ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
της ψυχης
Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
μακροβούτι...
μου κλεβεις ό,τι δεν μπορεις να μου χαρίσεις
στο ίδιο όνειρο με καις και με φιλας
σελίδα δεύτερη δεν έχεις να γυρίσεις
κι όλο πασχίζεις, λαχταρας να ξεχωρίσεις
κι υποθηκεύεις τη ψυχη σου, και γερνας
σπάει ο καθρέφτης και δεν έχεις να κοιτάξεις
και στα κομμάτια του η εικόνα σου έχει μείνει
μέσ' το σκοτάδι που δεν βλέπεις για να ψάξεις
εκει που σκότωσες τη τρέλλα μου με πράξεις
νιώθεις την έξοδο ξωπίσω σου να κλείνει
τα κραταια ταξίδια σου τα ρίχνεις στο παζάρι
κι όπως σε βλέπω απ τη στροφή μονάχη σου να πίνεις
αναρωτιέμαι ποια μορφη απόψε έχεις πάρει
ποιανου ασήμαντου εραστη φιλι θα κάνεις χάρη
πόσο φτηνα με ξεπουλας και που με παραδίνεις
ξέρω πως μόνο εγω τα όνειρά σου τα γνωρίζω
πως στα θυμίζω κι ας σε κάνει ώρες ώρες να πονας
κι όπως μ'εξόρισες έξω απ τα σύνορα σου να γυρίζω
τα μπλε κλειδια που σού'κλεψα στη θάλασσα χαρίζω
εμένα ξέχνα με, μα κείνα αν τα θες, πρέπει να μάθεις να βουτας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
22 σχόλια:
Η μοίρα ενος ομοιοκαταληκτου είναι να βρίσκεται μέσα σε ενα ενυδρειο..
καλησπέρα Taki X,
για ποιον λες;
γιατι εγω ανήκω στο πιο μεγάλο ενυδρείο...
Αν μου επιτρέπεις ναύτη μου,
τα μακροβούτια δεν ... μαθαίνονται...
κι αν απλά την "τεχνική" κάποιος κατακτήσει θα τον ... ξεβράσει η θάλασσα.
... εκεί που σκότωσες τη τρέλλα μου με πράξεις ... !!!!!!!!!!! (άριστο)
καλό σου απόγευμα
Όσα γνωρίζουμε για εκείνους που δεν γνωρίζουν οι ίδιοι.
Κι όσα γνωρίζουν για μας......
Υπέροχος όπως πάντα!
Καλό σου βράδυ Ναύτη
meggie, μερικες φορες αρκει η προσπάθεια...
υπάρχουν και κάποιοι που ξέρουν καλα τους βυθους και μπορουν να βοηθήσουν...
αρκει μόνο...
καλησπέρα σου
καλησπέρα Βάσσια
νά'σαι καλα!
τώρα που το βλέπω, τι περίεργο...
αυτο το τελευταίο κολλάει με τον τίτλο του μπλόγκ...
τυχαίο;
ο βυθός τρομάζει ...
ο τρομαγμένος δεν εμπιστεύεται κανέναν ...
εγκαταλείπει, αναδύεται και ... έξοδος ...
δεν φταίει ...
δεν ξέρει ...
"μου κλεβεις ό,τι δεν μπορεις να μου χαρίσεις.."
τ'ακούς γοργόνα;
τ'ακούω να λες!
:)
πράγματι αυτό μοιάζει να επεξηγεί την περιγραφή του τίτλου..
τυχαίο;
δε νομίζω! :)
και νομίζω πως θα τα θέλει..
εσύ τί λες;
κλειδιά ονείρων είναι αυτά!
:)
καλό βράδυ ναύτη..
και..
toot! toot!!!
:)))
meggie, όλα τρομάζουν...
το θέμα δεν είναι αν φοβάσαι
είναι να μπορεις να νικας τους φοβους σου
flashάκι,
μπήκες κι άστραψες!
αν τα θέλει ξέρει και που, και πως να τα βρει...
όσο για το μπλε ψαράκι που ρωτας στο "παράξενο ταξίδι" τι να σου πω.... βρηκε άλλο ενυδρειο φαίνεται πιο φιλόξενο...
σ'ευχαριστω πολυ για τα χαμόγελα!
:)
Αγαπητέ ναύτη,παρακολουθώ το μπλογκ σου και όλη αυτή την κατάθεση ψυχής και εμπειριών και μου φαίνεται πως το Βαθύ μακροβουτι ανήκει σε σένα...μα διαισθανομαι πως όσο βαθιά και να βουτηξεις για να λυτρωθεις,το τραγούδι ΑΥΤΗΣ της σειρηνας,(διότι ως γοργόνα δε με πείθει)θ'ακουγεται στ'αυτια σου και θα σε παρασύρει ολοένα σε καινούργια ταξίδια-ιδέες-εμπειρίες παρ'οτι ΕΣΥ θες να απεγκλωβιστείς...
