εκει-εδω

είμαι εδω
μα έχω το στίγμα της τρέλλας
μιας λογικης
μιας αρρώστιας που μου κάρφωσαν στα μάτια απ'όταν γεννήθηκα
να μισω τις ιτιες και το μοιρολάτρη αέρα
και οι καιροι ψυχοβγάλτες
κι ας ακουμπω τη φωνη μου τα μεσημέρια στο πράσινο των πεύκων
και στο μαβί του νέου ορίζοντα

είμαι εδω
μα τούτη μου τη στείρα απόγνωση θα παραδώσω στα σκυλια
μαστιγωμένη απ του καιρου την αναπάντεχη διαδοχη
σαν κούφιο κόκκαλο
σαν κρέας σάπιο
σαν αίτιο αποσύνθεσης
κι είδα
και γνώρισα
κι είμαι εδω
κι ας αγάπησαν αυτους που έφυγαν
αυτους, που όταν δείχναμε το φεγγάρι
κείνοι χυδαία άγγιζαν το γυμνο στήθος της γοργόνας
κι έφριξαν τα κατάρτια
ν'ανατριχιάσουν
το βράδυ, κάτω απ την πλώρη, σκάλισα της άγγυρας λίγην αλμύρα
σκόνταψα σ'ένα κύμα
κι έπεσε στο λαιμό της τ'αλάτι
πόσο έμοιαζε με τη θάλασσα το χαμόγελό της
στου κοραλλιου το χρώμα
στου βυθου τη γεύση

κι ήμουν εκει
και πήρα το χαμόγελο σκοπο μου
στην άκρη του γυαλου ξεβρασμένος
εκει που ο χείμαρρος βαρέθηκε ν'αγκομαχάει
κι έγινε ποτάμι να χαϊδέψει τα δάχτυλα της θάλασσας
κι εκείνη τον ρούφηξε
και τον έκρυψε μέσα σ'ένα διάφανο κύμα
πού'ρθε νωρις για να ξεπλύνει με νερο κι αλάτι
τα υπολείμματα της οδυνηρης παρουσίας μου στην άμμο
έπειτα
το νερο έγραφε κι έσβυνε ατελείωτα
την ίδια γνώμη

ήμουν όμως εκει
κι ανάστησα τα πεθαμένα όνειρα
την παρουσία μου οφείλοντας να δικαιώσω
χωρις ντροπη για όσα δάκρυα ήταν κλεμμένα
για τον ήλιο,
που με πονηρια παγίδεψα σε μιαν εικόνα
για το γαλάζιο,
που γέμισε ένα ποτήρι.
κοκκίνισμα φτηνο
στ ακροδάχτυλα του πρωινου
φυλλομετρούνται τ'αδέσποτα ταξίδια των λέξεων
κι εκει,
που το βράδυ μάλωναν δυο θάλασσες
γεννήθηκε μια τρικυμία
και έστειλε τη μυστικη δροσια της μουσικης της

να σου χαρίσω πίσω τα νερα βαμμένα θαλασσια
να ακουμπας τα μάτια σου όταν κουράζεσαι
να τ'αφήνεις να στεγνώνουν
ή να τα βαφτίζεις ν'αλλάζουν χρώματα

και νά'μαι εκει
κάποιας ανάγκης άγνωστης προσκαλεσμένος
να σε μετρήσω με το μέτρο του ανέμου
με το μάκρος των μαλλιων
με το βάρος του ονείρου
με τα σκαλοπάτια του μυαλου
με τη φλόγα της καρδιας
με την ανεμελια του κορμιου σου

κι εκει να δω
σε καθρέφτες διάφανους και σιωπηλους
να μεγαλώνει και να μικραίνει η ιστορια
με τις κόρες των ματιων σου
κι εκει
να γράψω
μ'ανεξίτηλες τροχιες
κάπου στο βάθος
απ'τα πρόστυχα τα μάτια καλα προφυλαγμένο

είμαι εδω!




.-