κρυφτο...

σε κρύβω στο τέλος του δρόμου
πίσω από ένα περιβόλι με τριανταφυλλιες
έτσι που να μην φαίνεσαι
τόσο που να μπερδεύεται τ'άρωμα σου με τη μυρωδια των λουλουδιων
ανάσκελα με τα χέρια ανοιχτα
και τα μαλλια σου λυμένα
να δανείζουνε χρυσο το θόλο πάνω σου
εκει στο τέλος του μυστικου
αρχη και τέλος
κι αρχη ξανα
σε κρύβω σ'ένα μικρο καραβάνι με παιδια
που τραβάει κατα τη θάλασσα
πολύχρωμο
τραγουδιστο
χαρούμενο
έτσι που ν'ανακατεύεται το γέλιο σου
με κείνο των παιδιων
με τα μάτια σου ορθάνοιχτα
να κολυμπάνε στο γκριζογάλανο
και να το χαρίζουνε στα πιτσιρίκια
που σουλατσάρουν γύρω στο φουστάνι σου
γαϊτανάκι με θαλασσιες και χρυσαφιες κορδέλλες
εκει που ξεκινάει ένα τραγούδι
στις πρώτες νότες
και στο ρεφραιν που παίζει η λύρα
σε κρύβω
σε ήχο πλάγιο
βυζαντινο
αυτοκρατορική πορφύρα
έτσι που να γίνεται ένα τ'άλικο χαμόγελο σου
με τους μανδύες και τα χράμια
που ρίχνουν οι αυλικοι στ'άλογα
και πορεύεται η κουστωδία
μαζι κι ο χρόνος
κι οι εποχές
σε κρύβω στο καλοκαίρι
να αφομοιωθει το χάδι σου με την άμμο
να γράφουνε πάνω του οι παραθεριστες
τα ονόματα τους
και να κάνουνε ευχες στ'αποτυπώματά σου
σε κρύβω σε αυλες
σε χαμόγελα παιδιων
σε μουσικες
στη θάλασσα
στον ορίζοντα
σ'αρώματα και σε γεύσεις
σε μηχανες και σε κτίρια
σε δρόμους
σε νυχτέρια
σε φώτα και σε σκιες

και πάλι...
πάλι μου περισσεύει τόσο
που ξεχειλίζει αβάσταχτα κάθε βράδυ
τα χαρτια και το μυαλό μου....

καλημέρα...