Δεν έχω συμβουλές να δώσω παρά μόνο αυτό:follow your heart and make your destiny!!(κανε αυτό που οι περισσότεροι φοβούνται να κάνουν)
υ.γ:αν δεν έκανες το blue fish,blue cheese,το θελουμε πίσω!έτσι flash?
φιλικά,songforthelovers
αγαπητε/η Ανώνυμε/η,
το να απαντήσω στο σχόλιό σου θα χρειαστει καινούργια ανάρτηση...
και μια και είναι άκρως ενδιαφέροντα αυτα που γράφεις, θα το κάνω και άμεσα μάλιστα...
παρ'όλα αυτα θα απαντήσω συνοπτικα σε κάποια...
είναι αλήθεια πως μ αρέσουν τα μακροβούτια. από παιδι, δεν φοβήθηκα ποτε το βυθο...
αλλα ποτε δεν θα βουτούσα για να ξεφύγω ή να κρυφτω... όσο για τη σειρήνα/γοργόνα δεν ξέρω πως έχεις σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη για το τι είναι, αν "είναι"...
τέλος, αν παρακολουθεις το ενυδρείο θα πρέπει να έχεις καταλάβει ότι δεν προσπαθω να απεγκλωβιστω ούτε να λυτρωθω από κάτι για τον πολυ απλο λόγο ότι δεν αισθάνομαι εγκλωβισμένος, το αντίθετο...
κι αυτο γιατι I always follow my heart, ακόμη κι αν κάνω λάθη, στέκομαι στο καθρέφτη και τα παραδέχομαι και επίσης με πολυ κόπο έχω μάθει πια να μην φοβάμαι να παραδεχτω αυτα που νιώθω...
κι επειδη η απάντηση κοντεύει ήδη να γίνει ανάρτηση θα σταματήσω εδω για να αναρτήσω έτσι κι αλλιως αυτο που ετοίμαζα... επίκαιρο βγαίνει μου φαίνεται
σ ευχαριστω πάντως που μου έδωσες θέμα...
υ.γ.1. blue fish, blue cheese, το ροκφορ δεν αρέσει στ άλλα χρυσόψαρα... το ψαρακι θα γυρισει αν θέλει εκείνο
υ.γ.2. songforthelovers, να σε βλεπουμε πιο συχνα, δίνεις θέματα
Ω,συγγνώμη αν έβγαλα βεβιασμενα συμπεράσματα,απ´ο,τι βλέπω αναρτημένο,παίρνω το ερέθισμα και γράφω αυτά που με «λίγη» εμπειρία στις πλάτες του μπορεί να καταλάβει κανείς..(άλλωστε δεν πιστεύω ότι προσπαθείς μέσα απ'τα τόσο λυρικά λογια σου να κρυφτεις,παρά μόνο ίσα ίσα να γνωστοποιησεις όλη αυτή την έξαρση συναισθημάτων που σου προκαλεί κατάνυξη και σε μας τους αναγνώστες σου,όλο αυτό το δέος.Είσαι τυχερός άνθρωπος και ταλαντούχος.Ευλογημενος.
Songforthelovers
υ.γ:θαρρω πως το ενυδρειο ανήκει σε σένα,οπότε ίσως κάπως δύσκολο το γαλανοψαρο να έφυγε μόνο του...Τα ψάρια του ενυδρειου όταν φεύγουν το κάνουν μια και καλή όταν συνήθως πηδουν έξω απ'αυτο.Το θέμα είναι να αντιληφθεις το σαλτο κ να το ξαναβαλεις μέσα εγκαίρως...η απλά να το αφήσεις.
τυχερος, ταλαντουχος, ευλογημένος, και με δικο μου ενυδρειο...
Ανώνυμε, με κακομαθαίνεις...
:)
υ.γ. αυτη η ψαροσουπα δε θα τελειωσει απόψε... θα σας τη σερβίρω άβραστη...
υ.γ.2. α και το ενυδρείο ανήκει στα ψάρια του!
Μ'αρεσει η κακαβια...αργομαγειρεμενη και σε σιγανη φωτιά για να πάρει όλες τις γεύσεις και μυρωδιές...την καλύτερη την έχω φάει στον Πειραια(όπως και 'συ φαντάζομαι ως γνήσιος ναύτης),είναι όμως ένα φαγητό παγίδα όπως και ολα τα ωραία άλλωστε!ας μην μακρυγορουμε όμως,καλό σου βράδυ φίλε μου και προσοχή στα κόκκαλα!(ειδικά στα μικρά-είναι τα πιο επικίνδυνα λόγω «ευτελους σημασίας μεγέθους».
