ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
ξεθωριάζω...
Είναι γραμμένο με φωτια σε συναξάρι
Με μία πέννα από φοίνικα φτερό
Ανατριχιάζω όταν πιάνεις το δοξάρι
Όταν καμμώνεσαι πως ξέρεις το ρυθμό
Και ξεθωριάζεις...
Στυγνό κι αχόρταγο φιλί στον αφαλό σου
Οταν λικνίζεις τις λαγόνες σου απαλά
Αρχαίος μύστης φοβερός στον οργασμό σου
Ξαναβαφτίζομαι στα πρώτα σου νερά
Και ξεθωριάζω...
Μιλω στη θάλασσα κι ακούω τα όνειρά σου
Στ' άλικα χείλη σου κυλούν μαργαριτάρια
Απ το άρπαγμά μου μη λυθείς μονάχα βιάσου
Τουτη την ώρα που το Συμπαν παίζει ζάρια
Και ξεθωριάζει...
Σταλάει στους ώμους σου ιδρώτας και φωτια
Καίγουν το στήθος μου τ απρόσιτα φιλιά σου
Σ εχω στον κόρφο μου μικρη δεντρογαλιά
Κι όσα στα μάτια μου κοιτάς, είναι δικά σου
Και ξεθωριάζουν...
Με μία πέννα από φοίνικα φτερό
Ανατριχιάζω όταν πιάνεις το δοξάρι
Όταν καμμώνεσαι πως ξέρεις το ρυθμό
Και ξεθωριάζεις...
Στυγνό κι αχόρταγο φιλί στον αφαλό σου
Οταν λικνίζεις τις λαγόνες σου απαλά
Αρχαίος μύστης φοβερός στον οργασμό σου
Ξαναβαφτίζομαι στα πρώτα σου νερά
Και ξεθωριάζω...
Μιλω στη θάλασσα κι ακούω τα όνειρά σου
Στ' άλικα χείλη σου κυλούν μαργαριτάρια
Απ το άρπαγμά μου μη λυθείς μονάχα βιάσου
Τουτη την ώρα που το Συμπαν παίζει ζάρια
Και ξεθωριάζει...
Σταλάει στους ώμους σου ιδρώτας και φωτια
Καίγουν το στήθος μου τ απρόσιτα φιλιά σου
Σ εχω στον κόρφο μου μικρη δεντρογαλιά
Κι όσα στα μάτια μου κοιτάς, είναι δικά σου
Και ξεθωριάζουν...
κάποια πράγματα δεν πρόκειται να ξεθωριάσουν ποτε!
ποτε! μ'ακους;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
31 σχόλια:
:) εγώ ακούω, άλλος δεν ακούει :)
Να σου πω μου άρεσε, μονο δυο λεξούλες αν δεν υπήρχαν θα το θεωρούσα πολύ καλύτερο
η μία είναι ο ιδρώτας, τι μανία και αυτή που σας πιάνει εσάς τους ποιητες του έρωτα με τον ιδρώτα, αηδία μου φέρνει
με το συμπάθιο :)))))
Καλημέρα!
Το τελευταίο διάστημα το πάθος κι ο ερωτισμός δονούν την μπλογκόσφαιρα...
μακάρι να διαρκέσει.
Πολύ όμορφο κι αισθησιακό φίλε μου,μυρίζει ιδρώτα...
Νινα, μερικες φορες η θερμοκρασία είναι μη ελεγχόμενη... δεν ξέρω αν το γνωρίζεις...
:)
καλημέρα!
καλημέρα Ανταίε,
μη λες για ιδρώτα, φέρνει αηδία στη Νίνα... :))))
είθε να κρατήσουν οι χοροι...
she demon = υποκλίνομαι. και ζηλεύω την κοπελιά που σου δίνει τόση έμπνευση.
Κι εγώ ακούω, και πολύ καλά μάλιστα. Πώς να ξεθωριάσει κάτι που βρίσκεται τόσο βαθιά. Δεν το βλέπει ο ήλιος καν.
Θα κρατήσουν οι χοροί Ναύτη, αυτό μας κρατάει ζωντανούς.
she demon,
νά'σαι καλα
Μούσα; σε ζηλεύουν... τ'ακούς;
καλησπέρα!
Καφεκουπίτσα,
κάποια και στον ήλιο και στη βροχη και στο χιόνι δεν ξεθωριάζουνε με τίποτα...
ας κρατήσουν οι χοροι...
κι αν τελειώσουν, μουσικες έχουμε ν αρχίσουμε καινούργιους!
Απ το άρπαγμά μου μη λυθείς μονάχα βιάσου...
Πολύ όμορφο Ναύτη! Συνέχισε να μας ταξιδεύεις! :)
καλησπέρα Venea,
ευχαριστω για την παρέα!!!
Το μόνο σίγουρο είναι πως η μαγεία των λέξεών σου δε θα ξεθωριάσει ποτέ...
Νιώθω να επαναλαμβάνομαι, μα πρέπει να σου πω ότι είσαι μαγικός.
