της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ημερολόγιο #2

είναι κάτι φορες
που δεν έχω πού να χαρίσω λίγη απ τη θλίψη
όχι που μου είναι βάρος τόσο
μα πιάνει χώρο πολύτιμο
κι ούτε θέλω να την πετάξω στ'άχρηστα
την κάνω λόγια, μου βγαίνει αγάπη
την κάνω πέτρες, μου βγαίνει έρωτας
την κάνω αίμα, μου επιστρέφει φως
την κάνω μουσικη
και στέλνει πίσω η ηχω φιλια παθιασμένα


τώρα η βροχη...
σηκώνω την τέντα
στέκομαι με το κεφάλι ψηλα
τα μάτια κλειστα
και κείνη να πέφτει με ορμη
να μου πονάει τα βλέφαρα
τα μάτια
μούσκεμα ως το κόκκαλο
δεν παραιτούμαι
κατεβαίνω το πρωι στη θάλασσα
στην άκρη του μώλου
ανάμεσα σε δυο βάρκες
"Άνοιξη" και "Αη Νικόλας"
νηολόγιον Πειραιως
επιπλέει η χθεσινη μου συννεφια
τη χαζεύω λίγο
πριν ένα κοπάδι πεινασμένα αφρόψαρα
την καταναλώσουν
προκειμένου να αποδοθει δικαιοσύνη
"που πάει η έμπνευση όταν φεύγει;
επιστρέφει με τη βροχη
ανακυκλώνεται
τρέφεται
τρέφει
μεταλαβαίνει θάλασσα
βασανίζει εξαγνιστικα
λυτρώνει..."






μίλησε κανεις;
όχι, η ιδέα σου πάλι...
κι, όμως, γνώριμο γέλιο ακούω...



.

16 σχόλια:

nina είπε...

To No 1 μου διέφυγε; ή δεν μας το έδειξες;
Η εμπνευση όταν φεύγει επιστρέφει στο ενυδρείο.
Πολύ όμορφες εικόνες ειδικά εκείνες με τις μεταλλάξεις.
Καλό βράδυ να έχεις.

Ανταίος είπε...

Αν όλα αυτά στα δημιουργεί ή θλίψη ,είσαι ευτυχής!
Σκέψου πως στους περισσότερους ,η θλίψη είναι απλά πόνος....

Anael είπε...

Αι Νικόλα βοήθα να μας βρει η άνοιξη στη ψυχή, μη χάσουμε πάλι τον δρόμο και μας παρασύρει η βροχή..
καλό βράδυ ναύτη μου!

Unknown είπε...

Όποιος "γελάει" μονάχος του,
δεν είναι τρελός,
βασανισμένος είναι ...
τρέφεται και τρέφει!!!!
ακριβώς.-

τα λέμε
:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Νίνα,

όχι, δεν σας το έδειξα το 1
όχι ακόμη τουλάχιστον

Παρασκευη σήμερα...

Ναύτης είπε...

Ανταίε φίλε μου,

τίποτε δεν δημιουργει καλύτερα απ την αγάπη... κι η θλίψη, κι ο πόνος κι όλα απο εκει πηγάζουνε.

και δεν έννοω μονάχα την ερωτικη αγάπη...

καλημέρα!

Ναύτης είπε...

αμήν Anael,

αμήν!

καλημέρα

Ναύτης είπε...

καλημέρα meggie,

και τελεία
και παύλα...

:)

~reflection~ είπε...

Άγια υγρασία...
εκεινη ποτίζει τη θλιψη που είναι συνθετη μελαγχολία...

μα, πρόσεχε.. όταν το άνθος ανθισει, φέρει αγκάθια που γδέρνουν άγρια την καρδιά και το ποιημα...

Φιλια.. αγιατρευτα μελαγχολικά...

Ναύτης είπε...

καλημέρα Κάκια,

ποιος νοιάζεται για γδαρσίματα;
κι οι πληγες και τα σημάδια
παράσμημα είναι...

Άδικη Κατάρα είπε...

Θλίψη;

Όχι, δεν μπορείς να τη χαρίσεις, κανείς δε θα τη δεχτεί...
Μα ούτε και να τη φυλακίσεις μέσα σου, θα σε σκοτώσει.

Μοιράσου την.
Ελευθέρωσέ την.
Δώστης την ευκαιρία να δει το φως... Κι ίσως πάψει να είναι θλίψη...

ΕΜΠΝΕΥΣΗ;
Θυμάμαι όταν πρωτοδιάβασα για τις μούσες της ποίησης...
Τα ποιήματά σου είναι τόσο όμορφα, που κανείς θα μπορούσε να το αμφισβητήσει: η μούσα σου θα πρέπει να είναι η ομορφότερη γοργόνα.

zoyzoy είπε...

Αν η θλίψη σου βγάζει τόσα όμορφα ερωτικά λόγια φαντάζομαι ο έρωτας τι θα σου βγάζει!

Οπως και να'σαι είσαι υπέροχος ερωτεύσιμος ανεξάντλητος γεμάτος υπέροχες εικόνες!!

Ναύτης είπε...

Αδικη Κατάρα,

κι όμως, εχω θα έπαιρνα θλίψη...
ακόμη κι έτσι άγαρμπος και μονοκόμματος ώρες ώρες, θα έπαιρνα...

όσο για την έμπνευση...
τι να σου πω...
όμορφη μούσα;
είναι ναι...

καλησπέρα σου!

Ναύτης είπε...

καλησπέρα zoyzoy,

δεν ξέρω τι να σου πω
κάτι έχω γράψει και γι αυτο εδω μέσα...

νά'σαι καλα!

Ανώνυμος είπε...

ξεφευγει απο ημερολογιο και ποιητικίζει λίγο!!

αλλα οκ μου αρεσει!

:))))

φιλιά

Ναύτης είπε...

Coulita,

εσυ να διαβάσεις το #1

:)))