είπα να γράψω κάτι....

αυτα τα λόγια που σου μοιάζουνε κλεμμένα
ταγμένα τά'χα να τα κάψω απο καιρο
και μην κοιτας που τώρα τα κεντάω για σένα
είναι που θέλω να στα πω μα δε μπορω

τα καλοκαίρια πού'χω χάσει με στοιχειώνουν
οι υποσχέσεις πού'χω τάξει με γελουν
μα αυτα τα μάτια σου ξανα με χαρακώνουν
κι αυτα τα χέρια σου συνένοχο ζητουν

και συλλαβίζω
τα ρω τα αλφα
γράφω ξεγράφω στο χαρτι και στο κορμι
και όλο χάνεσαι
κι όλο σε βρίσκω
και όλο ψάχνω να μη φύγω αφορμη

αυτα τα βήματα που μοιάζουν μεθυσμένα
τά'χα ξεχάσει στο συρτάρι με τους χάρτες
και μη κοιτας που τώρα τα φοράω για σένα
είναι η ανάσα σου που έδιωξε τις στάχτες

ασε το χέρι σου και μη το ξανακρύψεις
και της καρδιας σου μουσικες μην αρνηθεις
το καλοκαίρι σου δεν θά'χει ψευδαισθήσεις
θα είμαι εδω τα σκοτεινα μη φοβηθεις

και συλλαβίζω
τα ταφ τα ωμέγα
γράφω ξεγράφω στο μυαλο και στα νερα
και όλο χάνομαι
κι όλο με βρίσκεις
και όλο θέλεις ν'ανοιχτούμε στα βαθια

είπα να γράψω ένα τραγουδιστο, καλοκαιρινο

κι έλεγα...

νά'χα και μια κομπανία

ένα μπουζούκι, μια κιθάρα ένα βιολι

και μια φωνη, να σα του Μακεδόνα ας πουμε

και ξαφνικα

νά'σου και μου στέλνει μια ψυχη το παρακάτω

ότι πού'χα τελειώσει....

Στίχοι: Διονύσης Καρατζάς
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ανδρέου

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό
το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου
με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα.
Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου;

Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας,
ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας.

ʼγιος ο Έρωτας, άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες.
λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.

Πάνω από την θάλασσα, στη μεριά του ανέμου
στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι
σηκώνεις τα άστρα σε χορό
και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι.

ʼγιος ο Έρωτας, άγιος καημός
δικός μου και ο Αύγουστος
με τις μεγάλες μνήμες.
λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.

τυχαίο;