παράξενο ταξίδι

κάνω να φύγω, μα είμαι δεμένος στα κλαρια σου
κι όσο μακρυα απ τον κορμο σου κι αν αφήνομαι
ακροβατω στην επικίνδυνη ματια σου
κλείνεις τα μάτια κι έγω πέφτω και σκορπίζομαι

φτιάχνω ένα σκιάχτρο, ξερα χόρτα και κουρέλια
για να φοβίσω τα γλαρόνια που μαζεύονται
γλάστρα μικρή π' αναπαυόσουνα στα ρέλια
τώρα τους ώριμους καρπούς σου επιβουλεύονται

σε λιγο πια δεν θα μπορώ να σε σηκώσω
μα ούτε και θέλω σ'εύφορο χώμα να σ' αφήσω
ξόδεψα αίμα απ τον εαυτό μου να σε σώσω
μα δεν μπορω και σε κανέναν πια να σε χαρίσω

στη κόντρα γέφυρα, κει κάτω απ' το κουβούσι
στα πράσινα τα ξάρτια σου φωλιάζει παπαγάλος
στη πλώρη εγω ξυπόλητος παλεύω με το πούσι
έχω σηκώσει καραντίνα στον ιστο, μην έρθει άλλος

θά βρω πιλότο με την παλίρροια να μας πάρει
στο μεσοπέλαγο θ' ανέβω στη σκια σου
στ αριστερα θ'ανάβει κόκκινο φανάρι
παράταιρα νερα, κρύα η λαμαρίνα, σκεπάσου

τσακώνονται οι ναύτες για το φως σου
κι από εκει που σε κοιτώ μοιάζεις θλιμμένη
στερνο μου μπάρκο στο φεγγάρι παραδώσου
δεν πάμε εμεις, γυρνα σε μας η οικουμένη

στα ανοιχτα πίνουμε κύμα μέρα βράδυ
και στα βαρέλια το κρασι γίνηκε ξύδι
δέντρο που οι ρίζες σου μαγκώσαν σε καράβι
ναύτης εγω, δέντρο εσυ, παράξενο ταξίδι...