ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
Όπου τα χρυσόψαρα μπορει να δαγκώσουν σαν καρχαρίες και οι γοργόνες δεν μπορουν τα μακροβούτια...
της ψυχης
Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
μια λεπτομέρεια...
είναι ένα σημείο πάνω της, που απ την αρχη είχε σημαδέψει στο κορμί της
ανάμεσα σε άλλα...
μια μυστικη πτυχη που εμφανίζεται μονάχα σ' εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που αφήνεται να χαλαρώνει χωρις να προσέχει το πως θα φανει στους άλλους
χωρις να νοιάζεται για τους καθρέφτες
είναι τότε σαν να πέφτει, ή ν'ανεβαίνει, μια αυλαία
ανάλογα πως θα το δει κανεις, αν τύχει και προσέχει
ανάλογα με το πως νοιώθει εκείνη
κι εκείνος, που πάντα είχε το κουσούρι να μην προσέχει τα έκδηλα και τα προφανη, τό'χει σημαδέψει
ξέρει και περιμένει εκείνες τις στιγμες υπομονετικα
σαν λαγωνικο που φερμάρει στη μυρωδια ενος άγριμιου
μένει ακίνητος καρφωμένος στη θέα εκείνης της πτυχης σαν να την βλέπει για πρώτη φορα
την αγκαλιάζει με τα μάτια του
ρουφάει τη μυρωδια της σαν τον αέρα μετα από μακροβούτι
και κάθε μα κάθε φορα, αυτη η μυρωδια καίει τα πνευμόνια του μ ένα κάψιμο ζωογόνο
δεν είναι το σχημα μόνο, ή η υφη, το χρώμα, η γεύση, είναι όλα μαζι και τίποτε
τίποτε απ'όλα και όλα
είναι μια λεπτομέρεια
μια μικρη ασήμαντη λεπτομέρεια, αν καλοδει κανεις το σύνολο
δεν θα πήγαινε όχι το μυαλο, μα ούτε καν το βλέμμα κάποιου
αναρωτιόταν μήπως ο ηλίθιος είχε δίκιο να κοιτάζει το δάχτυλο...
κι έπειτα, εκείνη η πτυχη είναι η δικη του μυστικη σπηλια
δεν το έχει μοιραστει ούτε μαζι της
ίσως να τό'χει καταλάβει
ξέρει πως δεν μπορει εύκολα να της κρυφτει άλλωστε
δεν μπορει, δεν θέλει, δεν του χρειάζεται, δεν του αρέσει...
μα ούτε και της το λέει
σαν ένα μυστικο παιχνίδι μεταξυ τους
ένα πολυ προσωπικο, αδιόρατο, εκστατικο παιχνίδι
σαν κι αυτο που κι δύο ξέρουν πως ο μοναδικός κανόνας είναι το ποιος θα αντέξει, το αποτέλεσμα είναι δεδομένο, κι ο χαμένος, αυτος που παραδίνεται πρώτος...
συνήθως χάνει εκείνος
αλλα απόψε θέλει να πάρει τη ρεβάνς...
ανάβει νωχελικα τσιγάρο και κοιτάζει κατα τη θάλασσα μέσα απ τη τζαμαρία
ο νους του αλλου...
η μουσικη πάει κι έρχεται
εκείνη στην προσφιλη της στάση
σταυροπόδι πάνω στο ψηλο σκαμπω να κοιτάζει το λιγοστο κόσμο,
σιγοτραγουδάει μια παλια επιτυχια του Barry
γυρίζει στα δεξια της να κοιτάξει μια παρέα που μπαίνει
κάνει την αδιόρατη κίνηση
η αυλαία πέφτει
είναι η στιγμη του...
κέρδισε...
ανάμεσα σε άλλα...
μια μυστικη πτυχη που εμφανίζεται μονάχα σ' εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που αφήνεται να χαλαρώνει χωρις να προσέχει το πως θα φανει στους άλλους
χωρις να νοιάζεται για τους καθρέφτες
είναι τότε σαν να πέφτει, ή ν'ανεβαίνει, μια αυλαία
ανάλογα πως θα το δει κανεις, αν τύχει και προσέχει
ανάλογα με το πως νοιώθει εκείνη
κι εκείνος, που πάντα είχε το κουσούρι να μην προσέχει τα έκδηλα και τα προφανη, τό'χει σημαδέψει
ξέρει και περιμένει εκείνες τις στιγμες υπομονετικα
σαν λαγωνικο που φερμάρει στη μυρωδια ενος άγριμιου
μένει ακίνητος καρφωμένος στη θέα εκείνης της πτυχης σαν να την βλέπει για πρώτη φορα
την αγκαλιάζει με τα μάτια του
ρουφάει τη μυρωδια της σαν τον αέρα μετα από μακροβούτι
και κάθε μα κάθε φορα, αυτη η μυρωδια καίει τα πνευμόνια του μ ένα κάψιμο ζωογόνο
δεν είναι το σχημα μόνο, ή η υφη, το χρώμα, η γεύση, είναι όλα μαζι και τίποτε
τίποτε απ'όλα και όλα
είναι μια λεπτομέρεια
μια μικρη ασήμαντη λεπτομέρεια, αν καλοδει κανεις το σύνολο
δεν θα πήγαινε όχι το μυαλο, μα ούτε καν το βλέμμα κάποιου
αναρωτιόταν μήπως ο ηλίθιος είχε δίκιο να κοιτάζει το δάχτυλο...
