απλά πράγματα....

- δεν φτάνει!

- είσαι σίγουρη;

- δεν φτάνει σου λέω

- μα το μέτρησα...

- ε το μέτρησες, δεν το μέτρησες, δεν φτάνει!

- που έκανα λάθος;

- δεν ξέρω, αλλα και με το μάτι το βλέπεις

- δεν έχουμε τα ίδια μάτια...

- ε αυτό έλειπε!

- ....

- γιατι γελάμε; έχουμε αντίρρηση;

- όχι, καμμία

- τότε;

- αφου ξέρεις πως μ αρέσει ο τρόπος που τονίζεις τα αυτονόητα... κι όταν κάτι μ αρέσει γελάω...

- ναι κι αυτο το γνωρίζω... αναρωτιέμαι καμμια φορα...

- τι;

- να, ξέρω-ξέρεις, σε ξέρω-με ξέρεις κλπ, θά πρεπε να είχαμε βαρεθει...

- θά'πρεπε...

- εσυ βαρέθηκες;

- όχι, εσυ;

- ούτε κι εγω!

- .....

- .....

- να σου πω, τώρα αυτο θα το πετάξουμε;

- με τίποτα!

- και τι θα κάνουμε;

- τι να κάνουμε; θα μου το δώσεις να το διορθώσω εγω, ως συνηθως...

- θα μπορέσεις;

- εσυ τι λες; ασε, μη πεις! ξέρω...

- ενταξει, δε λέω, αλλα ένα τραγούδι να το βάλω όσο θα το φτιάχνεις, ε;

- ....

- καλα, ξέρω...

ταξίδεψα...

περπάτησα στις όχθες του Σηκουάνα

στάθηκα και θαύμασα τις πηγες του Δούναβη στο Μαύρο Δάσος

πέρασα την έρημο της Άκαμπα

είδα ηλιοβασιλέματα στην Οία κι ανατολές στον Όλυμπο

έβρεξα στα πόδια μου στη Fontana di Trevi

είδα ταυρομαχίες στη Μαδρίτη

αγνάντεψα τον Ατλαντικο απ το κάστρο του Αη Γιώργη στη Λισσαβώνα

ακούμπησα ατσάλινα μαυριτανικα σπαθια στο Τολέδο

έμαθα ν ανοίγω σπανιόλικη βεντάλια

ήπια φτηνές μπύρες στα Docklands στο Λονδίνο

έφαγα μπουγιαμπέσα στα ψαροχώρια της Νορμανδίας

περπάτησα το μεγάλο παγετώνα των Άλπεων κάτω απ το Monte Blanc

έπαιξα ζάρια στο Λας Βέγκας

φίλησα μια μαύρη μιγάδα στη πύλη του Μαγδεμβούργου

έκλαψα στο νησι Έλλις όταν θυμήθηκα πως εκει πρωτοπάτησε ο παππούς μου το νέο κόσμο

μπλέχτηκα σ έναν καυγά στο Cartier Latin

πάγωσα Χριστούγεννα στην Πράγα

τσαλαβούτησα στα παγωμένα νερα του Αχέρωντα

χάθηκα και ξαναβρέθηκα στα κανάλια του Άμστερνταμ

χάζεψα τα αρχιτεκτονήματα του Γκαουντί στη Μπαρτσελόνα

θυμήθηκα τις μυρωδιες του ξύλου στην Αλεξάνδρια

είδα τις λίμνες του Λουγκάνο...

ταξίδεψα

θαύμασα

είδα

έκλαψα

εκστασιάστηκα

ερωτεύτηκα

κολύμπησα

έμαθα

ξέχασα

θυμήθηκα

κι όλα αυτα τα χρόνια δεν ήξερα

πως αυτά κι άλλα τόσα ταξίδια

μπορούσα να κάνω 

μόνο κοιτάζοντας μέσα της...

 

Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί

Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό

Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ' αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

της Τροίας...

Ελένη της Τροίας. 

της Τροίας δεν ήσουν,

μα έγινες πριγκήπισσά της.

