ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
στο ενδιάμεσο...
ανάμεσα στα δυο προηγούμενα υπάρχουν 10 χρόνια...
μέσα σ'αυτα γύρισε ο καιρός πολλές φορες...
κάπου στο ενδιάμεσο, κι ανάμεσα σε συναρπαστικα κι επικίνδυνα μονοπάτια,
γράφτηκε κι αυτο:
Ίσως να προσκυνούσαμε τη νέα τάξη πραγμάτων, αν είχαμε αντι για δάχτυλα μόνο νύχια, κι αντί για μάτια κι αυτια, μαύρα γυαλια και τοίχους.
Όμως, η αίσθηση του πρόθυμου δέρματος π' απλώνεται νωχελικα, πάνω στις ανοιχτες μας παλάμες, δεν αφήνει περιθώρια να πλανηθούμε στις εφιαλτικες τροχιες του σκοταδιου.
Το φως το νιώθεις πια, πίσω απ τις κλειστες κουρτίνες κι ο φωτοφράχτης, ανοιχτος, ν αποθανατίσει την στιγμιαία εκφόρτιση του τελευταίου της νύχτας φιλιου μας.
Ποια ησυχία φωνάζει τ'όνομά σου; Δεν ξέρω.
Ξεδίπλωσε τα κουρασμένα μου ονειροδρόμια και δέξου τις χάρτινες σαϊτες των τόσων μας κρυπτογραφημένων κι ανέμελων ερωτικων επιδιώξεων....
ό,τι δημοσιεύω εδω, απο κείνη την εποχη,
είναι παρθένο από άλλα βλέμματα...
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
19 σχόλια:
Νιώθεις ότι θα'θελες να γυρίσεις εκεί ή χαίρεσαι που υπάρχουν και άλλα βλέμματα στις λέξεις σου πλέον? Προσωπικά, βρίσκω εξαιρετική τη γραφή και τότε και τώρα...
καλησπέρα kovo voltes,
όχι, δεν έχω καμμια επιθυμία να γυρίσω πίσω
απλα μέσα στο σημερινο μου δρόμο ανακάλυψα ξανα τις ρίζες μου
κι όπως μοιράζομαι εδω και καιρο τα καινούργια μου, είπα να μοοιραστω και τα παλια...
αυτο είναι όλο...
Ένα λαιμό φέρτε μου να ρουφήξω την τροφή μου!!!!!
Καλησπέρα Ναυτάκο μου!
Και όμως το ίδιο άσβεστο πάθος και πόθο αναγνωρίζω και στα τότε και στα τώρα!
Τυχαίο δεν νομίζω!
Καλή νύχτα Ναύτη!
Είναι εξαιρετικό δείγμα γραφής Ναύτη, πραγματικά!
Νίνα
άκρως ερωτική η ατμόσφαιρα αποψε εδώ!!
και δεν είναι απλώς η φωτογραφία,
ειδάλως οι λέξεις σου δεν θα κατάφερναν να αποσπάσουν την προσοχή μου :)
έδωσαν όμως την μάχη τους και την κερδισαν..
είναι υπέροχο!!
θα μου άρεσε και σαν ποίημα να το δω.. απλωμένο θα έμοιαζε λευκό σεντόνι παραδωμένο στης νυχτερινής αύρας το άναρθρο παραμιλητό...
CouCoula???
χαχα!
γεια σου δρακουλίτσα...
πρόσεχε, το αίμα δηλητήριο μπορει να είναι
:)
zoyzoy,
τίποτε τυχαίο...
καλο ξημέρωμα!
flashάκι,
ώρες ώρες με κάνεις κι ανεβαίνω :)
νά'σαι καλα!
Νίνα,
δεν ξέρω
μ άρεσε πάντως που το ξαναδιάβασα μετα από τόσο καιρο...
καλο ξημέρωμα!
Πολύ ποιητικό κείμενο. Κριμα που δεν το χες βάλει τόσο καιρό..
καλημέρα Τάκη,
ποτε δεν είναι αργα...
άσε που ξεχασμένο ήταν...
Εγώ Ναύτη μου,
θα προτιμήσω το "πεζό" λόγο σου ... πολύ θα τον προτιμήσω !!!
για προσκυνημένο δεν σε κόβω ούτε τότε, ούτε στο ενδιάμεσο, ούτε στο τώρα ... για το μέλλον δε, είναι ευνόητο ...
επιμένω, τίποτα ξεχασμένο ... κι αυτές οι λέξεις που πρώτη φορά τις βλέπουν κι άλλοι κάπου κολύμπαγαν μέσα σου
τα (ξανα)λέμε
καλημέρα meggie,
το είπα και πρωτύτερα, έμμετρα ξεκίνησα να γράφω μόλις πριν λίγο καιρο...
εξω από κάτι πειραματισμους στα μικράτα μου που τους σταμάτησα γιατι μου έβγαιναν πολυ γλυκανάλατα... :)
έχω και τωρινα κείμενα
θα τα ανεβάσω μόλις τελειώσω την αναδρομη...
τα (ξανα)λέμε λοιπον
Έχεις λάβει και μια πρόσκληση απο μένα...Για να δω ματιές λοιπόν απο το χθες στο σήμερα...;)
like ναύτη πολλά like!!:)
και με αυτούς εκεί έξω που δείχνουν να έχουν μόνο νύχια τι κανουμε??τους αφήνουμε να μας γρατσουνάνε για να νιώσουν κάτι ή τους αποφεύγουμε με τρόμο??
απλή απορία...η απάντηση ευνόητη!
Ξεδίπλωσε τα κουρασμένα μου ονειροδρόμια και δέξου τις χάρτινες σαϊτες των τόσων μας κρυπτογραφημένων κι ανέμελων ερωτικων επιδιώξεων....
Άκρως ερωτικό!!!!!!!
Έκλπηξη και πάλι...για την γραφή..
:)
καλημέρα magdalena,
αυτοι δεν είναι εκει έξω
εκείνοι είναι οι φυλακισμένοι
κι όπως βάζεις το χέρι σου να τους λευτερώσεις, σου κόβουν κομμάτια κάθε φορα...
τρόμο δεν εμπνέουν
λύπη μόνο
λύπη....
καλημέρα liouska,
νά'σαι καλα!
:)
Δημοσίευση σχολίου