Songforthelovers.
Τι τέλειο! Πολύ ωραίες όλες οι αναρτήσεις σου ναύτη αλλά αυτή μου αρέσει πάρα πολύ!
σ'ευχαριστω Χριστιάννα
νά'σαι καλα και καλωσήρθες στο ενυδρείο
:)
:) καλησπέρα!
άστραψα μεν, δεν βρόντηξα δε..
απλώς σφύριξα..
αλά popeye! :))
για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους
το ψαράκι δεν εννόησα ότι έφυγε ποτέ
απλά το έβαψες για να μην το ξεχωρίζω :D
επειδή το τάιζα κι εσύ το έχεις σε δίαιτα
δεν είπαμε; :)
αλλά εσύ ήθελες να πεις πως πήγε σε άλλο ενυδρείο
πιο φιλόξενο!;!
πολύ δύσκολα, πάρα πολύ δύσκολα! :)
sftl, δεν χρειάστηκε να αναρτήσουμε και πανό τελικά :))
το ψαράκι ποτέ δεν έφυγε..
Ναύτη μου, έξι είναι τα ψαράκια μας,
απλά το συγκεκριμένο πρέπει να φαίνεται :)
αν θες κι εσύ φυσικά.. είναι που όταν μπερδεύεται με τα άλλα
το χάνω συνέχεια :)
σε ευχαριστώ κι εγώ για τα τρία γράμματα
(πλάι στο όνομα)
Είχε τελικό χθες ε;
χαμπάρι δεν πήρα
ήμουν κουρασμένη κι έπειτα από εδώ ξάπλωσα..
Πολλά είπα..
έχω και άλλες αναρτήσεις να επισκεφτώ :)
Φιλιά!
Υ.γ. μα πώς μιλάτε εδώ μέσα για ψαρόσουπες και κακαβιές; Σας ακούνε τα ψαράκια.. ντροπή! :)) εκτιθέμεθα! :)
flashάκι,
άλλαξα και χρώμα στο βυθο μη νομίζει κανεις ότι το κρύβω.
όπως θα είδες, επαναπατρίστηκε κατόπιν λαϊκης απαίτησης και άλλων τινων...
και τελικό είχε και επαναληπτικο και παράταση... το σώσαμε τελευταία στιγμη το παιχνίδι!
καλησπέρα και καλη συνέχεια
υ.γ. δεν έχει χρυσόψαρα στη ψαρόσουπα...
"ξέρω πως μόνο εγω τα όνειρά σου τα γνωρίζω
πως στα θυμίζω κι ας σε κάνει ώρες ώρες να πονας
κι όπως μ'εξόρισες έξω απ τα σύνορα σου να γυρίζω
τα μπλε κλειδια που σού'κλεψα στη θάλασσα χαρίζω
εμένα ξέχνα με, μα κείνα αν τα θες, πρέπει να μάθεις να βουτας..."
αυτό το κομμάτι θα κρατήσω..μου αρέσει, με εμπνέει, με ταξιδεύει κάπου σε κάποια "θάλασσα"...που έχει μέσα της ναυάγια... και κλειδιά δεν ξέρω αν κράτησα άλλωστε αν κάτι έχει τελειώσει, όσο και να ξανα βουτήξεις το μόνο που θα μάθεις είναι ξανά τον βυθό..που έχεις αφήσει πίσω σου..μου αρέσει ο τρόπος έκφρασής σου.. ειλικρινά.. είσαι για να βουτάμε μέσα σου, να βγαίνουμε έξω να πέρνουμε μερικές ανάσες, και μετά πάλι εκεί να ανακαλύπτουμε τις νέες θάλασσες και τα ταξίδια σου!! Χαίρομαι που με βρήκες κι έτσι σε βρήκα.. και μια σημείωση: μου αρέσει πολύ η θάλασσα..με μαγεύει...με ταξιδεύει..την καλησπέρα μου!
Υ.Γ.Αισθάνομαι δέος για τις αναρτήσεις σου όλες είναι ξεχωριστές.
@Τριανταφυλλια
παρακαλω μη μου κάνετε τόσα κοπλιμέντα γιατι στο τέλος θα το πάρω πάνω μου και αφήστε που κοκκινίζω κι όλας...
σ'ευχαριστω για τα καλα σου λόγια, και ευχαριστω και όλους τους υπόλοιπους "λαθρεπιβάτες" του ενυδρείου για την υποστήριξη!
:)
Δημοσίευση σχολίου