προσωπεία

πότε θα λύσεις τα χέρια σου

στην αγγαλια σου να χωρέσει το τοπίο

και το ταξίδι του Ιάσωνα

και του Οδυσσέα η αποκοτια

πού φυλακίσαμε 

τη λιγοστη ευαισθησία μας

σ'ένα κελι απρόσιτο

καταδικάζοντας την ευτυχία μας να ζήσει;

κι εμεις μαζι της θεατες.

αυτόπτες δήμιοι του εαυτού μας

-περνάει ο καιρος;

-περνάει...

κοίταξε,

αν ξεδιπλώσεις το πανι

θα ξεκινήσουμε

λύσε και χέρια

κλείσε και μάτια

στο κατόπι του καιρου

ίσως φτιάξουμε λίγη γαλήνη...

--------------------------

 

σκόρπια και ξεχασμένα....