κι έπειτα, εκείνη η πτυχη είναι η δικη του μυστικη σπηλια
δεν το έχει μοιραστει ούτε μαζι της
ίσως να τό'χει καταλάβει
ξέρει πως δεν μπορει εύκολα να της κρυφτει άλλωστε
δεν μπορει, δεν θέλει, δεν του χρειάζεται, δεν του αρέσει...
μα ούτε και της το λέει
σαν ένα μυστικο παιχνίδι μεταξυ τους
ένα πολυ προσωπικο, αδιόρατο, εκστατικο παιχνίδι
σαν κι αυτο που κι δύο ξέρουν πως ο μοναδικός κανόνας είναι το ποιος θα αντέξει, το αποτέλεσμα είναι δεδομένο, κι ο χαμένος, αυτος που παραδίνεται πρώτος...
συνήθως χάνει εκείνος
αλλα απόψε θέλει να πάρει τη ρεβάνς...
ανάβει νωχελικα τσιγάρο και κοιτάζει κατα τη θάλασσα μέσα απ τη τζαμαρία
ο νους του αλλου...
η μουσικη πάει κι έρχεται
εκείνη στην προσφιλη της στάση
σταυροπόδι πάνω στο ψηλο σκαμπω να κοιτάζει το λιγοστο κόσμο,
σιγοτραγουδάει μια παλια επιτυχια του Barry
γυρίζει στα δεξια της να κοιτάξει μια παρέα που μπαίνει
κάνει την αδιόρατη κίνηση
η αυλαία πέφτει
είναι η στιγμη του...
κέρδισε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
23 σχόλια:
και ότι έλεγα ότι για να μην κοιμηθώ νηστική να τσιμπήσω λίγο γαλάζιο δελφίνι:)
κέρδισε;
και το έπαθλο;
μα δεν είναι εμφανες...;
μείνε, θα βγάλουμε και γλυκο σε λίγο...
:)
Speechless...
respect.
Speak!
gratitude...
as always, to the muse...
The muse... Always the muse
Like a sun and a moon
The sea and the land
A heartbeat and a breath
respect back to you
couldn't put it better
:)
νά'σαι καλα!
Εγώ; Αυτή...
Νυστάζω και καταλαβαίνω τα μισά :)
Και τι γλυκό είπαμε είναι;
με βλέπω να το απολαμβάνω με το πρωινό μου
Καληνύχτα!
χμ, cheescake με βατομουρα...
θα σου φυλάξω
καληνύχτα
:)
μιαμ...μιαμ...!!!
:)
And speaking of her,sailor,I would love to see a post describing her...your muse...
Could you?
Would you?
Songforthelovers.
ένα αποτύπωμα ε;;;
την καλημέρα μου
''Could you?
Would you?''
Memories...
Songforthelovers, καλημέρα σου.
περίεργος είσαι ε;
θα μπορούσε όμως η μούσα μου να είναι κάτι άϋλο... να μην "είναι" καν, ή να ήταν κάποτε...
απ την άλλη αυτο κάνω ανελλειπως απ τη μέρα που ξεκίνησα να γράφω στο ενυδρειο...
αλλα, και πάλι ιδέα μου έβαλες...
για να δουμε...
meggie,
ένα, πολλα... τι σημασία έχει;
το πόσο ανεξίτηλα είναι που μετράει
καλημέρα!
:)
marco, όλα μουσικη ε...
η κουφάλα η μνήμη, που γράφει και μία φίλη στο μπλογκ της...
καλημέρα
Κέρδισε…
εκείνος ή εκείνη
εκείνη ή εκείνος
Τι σημασία έχει;
Τα πιο σπουδαία γραπτά, έργα,
είναι εκείνα που αποτελούν τα ίδια πηγές έμπνευσης.
Εσύ λοιπόν έτσι γράφεις
Πάρε και αυτό..
http://www.youtube.com/watch?v=rA8YpHQHBd0&feature=related
και Καλημέρα !
:)
Υ.γ. η επιλογή της φωτογραφίας, εύγλωττη :)
Αν είχαμε καταλάβει πόσα πράγματα μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τη μουσική...
marco, έτσι είναι, αλλα κάποιοι έχουμε κάποιοι άλλοι όχι...
flashάκι καλημέρα,
καλα το κλιπ είναι άπαιχτο... γενικα η σκηνη της ταινίας...
ποιος κέρδισε;
μα εκείνος φυσικα!
:)
η επιλογη της φωτογραφίας ουδόλως τυχαία...
To cheesecake παρακαλώ :)
που είναι το cheesecake; :)
Καλημέρα!
τς τς τς
όχι εκείνος
εκείν-οι!
:)
Φοβερή ταινία, την συνιστώ αν δεν την έχεις δει..
καλά η φωτογραφία είναι όλη η ανάρτηση!
αλλά δεν θα ήταν και τίποτα χωρίς την υπόλοιπη ανάρτηση :)
να περιμένω cheesecake;
απαπαπα...
πεινασμένα μωρε ξυπνήσατε;
εντάξει, παω να το βγάλω απ το ψυγειο και να το σερβίρω...
μη το φάτε όλο, και κυρίως, όχι τα ψίχουλα στα ψαράκια...!
:)
Δημοσίευση σχολίου