δικη μου δεν ήσουν,

μα εγω της Τροίας μου σ'έταξα.

εκει, ελεύθερη να αγναντεύεις τη θάλασσα

πάνω στα δυτικα τείχη.

σ'ευχαριστω πού 'ρθες μαζί μου Ελένη μου.

ωραία μου Ελένη....

κι όλα αρχίζουν...

να πιεις μια σταλια υδρόμελο

σπονδη για τις αρχές.

θα πιουμε και μαζι για περισσότερα...

να πιεις μια σταλια Βόσπορο

και μια σταλια Αιγαίο.

να γευτεις τα ώριμα σύκα

και τις κερασιές Ελένη μου.

ωραία μου Ελένη...

στη Σπάρτη που γεννήθηκες κλαιν

λένε πως σ άρπαξαν

λένε πως σε ξεγέλασα...

μα εγω ταγμένη σ'είχα 

ακόμη πριν να σε γνωρίσω

ταγμένη να γίνεις η Ελένη της Τροίας μου

κόρη της Λήδας και του Δία.

σ' ευχαριστω πού'ρθες μαζι μου Ελένη μου...

ωραία μου Ελένη....

"...Με το βαθύ στηθόδεσμο, τον ήλιο στα μαλλιά, κι αυτό
το ανάστημα
ίσκιοι και χαμόγελα παντού
στους ώμους στους μηρούς στα γόνατα.
ζωντανό δέρμα, και τα μάτια
με τα μεγάλα βλέφαρα,
ήταν εκεί, στην όχθη ενός Δέλτα.
Και στην Τροία;
Τίποτε στην Τροία-ένα είδωλο.
Έτσι το θέλαν οι θεοί.
Κι ο Πάρης, μ' έναν ίσκιο πλάγιαζε σα να ήταν πλάσμα
ατόφιο.
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια...."

Σεφέρης - Ελένη

δεν φοβάμαι...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιώργος Νταλάρας
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι
μήπως βγούνε κάποια μέρα αληθινά,
μήπως έρθουν μια στιγμή που περπατάμε
και το σώμα ξεσκεπάσουν, που πεινά.

Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι,
μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς,
μήπως ξέφυγε μια λέξη όπως μιλάμε
και αλλιώς την ερμηνεύσει ο καθείς,
τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι,
μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς.

Η αγάπη είναι στιλέτο, μην το παίζεις,
μ' ένα τίποτα μπορεί να καρφωθείς,
κι ένα άγγιγμα δεν το μεταμφιέζεις
σαν την πράξη που δεν έχει εξοφληθεί.

Τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι,
μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς,
μήπως ξέφυγε μια λέξη όπως μιλάμε
και αλλιώς την ερμηνεύσει ο καθείς,
τα τραγούδια που 'χω γράψει τα φοβάμαι,
μήπως φαίνεσαι εκεί μέσα κι εκτεθείς.

κι όλα ξεκινουν....

λοιπόν ας ξεκινήσουμε για σήμερα...

για αύριο

για τώρα

για μετα

και για όσα πριν μας ξέφυγαν

μ ένα αγαπημένο που μού τό' μαθες

save a dance for me...

δεν ήταν μόνο η φιγούρα που αντιφέγγιζε κοιτώντας απ το δρόμο

ήταν κι η μουσική

ήταν κι η κίνηση

ο ρυθμός, 

το λίκνισμα των λαγόνων

το σχήμα του λαιμού γυρνώντας το κεφάλι

τα γόνατα που λύγιζαν 

τα χέρια που ανακάτευαν τα μαλλια

όταν γύρισε και τον κοίταξε στα μάτια του κόπηκε η ανάσα

μπήκε απ την ανοιχτή πόρτα και στάθηκε να χαζεύει

κάτω απ το κοντο μαύρο φόρεμα κόχλαζε μια φωτια

όταν τον πλησίασε τον χτύπησε στα ρουθούνια το άρωμα κι η μυρωδια...

γυρνώντας μια στροφή τον ακούμπησε στο μπράτσο

ηλεκτροσοκ, σκηνή ροκ...