Δάκρυσα :)
Ποτέ δεν ξεθωριάζουν
ειδικά όταν τα αγαπάς....
να είσαι καλά φίλε μου :)
Λέξεις που μυρίζουν αρώματα του παθους,
που φτιαχνουν εικονες ηδονης και μας ταξιδευουν σε μερη που ίσως και να μην πηγαμε ακομη ...και δεν το ξερουμε!
Εισαι φοβερος τελικά!
ΦΟΒΕΡΟΣ
Βεβαίως γνωρίζω ! και ας αρχίσουμε να μετράμε περιπτώσεις
1η περίπτωση γρίπης με έντονα συμπτώματα πυρετού, ιδρώτα, βήχα, πονόδοντου…(όχι σορρυ αυτό είναι από αλλού, συνεχίζω) σύγκρυα ή αλλιώς ρίγη, συνάχι, ζαλάδες και το κακό συναπάντημα. Πορεία εκτός ελέγχου, ανοίξατε πυρ…οβερ…με παυσίπονα, παυσίλυπα (όχι παλι σόρρυ και αυτό είναι από αλλού, επανέρχομαι) αντιπυρετικά, αντιγρυπικά, αντιβιοτικά, προβιοτικά (συνεχως ξεφεύγω, επιστρέφω αμέσως πάραυτα!) παστίλιες κάθε είδους για πονο λαιμου, όχι δοντιού και φυσικά μπόλικες αλλαξιές λόγω ιδρώτα…
2η περίπτωση, η κλασσική του γυμναστηριου. Έχεις κάνει το μπανάκι σου, έχεις βάλει το σορτσάκι σου και αρχίζεις να τρέχεις να τρέχεις να τρέχεις…μα να τρέχεις όταν δίπλα σου φαίνεται να φτάνει κάποιος μεταξύ Ερμή και Ποσειδώνα (κουλό, αλλά συνεχίζεις απτόητη) με πόδια φτερωτά και μπράτσα που γυαλίζουν σαν να βγήκε μόλις από φουρτούνα ενώ οι ηλιακές αχτίδες κάνουν γκέλ στους ώμους του κανοντάς σε να αρχίζεις να αμφιβάλεις αν πρόκειται για νερό ή λάδι…σου έρχεται το πρώτο σημαδι αληθείας…και τότε ανοίγεις τον ήδη ταχύ βηματισμό σου, τρέχοντας και μη φτάνοντας (που να φτάσεις η έρημη εγκλωβισμένη σε εκείνον τον ιμάντα βασανισμού με το όνομα διάδρομος, απορώ γιατί διάδρομος και όχι ταχύδρομος, θα μπορούσε βέβαια να λεχθεί και ταχυδρόμος αφού ταχέως σου φέρνει τα μαντάτα από δίπλα) τρεχοντας που λες καημένη και μη φτάνοντας το πολυπόθητο παράθυρο να ριχτείς η μισή απ’ έξω να αναπνεύσεις τον αγαπημένο σου μολυσμένο αέρα της μεγαλούπολης, με το φορτηγό απ’ έξω να ξεφυσάει και το βαρεμένο παιδίο να κοντράρεται μόνο του στην κατηφόρα, ( ε ρε σούπα που παραπονεύει)καθώς ο δίμετρος από δίπλα σου βγήκε μάπα το καρπούζι, ή αλλιώς ο τράγος χάρις της χαρακτηριστικής και καθόλου παραγνωρίσιμης οσμής που εκπέμπει, ήτοι τραγίλα!
3η περίπτωση και ουδόλως παραγνωρισμένη, αντιθέτως καταϊδρωμένη. Σε σηκώνει ο δάσκαλος για μάθημα, εσενα τον υποδειγματικό μαθητή και σαν μάθημα προς τους συμμαθητές, τύπου να παιδί να μάλαμα, όμως γαμώ την γκαντεμιά σου εκείνη την ημέρα πήγες αδιάβαστος, μα είχε δυο αγώνες με τις αγαπημένες σου ομάδες, λίγη κατανόηση, δεν δικαιούσαι; μα τι σόι άνθρωπος είναι αυτός ο καθηγητής επιτέλους! Σκέφτεσαι ενώ ανεξέλεγκτα ρεει από πάνω σου αφειδώς ο ιδρώτας από τους ιδρωτοποιούς σου αδένες, κρύος ιδρώτας, κρύος, μην σου πω παγωμένος από το ψυγείο, ποιο ψυγείο; από την κατάψυξη!
Πρέπει να τονίσω αγαπητά μου φιλαράκια ότι είναι άλλο το ιδρώνω στο ζειν και διαφορετική η αίσθηση στο διαβάζειν. Βέβαια δεν θα παραβλέψω το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια πολυτάλαντα άτομα που κάνουν ταυτοχρόνως δυο δουλειές, αλλά…μισές…
Το δόσιμο για να είναι ολόκληρο πρέπει να είναι στο ένα, εκείνο το ένα ή τον έναν ή την μια που κάθε φορά επιλέγουμε, τότε προσεγγίζουμε την ολοκλήρωση, τότε ο ιδρώτας παίρνει την μορφή και την αίσθηση που του αναλογεί.
