ένα χρόνο πριν

Τ' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης

Σου δίνει πίσω ό,τι έδωσες

Ο χρόνος πρόστυχος και κλέφτης

Να με κρατάς εκει που πέφτεις

Να μου φυλάξεις ό,τι έκρυψες

Στις αμμουδιές ψάχνεις για πέτρες

Στις ερημιές βρίσκεις πατήματα

Φεύγουνε πίσω μου οι μέρες

Είμ' ένα όπλο δίχως σφαίρες

Φτιαγμένο για ανδραγαθήματα

Τ' άσπρο χαρτί τρελλό μεθύσι

Αφιόνι, σπίρτο και καημός

Βροχή που στέρνες θα γεμίσει

Σπαθί το γόρδιο που θα λύσει

Ήλιος και καταποντισμός

Το φαγητο χωρις αλάτι

Κι έρωτας δίχως οργασμό

Κλεισμένη σε χρυσο παλάτι

Μετράς τις ώρες. Λείπει κάτι

Θέλεις φωτια, θέλεις σεισμό

Τ' άσπρο χαρτι σκληρή αλήθεια

Φιλι και στάχτη και αέρας

Κι όποιοι σου έταξαν βοήθεια

Φτηνα, χυδαία παραμύθια

Ψέμματα κι όνειρα μιας μέρας

Σβήνω στη χούφτα το τσιγάρο

Είν' οι πληγές μας ότι σώσαμε

Βάζω στον έρωτα φουγάρο

Χρυσό βραχιόλι θα σου πάρω

Ζωη μας είναι ό,τι δώσαμε...

-------------------------

"...Δεν με πειράζει να ζωγραφίζεις πάνω μου.
Κι ας το κάνεις φορες φορες με αιχμηρα αντικείμενα.
Τα εύσημα δικά σου."

-------------------------

μου είχες στείλει εκείνο το πρωι:

"ζωη μας είναι τελικα αυτα που δίνουμε"

εγω στάθηκα, και μέτρησα

κι ακόμη που μετράω, όλα καλα δωσμένα


.