της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

κλήδων

στο πήλινο το κιούπι
γεμάτο με τ' αμίλητο νερο
βάφτισε το δαχτυλίδι της
τ' απόθεσε καταμεσης στην αυλη
σκεπασμένο με τ' άλικο το φουλάρι
απ την Σμύρνη
ύστερα, ορκίστηκε σιωπη
ως το πρωι
κι έπεσε να κοιμηθει
την άλλη μέρα
το ξέπλυνε απ' την αστρόσκονη
και τό 'βαλε στον παράμεσο
το βράδυ πήδησε τρεις φορες τις φωτιες
ντύθηκε το φουλάρι μοναχά
κι ύστερα κίνησε για τη θάλασσα
ξυπόλητη
την προηγούμενη νύχτα
είχ' ονειρευτει τον Ποσειδώνα
μπήκε στο νερο ως τη μέση
με το κύμα να φιλάει τα στήθια της
φώναξε τ' όνομά του
η γαλάζια πέτρα ανατρίχιασε
κι ούτε την ξανάδε κανεις πια από τότε...



4 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

μαγικό.

zoyzoy είπε...

Παραμυθένιο!
Αλλοτινής εποχής που μόνο αναμνήσεις έμειναν!

Φιλιά θαλασσινά για καλή εβδομάδα!

Ναύτης είπε...

καλησπέρα Summertime Blues,

χαίρομαι που σ' άρεσε

:)

Ναύτης είπε...

zoyzoy,

καλη εβδομάδα θαλασσινη
είναι πού 'ναι παλιο το έθιμο...

:)