επαναφορα...

νιώθω σαν να άδειασα...

δεν ξέρω γιατι

έχω αυτη τη συναίσθηση ενος κενου που μου σφίγγει το στομάχι

όπως μετα από ξενύχτι και κραιπάλη που έχεις αδειάσει ότι ήπιες κι έφαγες

σαν να περιμένω λεωφορείο σε έρημο σταθμο

μοναδικος επιβάτης

ή σαν λεωφορείο χωρις επιβάτες

μια αναμονη

ένα προαίσθημα...

τίποτε...

επαναφορα....

ψάχνω παλια μου χαρτια όχι με σκοπο να θυμηθω

μα στο τέλος έρχονται οι εικόνες και τα συναισθήματα και θρονιάζονται

φεύγουν πάλι σαν πρωινο πούσι...

θα ανεβάσω παλια μου κείμενα...

θαμένα εδω και χρόνια...

ξεχασμένα...

διεκδίκησαν την επαναφορά τους

και την κέρδισαν...

όσο να μαζευτει η φωνη μου και πάλι...

ή να συμβει αυτο που προαισθάνομαι

ή το άλλο που θέλω...

.