της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

την άγγιξα

ναι, εγω είμαι ρε συ,
εγω, που αντίκρυσα τη θάλασσα
να ρίχνεται
απ τις κόχες των ματιων σου
άσκεπη
κουβαλώντας πρώτη ύλη το χρώμα
να κατρακυλάει στα μάγουλά σου
να βρέχει τα χείλια σου
να ρουμπινομπλεδίζει
ν'αφρίζει ταξιδεύοντας
στο λαιμο σου
να χειμαρροσκορπιέται
στο στήθος σου
να σουλατσάρει στον αφαλο σου
να συλλογίζεται
κατα που να κινήσει
να κυλάει ράθυμα
ανάμεσα στα πόδια σου
μικρή λίμνη μ αλμυρο νερο
κι ένα χρυσόψαρο
ν'αλλάζει υφη
κι έτσι υφάλμυρη
να δροσολογάει τα γόνατά σου
και να στερεύει από αιτίες
στους αστραγάλους σου
όχι, δεν αναδύθηκες εσυ
Εκείνη
από μέσα σου αναβλύζει
τι λες; όχι, δεν ζω σε όνειρο
θυμάμαι καλα
όπως εκει, πίσω απ τ'αυτί σου
που ακόμη αντιπαλεύουνε τ'αρώματα
της πευκοθάλασσας,
απ' τις μικρες τις φύτρες των μαλλιών σου,
και του κεδρόξυλου,
απ το νοτισμένο σου δέρμα,
κι ότι κι αν κάνεις
πάντα θα τ'αγαπάει τα μαλλια σου ο αέρας
έτσι που τα λευτερώνεις,
όταν σηκώνεσαι να χορέψεις,
δεν υπαρχει χέρι
κι ούτε δάχτυλα
που να μην θέλουν
χρυσο λάφυρο
μια μπούκλα
απ τη βάση του σβέρκου σου να ξεριζώσουν
ναι, τα θυμάμαι καλα τα πεδία των μαχων
τα μυστικα περάσματα
τις νυχτοβαφτισμένες πηγες
τους καρπους απ’τα γιορτινα περιβόλια
και τις γαλαζοποταμίσιες φλέβες
στις κλειδώσεις
το σπάσιμο της μέσης στο χορο
τ'αγουροξύπνημα του γέλιου σου
στ'άγαρμπα αστεία μου...
τ'αγάπησα το κορμι σου, όσο και σένα
ολάκερο κι αυτο, όπως και σένα
μα περισσότερο απ'όλα
αγάπησα αυτα που θά'θελες να ξεχάσεις
εκείνα
τα παιδιάστικα
τα ανεξέλεγκτα
τα υπερβολικα
μαύρα άλογα τσίρκου
σε μια αγέλη με αστραφτερους μονόκερους
είναι που αυτά,
μαζι με τ'άλλα της ψυχης,
είναι το έρμα στα ύφαλα
τα ζύγια στο χαρταετο
το κοντάρι του σχοινοβάτη
αυτα που κρατουν την πορεία
που ισορροπουν
που σε προστατεύουν, άθελά τους,
κομμάτια ενος κορμιου που λάτρεψα
ψηφίδες πολύτιμες 
μιας γνώριμης εικόνας
σπίθες κι ασπίδες
κι αχολογήματα
πρώτη θέση στο τραινάκι του τρόμου
στις κατηφόρες και τις κορφες ενος κορμιου
πληγες που δεν κατάφερες να κλείσεις
κι άλλες, 
που γιατρεύτηκαν μ'ένα μικρο τυχαίο χάδι
γρατζουνιες
σημάδια στο λαιμο
σφιγμένοι τένοντες
δέρμα από σεντέφι...
ναι, είδες ρε συ;
τα θυμάμαι όλα
κι άλλα, που δεν θα γράψω
όχι που δεν μπορω,
μα να,
με κάθε τι που γράφω
χορεύει το χορο της Σαλώμης η ψυχη μου
κι έτσι όπως κάθιδρη
και γυμνη
στέκει απέναντι στο σώμα που λάτρεψε
φαίνεται τόσο ανήμπορη
που μοιάζει, πως μ'ένα και μόνο φύσημα
μπορει να διαλυθει σ'εκατομμύρια κόκκους 
πολύχρωμης σκόνης...
όλα καλα...
μονάχα ένα πρόσεξε ομορφια μου,
ποτε μην λογαριάσεις
την αγάπη, γι' αδυναμία...




