ψυχικον αμήχανον

λατρεία φέρων ύμνος
κραταιός
και άλλοτε αλαλάζων
βαθέων κυμμάτων εκπηγάζων
εν αφορμαις
αφιερωμένος
τυρβάζων ψυχης το αμήχανον
ύμνος λατρεύσιμος
έτι λατρεύων
ακραιφνως πλήρης
και επισταμένως αμαθης
ύμνος προαισθητικος
εύληπτος ως ασυγκράτητον έαρ
πλήρης συναισθήσεων
ενίοτε παραισθητικος
ιδιάζων
διθυραμβικος και προσηνής
ταυτοχρόνως
έκπαγλος!
συνυφασμένος της θαλπωρης
άναξ της μνημοσύνης
και της ασυδοσίας τιμωρος
ύμνος ελέους ανανίπτων
ορμώμενος εξ αϋλου υποστάσεως
φυγαδεύων, εν μέσω θυέλλης, εαυτόν
καταπίπτει ρομφαιοφόρος
ως ατελεύτητον πυρ
επι θαλάσσης απαστράπτουσας
ύμνος λατρείας
αποδίδόμενος
εξαγνισθεις, πλέον,
στους παρα θιν' αλος
αναμένωντες εραστες
όπως διαμελίσει
το ψυχικον αμήχανον
και αναρτήσει επι αυτοσχέδιου ιστου
τους νυκτερινους κανόνες της Σελήνης...

πρώτον, μπορει να θέλει και λίγο λεξικο...

δεύτερον, συγχωρέστε με γι αυτο το γυμνάσιο

τρίτον, πόσο διεστραμένος μπορει να είναι κάποιος

για να κάτσει και να περιγράψει έτσι μετα από καιρο

μια νύχτα με φεγγάρι στο Σούνιο;