της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ένα χρόνο πριν

Τ' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης
Σου δίνει πίσω ό,τι έδωσες
Ο χρόνος πρόστυχος και κλέφτης
Να με κρατάς εκει που πέφτεις
Να μου φυλάξεις ό,τι έκρυψες


Στις αμμουδιές ψάχνεις για πέτρες
Στις ερημιές βρίσκεις πατήματα
Φεύγουνε πίσω μου οι μέρες
Είμ' ένα όπλο δίχως σφαίρες
Φτιαγμένο για ανδραγαθήματα


Τ' άσπρο χαρτί τρελλό μεθύσι
Αφιόνι, σπίρτο και καημός
Βροχή που στέρνες θα γεμίσει
Σπαθί το γόρδιο που θα λύσει
Ήλιος και καταποντισμός


Το φαγητο χωρις αλάτι
Κι έρωτας δίχως οργασμό
Κλεισμένη σε χρυσο παλάτι
Μετράς τις ώρες. Λείπει κάτι
Θέλεις φωτια, θέλεις σεισμό


Τ' άσπρο χαρτι σκληρή αλήθεια
Φιλι και στάχτη και αέρας
Κι όποιοι σου έταξαν βοήθεια
Φτηνα, χυδαία παραμύθια
Ψέμματα κι όνειρα μιας μέρας


Σβήνω στη χούφτα το τσιγάρο
Είν' οι πληγές μας ότι σώσαμε
Βάζω στον έρωτα φουγάρο
Χρυσό βραχιόλι θα σου πάρω
Ζωη μας είναι ό,τι δώσαμε...


-------------------------

"...Δεν με πειράζει να ζωγραφίζεις πάνω μου.
Κι ας το κάνεις φορες φορες με αιχμηρα αντικείμενα.
Τα εύσημα δικά σου."

-------------------------




μου είχες στείλει εκείνο το πρωι:
"ζωη μας είναι τελικα αυτα που δίνουμε"
εγω στάθηκα, και μέτρησα
κι ακόμη που μετράω, όλα καλα δωσμένα


.

6 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Νομίζω πως δεν υπάρχουν λόγια....στον μονόλογο μιας καρδιάς τι θα μπορούσες να πεις;
Ερωτήσεις και απαντήσεις δίνει μόνη της....

afroO είπε...

"ζωη μας είναι τελικα αυτα που δίνουμε"

ναι,ε..?τι γεμάτη ζωή που θα πρεπε να έχω..!

Ναύτης είπε...

καλημέρα Σταλαγματια,

μονόλογος δημοσιευμένος παύει να είναι μονόλογος...
ας είναι...
τουλάχιστον έτσι βρίσκουν αυτια και μάτια τα λόγια.

νά'σαι καλα

Ναύτης είπε...

καλημέρα afroO,

γεμάτη δεν ξέρω afroO,
ουσιαστικη όμως, ναι
για τα υπόλοιπα είναι άλλα τα μονοπάτια κι οι διαδρομες...

κι αυτο που κάνουμε εδω, κατάθεση είναι κι αυτο
κι όσο αφορα εμένα
δεν είναι απ το περίσσευμά μου...

:)

roundel είπε...

Αυτό μου ήρθε...

http://www.youtube.com/watch?v=SOayl3uFJw8

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι κλεμμένοι, κρυμμένοι, κρυφά δανεισμένοι τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί , φοβισμένοι δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι
σε σχέσεις, σε σπίτια καλά κλειδωμένοι.
Χαρούμενοι, άσχετοι, συνεπιβάτες
του ωραίου καλλιτέχνες, παιδιά με γραβάτες.
Εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι που δίνουν μα εμμένουν, να κάνουν σπατάλη.
Αγάπες που έμοιαζαν να έχουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στη χειραψία.
Ξένοι και συγγενείς που σερβίρουν τα έτοιμα οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα.
Οι λογικοί κι όσοι ζουν με το αίσθημα
Φοβάμαι...πως χάνω το μέτρημα ....

Καλημέρα!

Ναύτης είπε...

καλημέρα roundel,

όμορφο τραγούδι

νά'σαι καλα