και μ'αυτο εκπλήρωσα μια υπόσχεσή μου...
.

31 σχόλια:

Ναύτης είπε...

ίσως κάπου εδω,
να μην έχω να δώσω άλλο
θα δούμε...

Unknown είπε...

Πολύ .. προσωπικό το σχόλιο που θα σου αφήσω Ναύτη μου και μάλλον δεν το συνηθίζω, γι'αυτό και ο πρόλογος.

Αν υπάρχει έστω και μικρή υποψία πως έχει κάνει "λογαριασμό" η Μούσα σου κι έχει βρει ως αποτέλεσμα "αδυναμία σου" πες από μέρους μου πως δεν σε "ξέρει" ακόμα και μετά λύπης μου λέω πως δεν θα σε μάθει ποτέ.

(αν πέρασα τα όρια, μην βγάλεις τα λόγια μου στο ενυδρείο σου, θα καταλάβω)

τα λέμε

Ναύτης είπε...

καλημέρα meggie,

δεν πέρασες κανένα όριο
μερικες φορες δεν είναι εύκολο για όλους μας να μην πέσουμε στην παγίδα να θεωρήσουμε κάποιον "δεδομένο"

όλοι το έχουμε κάνει...

δυστυχως η μόνη ανεξάντλητη είναι η θάλασσα
για τους υπόλοιπους εμας υπάρχουν όρια....

όμως το παραπάνω κείμενο δεν έχει να κάνει μ αυτο.
έχει να κάνει πάλι με το πως βλέπω εγω αυτο που βλέπω...

:)

καλημέρα και πάλι!

zoyzoy είπε...

Ναύτη μου χείμαρρος είσαι από αισθήματα που ξεχειλίζουν!

Κράτα και για σένα κάποια μην αφήνεσαι στην δύνη της (θάλασσας)
Φυσικό να μην έχεις να δώσεις άλλα
τα'δωσες όλα και με το παραπάνω!


Φιλιά θαλασσινά:))

flash είπε...

Πιστεύεις οτι μπορείς να θεωρηθείς "δεδομένος" και "αδύναμος" Ναύτη;
Εσύ; Από ποιον;
ποια δύναμη και ποια ροή είναι πιο ξεκάθαρη από αυτήν που εκφράζεις μέσα εδώ;
Στέκομαι μουδιασμένη μπροστά σε αυτό το γραπτό, καταλαβαίνω τί έχεις κάνει..
μόνο την λέξη δέος μπορώ να του γυρίσω, μόνο αυτό..
και τέλος εκείνοι οι στίχοι του τέλους.. να αναρωτιέμαι μεθυσμένη πού έκανα λάθος.. ή που έκανες εσύ λάθος.. που βρίσκεται το λάθος, αν υπάρχει λάθος βέβαια..
ίσως η διάνοια του ανθρώπου να λειτουργεί έτσι.. αναζητώντας το λάθος εκεί που δεν θα υπήρχε αν απουσίαζε και η ίδια..
και ίσως αυτό το εγγενές 'ελάττωμα' να κάνει την τέχνη αυτό που είναι..
και την γραφή σου τέχνη, αντίστοιχα..
με μπέρδεψες, με φόρτισες, με ανύψωσες... τόσο πλούσια σε ενέργεια και απλή σε υλικό είναι τελικά η τελετουργία που αφήνει την ψυχή γυμνή από σώμα.. δεν ήξερα...
χίλιες φορές σε ευχαριστώ..
καλή σου μέρα!

~reflection~ είπε...

Κύμα οι στίχοι
κι αν νιώθεις ότι εστειλες πολλά στην όμορφη παραλία της,
άλλα τόσα θα γεννήσει ο Βυθός σου με υποθαλάσσιες ρωγμές,
που ποτέ δε θα καταλάβεις το πως και το πότε λαμβάνουν χώρα
και ξαναγεμίζει το λεκανοπέδιο της Έκφρασης με θαλασσες,
μπρος στα πόδια της....