Άλλο γκαρίζω εγώ και άλλο να ακούς το γάιδαρο! Άλλο να ιδρώνεις από έρωτα και άλλο να γράφεις τη λέξη ιδρώτα. Και ξεφεύγοντας λίγο παραπέρα, θα πω ότι κάποιοι, εν δυνάμει ποιητές, νομίζουν ότι γράφοντας την λέξη πως εξυψώνουν το γραπτό τους, το οποίο απλά λιμνάζει μακριά μην πω ακόμα μακρύτερα από τον πολυπόθητο έρωτα.
Πάντως για να μην είμαι άδικη, ξαναδιαβάζοντας το, θεωρώ ότι είναι από τις λίγες περιπτώσεις που η λέξη δεν πέφτει πολύ μακριά.
Γαμώ το κέρατό μου, είχα πει ότι δεν θα ξανάγραφα τίποτα και κοίτα τι με βάζεις και γράφω. Τιποτα, αλλά κάτι έστω και προχείρως μεσα σε αυτό!
Αντε να σου αφήσω ένα φιλάκι :)
(έχοντας πάντα κατά νου ότι η αίσθηση είναι διαφορετική:) )
α, και ξέχασα να στο πω πριν, η φωτογραφία σούπερ!
Είχα κλείσει τα μάτια όταν το Σύμπαν έπαιζε στα ζάρια την τύχη μας. Πες μου μόνο. Κερδίσαμε ή χάσαμε;
Χάσαμε Γουίκα,
χάσαμε...
καλο ξημέρωμα
Άδικη Κατάρα...
εγω να δεις φίλη μου
εγω να δεις τι έπαθα
καλο ξημέρωμα κ σε σένα
Νινάκι...
είσαι πιο ρομαντικη απ'όσο θες να δείχνεις...
καλο ξημέρωμα!
υ.γ. κι ακους κι όλας :)
Κατερίνα,
όχι δεν ξεθωριάζουνε
αλλα τι να τα κάνεις να τα χαίρεσαι μονάχος;
:)
Coulita,
απο σένα αυτο είναι ψυχοστατικο (που θα λεγε κι ο γιατρος) κοπλιμέντο...
σ'ευχαριστω καλη μου!
Δίκιο έχετε. Κάποια πράγματα δεν ξεθωριάζουν ποτέ. Κάποια όμως ξεθωριάζουν. Πολύ θα ήθελα να ακούσω την άποψή σας για αυτό.
Καλημέρα :-)
Κάποια πράγματα δεν ξεθωριάζουν ποτέ.
ένα απ' αυτά είναι ο "λόγος" σου. Ένα ακόμα είναι το συναίσθημα που απορρέει από τον λόγο σου...
Καλημέρα!!!
Απλα προσκυνω!! Ισως το καλυτερο μεχρι τωρα(απο αυτα που εχω προλαβει να διαβασω..
Με συνεπηρε και αυτο τα λεει ολα..
Μαρουλοφιλακια!
καλημέρα Mistress Hyde,
μα τα γράφω και με στιχάκια...
δεν τα γράφω;
πέρα απ αυτα, ότι είναι "μικρο" ξεθωριάζει... μόνο λίγα είναι εκείνα που αντέχουνε καιρο και χρόνο...
μ'ακόμα κι εγω, σε τάξη δεν έχω καταφέρει να τα βάλω.
καλημέρα Αγγελούδι,
το συναίσθημα δεν ξεθωριάζει, κι ο λογος πηγάζει απο κει...
:)
Μαρουλακι,
νά'σαι καλα
να διαβάσεις και παλιότερα
τούτο είναι λίγο θλιμμένο
:)
Και ξεθωριάζεις...
Και ξεθωριάζω...
Και ξεθωριάζει...
Και ξεθωριάζουν...
Αυτά που φυλάς καλά όχι δε ξεθωριάζουν!
Καλησπέρα...
καλημέρα roundel,
δεν είναι μόνο αυτα που φυλας εσυ
είναι και μερικα που είναι σ'άλλα χέρια...
σα σχισμένο στη μέση χαρτονόμισμα είναι κάποια, μισο δεν μετράει...
νά'σαι καλα για τη παρέα :)
Ξεθωριάζει αυτό που δεν είχε έντονο χρώμα. αυτό που ήταν χλωμό και μαραμένο, ασήμαντο και ανούσιο. Αυτό που το προσπερνάς αδιάφορα. Αυτό που δεν άφησε τελικά ποτέ το στίγμα του
Καφεκουπίτσα καλημέρα,
όλα ξεθωριάζουν
αν τα αφήσεις
αν τα ξεχάσεις
αν τα ξοδέψεις σε ανούσια
όλα...
πόσο φάσκω κι αντιφάσκω τώρα το κατάλαβα...
τρελλο ταξίδι αυτο...
όχι πως για κάτι άλλο με προδιέθετε...
ας πάμε παρακάτω...
Δημοσίευση σχολίου