πρόσκληση

Έλα
Στο άκουσμα της πρώτης σάλπιγγας της πανσέληνου
μια χούφτα σκόνη ήλιου
φυλαχτο κρατώντας
Ανάτειλε ατέλειωτες φωτιες
μορφής γλυκειας την παρουσία,
στρίβοντας στη γωνια με τα κυκλάμινα
Ο ουρανος
διαβάζει στα μαλλια,
γραμμένο με το στίχο του αέρα,
τραγούδι μιας βραδυάτικης γαλήνης
Είναι οι λέξεις μου φτωχες

Έλα
Ν'αφήσω ακουμπηστα τα χέρια
στα δώρα της Άνοιξης
Η σιωπη δεν έχει ήχο απόψε
Χώρεσε την απόγνωση μιας φτέρης
μικρος λυγμος
αναλαμπές και φώτα σε βιτρίνα
διαφημίζουν το κακόγουστο αστείο

Έλα
Δίνω τη θλίψη σ'αργυραμοιβο
Φώτισε με χαμόγελα
των νήπιων το ένοχο κλάμμα
Την αμαρτία που δεν γνώριζαν
να μάθουν θα ποθήσουν
Τα ίχνη ακολουθώντας
που κάνει δείχνοντας το δρόμο
το πέρασμα μιας προηγούμενης ύποπτης συνείδησης

Έλα
Κρυμμένη περίτεχνα στο αγγάλιασμα των φύλλων
Αντικρυστα στο άγγιγμα της νύχτας
Γλυκεια συνένοχη ενος κρυμμένου μύθου
Ζωγράφισε σ' άσπρο χαρτι
τα ξεχασμένα πράσινα τοπία
τη μουσικη
και τις αργες κινήσεις της Σελήνης στη θάλασσα

Έλα
Των διπλωμένων βράχων
και της παγωμένης λίμνης
Γλυκο κρασι σπονδη στον Ποσειδώνα
Σαν ξεχασμένη λέξη σε παλια ευχη
Χαρούμενες σημαίες στις αυλες
Κρυφομαδουν οι προπομποι τις μαργαρίτες
-Νά'ναι η αγάπη κοντινη;
Και ξεδιπλώνει η πορεία
τους δρόμους της σιωπης και της βραδυνης νηνεμίας
Δεν περπατάμε πια μόνοι
και ενεδρεύει πίσω απ τους πεσμένους φράχτες
αγρίμι κι όνειρο
η γνώση της χαρας
Φύλαξε λίγο απ το φιλι του σήμερα
το αύριο να κάνεις πλουσιότερο

Έλα
Τους στοιχειωμένους τοίχους
τραυμάτισε μ'ένα κρυστάλλινο μαχαίρι
Και χάρισμά σου!
του άστρου του νιογέννητου το πρώτο φως
Δεν ορίζει τέλος η μνήμη...
Απόσταση κρατώντας απ το κρύο
Αποσπάσματα έργου προσεχους
Αφιερώνω σου ολόκληρο χορο!
Κι αν δεν θα νιώθεις άνετα στην τόση δόξα κι ευδαιμονία
φυλάγω ακόμη μυστικη,
κάμποση απ την αγάπη,
που δεν πρόφτασε να γίνει
μοιρολογήτρα των κρυφων μας κι ανεκλπήρωτων πόθων

Έλα,
και καλοσύνεψε ο καιρός
για να δεχτει τα χρώματα που λείπουν...



.