καθώς κάθεται αιώνες Ονείρων στο ίδιο χαμηλό βραχακι και βρεχεται από Σενανε.......


Φιλιά μεσημεριού.....

roundel είπε...

Ναι ξέρω πολλοί το κάνουν αυτό, λογαριάζουν την αγάπη για αδυναμία... Ίσως αυτή τελικά να είναι η δική τους μεγαλύτερη αδυναμία...και η αγάπη τελικά θέλει μεγάλη δύναμη...

Μα εαν με αυτό εκπλήρωσες μια υπόσχεση, ελεύθερος συνέχισε...

Γιατί ίσως τελικά δεν του έπρεπε να ζήσει...

φιλί

_Mαρία_ είπε...

Αχ, με γέμισες εικόνες. :)
Κρίμα όσοι λογαριάζουν την αγάπη γι' αδυναμία, μόνο αυτό θα πω.

Ναύτης είπε...

μην κολλάτε στην τελευταία γραμμη
το κείμενο δεν γράφτηκε γι αυτο
έχει διαδρομες
αναδρομες
και παραπομπές...
κι ούτε σηματοδοτει κάτι
όπως όλα που έχω αναρτήσει
διηγείται ιστορίες
εκφράζει στιγμες
διαθέσεις
συναισθήματα...


θα επανέλθω αναλυτικα

Mak. είπε...

και εγω στις δυο τελευταιες γραμμες κολλησα :p
εχω πολλα κενα γ τις αναρτησεις σου, αλλα ελπιζω με τον καιρο να καταλαβω καλυτερα. το μονο σιγουρο ειναι πως μεσα απο τα κειμενα σου, καταφερνεις να μας ταξιδεψεις ολους στην δικια σ θαλασσα!

Ανώνυμος είπε...

Μυστήριο βαγόνι, πολύ μυστήριο.
Μετά από την λατρεία του προηγούμενου ποιήματος, τώρα φαίνεται σαν να τη σκυλοβρίζεις.
Καλέ μύγα σε τσίμπησε;
Κι εκείνο το ομορφιά μου, ειρωνικό φαίνεται, κι όμως κάποτε το εννοούσες με κάθε γράμμα, έτσι δεν είναι;
Πόσο κακό μπορεί να σου έκανε;
Κι όμως, δεν μπορεί να ήταν όλα γιαλαντζί...

amalthia είπε...

το λάτρεψα!το έκανα εικόνα,μουσική και άρωμα....γεύση όχι.με γέμισαν ολα τ'άλλα!

tsouxtra είπε...

Έμεινα να κοιτάω το κείμενο σου μαγεμένη.. μαγέια.. τι άλλο?
Κι αν καμιά φορά, δούμε την αγάπη για αδυναμία, μακάρι γρήγορα να "ανοίξουμε" τα μάτια μας..
Μου 'φτιαξες τη διάθεση ναύτη!
Φιλιά!

Wicca είπε...

Αδειάζουν ποτέ οι θάλασσες; Κι αν την άγγιξες, νεράκι που γλίστρησε στα χέρια σου.

Ναύτης είπε...

τι στο καλο μου...
προφητικη και η ανάρτηση
και η διάθεση τελειώνοντάς την...

για να δούμε...
επιστρέφω σε λίγο...

καλημέρα!

flash είπε...

ναυτάκι μου..;
καλημέρα.. :)

θα ξαναπεράσω,
δεν με κόβω να κρατηθώ..

φιλάκια!

flash είπε...

Καλημέρα :)

πέρασα να σου θυμήσω να ταΐσεις το ψαράκι μου, τις Κυριακές τρώει και επιδόρπιο :))

όσο για το 'δεν με κόβω να κρατηθώ' που πήγαινε στα ανώνυμα.. αυτής και της προηγούμενης ανάρτησης -θυμώνω πολύ όταν πέφτει πάνω τους το μάτι μου.. λέω να κάνω λίγη υπομονή ακόμα..

αλλά αν υποψιαστώ οτι ευθύνονται που στερούμαι εγώ το ψαράκι μου.. ουαί και αλίμονο να τους πεις!!

φιλί!

:)

Ναύτης είπε...

πάμε λοιπον...

zoyzoy,

δεν είναι που δεν έχω άλλα
είναι που πονάει το ξόδεμα
όσο για να κρατήσω μερικα
τι να τα κάνω να σκονίζονται;

καλημέρα

Ναύτης είπε...

Φλασάκι μου,

εγω σ'ευχαριστω!
για την πραγματικη σου παρέα και παρουσία στο ενυδρείο

νά'σαι καλα!

Ναύτης είπε...

Κάκια καλημέρα,

δίκιο και πάλι έχεις...
από καιρο ετοιμαζόμουν άλλωστε γι άλλο ένα μακροβούτι...

αναπνοες μάζευα...

Ναύτης είπε...

roundel,

η αγάπη είναι η δύναμή μας...
τίποτε άλλο
κι όλα μαζι

καλημέρα σου!

Ναύτης είπε...

Μαρία,

εικόνες είναι γεμάτη αυτη η ανάρτηση
κι είναι όλες αληθινες

καλημέρα!

Ναύτης είπε...

Μακ,

χαίρομαι που ταξιδεύεις
νά'σαι καλα!

Ναύτης είπε...

γιαλαντζι Ανώνυμε,

σκυλοβρίζω; όχι
ειρωνικο; όχι
αν δεν βλέπεις λατρεία και σ αυτο, τότε κάτι σου συμβαίνει
αν μου έκανε κακο; από που το συμπεραίνεις; άσε δεν θέλω απάντηση

αλήθεια; ε ναι, εδω έχεις δίκιο
τίποτε δεν ήταν γιαλαντζί
για μένα τουλάχιστον

καλημέρα;

Ναύτης είπε...

Αμάλθεια,

το επόμενο ίσως νά'ναι καλύτερο
νά'σαι καλα!

Ναύτης είπε...

Τσούχτρα καλημέρα,

δεν ξέρω ποιος φταίει που τα μάτια μας είναι κλειστα ώρες ώρες...

χαίρομαι που σού 'φτιαξα τη διάθεση

:)

Ναύτης είπε...

Γουίκα,

δεν αδειάζουν
και δεν την έπιασα
μέσα της κολύμπησα
και κολυμπάω ακόμη

καλημέρα

Ναύτης είπε...

Φλασάκι μου,

κανεις δεν φταίει
μόνο εγω

καλημέρα σου :)

Ανώνυμος είπε...

Σαν αναγνώστρια το ρε που λες και μάλιστα δυο φορές (μην το ξεχάσουμε) με χάλασε, δεν ταιριάζει επ'ουδενί σε λατρεία, τουλάχιστον εγώ δεν θα το εκλάμβανα ποτέ ως λατρευτικό.
Δίνει την αίσθηση ότι ωρύεσε θυμωμενος. Αυτό είναι όλο.
Εχω ευαισθησία με τις λέξεις και μπαίνω στο ποίημα χωρίς προκαταλήψεις, αυτό που βλέπω και μόνο.

Ναύτης είπε...

Ανώνυμη,
δεν γράφω για να μην χαλαστεις εσυ...
και ναι, έχεις ευαισθησία με τις λέξεις
όπως έχεις και γνώση του χειρισμου τους...
δεν ξέρω πως "μπαίνεις" στο κείμενο
το πως βγαίνεις όμως δεν μ αρέσει
όπως και το να υποτιμας τ'ότι κάποιοι μπορουν να διαβάζουν στ'ανάμεσα όσων γράφονται...

νά'σαι καλα

Ναύτης είπε...

Ανώνυμη,
λυπάμαι αλλα δεν θα δημοσιεύσω το σχόλιό σου
είμαι εδω για να γράφω και να ταξιδεύω και δεν μου χρειάζεται η ψυχανάλυση που προσφέρεις
ουδέποτε αναζήτησα κολακείες
αλλα για να καταλάβεις πως νιώθω (κάτι που μπορω ακόμη να κάνω χωρις βοήθεια) πρέπει απλα να με ξέρεις...
αν είναι έτσι
δεν έχεις παρα να μου πεις ότι θέλεις προσωπικα...

για το κείμενο
μπορεις να γράφεις ότι μα ότι θέλεις...

στο μεταξύ θα συνεχίσω να γράφω

ευχαριστω