τη μουσικη δε την πρόσεξε

μόνο τα μάτια της και τον ιδρώτα στο πανώχειλό της

κι όπως έτσι καρφώθηκε πάνω τους στο τελείωμα

ήξερε

τό'νιωσε 

πως εκείνη τη στιγμη ήταν ήδη μέσα της....

και η δεύτερη... απλά καταπληκτικο... και απλα αφιερωμένο....

"You came to me this morning
And you handled me like meat.
You´d have to be a man to know
How good that feels, how sweet.
My mirror twin, my next of kin,
I´d know you in my sleep.
And who but you would take me in
A thousand kisses deep?

I loved you when you opened
Like a lily to the heat.
You see, I´m just another snowman
Standing in the rain and sleet,
Who loved you with his frozen love
His second-hand physique,
With all he is, and all he was
A thousand kisses deep.

I know you had to lie to me
I know you had to cheat
To pose all hot and high
Behind The veils of sheer deceit
Our perfect porn aristocrat
So elegant and cheap
Im old but Im still into that
A thousand kisses deep.

I'm good at love, I'm good at hate,
It's in between I freeze.
Been working out, but it's too late,
It's been too late for years.
But you look good, you really do,
They love you on the street,
If you were here, I'd kneel for you
A thousand kisses deep.

The Autumn moved across your skin,
Got something in my eye,
A light that doesn't need to live,
And doesn't need to die.
A riddle in the book of love,
Obscure and obsolete
Til witnessed here in time and blood
A thousand kisses deep.

And Im still working with the wine
Still dancing cheek to cheek
The band is playing Auld Lang Syne
But the heart will not retreat
I ran with Diz, I sang with Ray,
I never had their sweep
But once or twice they let me play
A thousand kisses deep.

I loved you when you opened
Like a lily to the heat.
You see, I´m just another snowman
Standing in the rain and sleet,
Who loved you with his frozen love
His second-hand physique,
With all he is, and all he was
A thousand kisses deep.

But you dont need to hear me now,
And every word I speak,
It counts against me anyhow
A thousand kisses deep."

μία εκδοχή....

"A Thousand Kisses Deep"

The ponies run, the girls are young,
The odds are there to beat.
You win a while, and then its done
Your little winning streak.
And summoned now to deal
With your invincible defeat,
You live your life as if its real,
A Thousand Kisses Deep.

Im turning tricks, Im getting fixed,
Im back on Boogie Street.
You lose your grip, and then you slip
Into the Masterpiece.
And maybe I had miles to drive,
And promises to keep:
You ditch it all to stay alive,
A Thousand Kisses Deep.

And sometimes when the night is slow,
The wretched and the meek,
We gather up our hearts and go,
A Thousand Kisses Deep.

Confined to sex, we pressed against
The limits of the sea:
I saw there were no oceans left
For scavengers like me.
I made it to the forward deck.
I blessed our remnant fleet
And then consented to be wrecked,
A Thousand Kisses Deep.

Im turning tricks, Im getting fixed,
Im back on Boogie Street.
I guess they wont exchange the gifts
That you were meant to keep.
And quiet is the thought of you,
The file on you complete,
Except what we forgot to do,
A Thousand Kisses Deep.

And sometimes when the night is slow,
The wretched and the meek,
We gather up our hearts and go,
A Thousand Kisses Deep.

The ponies run, the girls are young,
The odds are there to beat . . .

exercises (ασκήσεις...)

how can I look when I'm inside you

how can I see when I am blind

I feel the light which surrounds you

I fear the sense of being kind

how can I speak when you are singing

how can I teach and loose your kiss

I wake up when the bell is ringing

I shoot the target and I miss

the Sea is my mother and Time is my dad

a mermaid for lover, my feet in the mud

the Moon is my mistress and Sun is my friend

I tie all the kisses, a thread with no end

and I end up writting...

this sensless refrain...

how can you leave, the show just started

how can you dance, I'm far away

you're back again where we aparted

"your hands are warmer" you will say

how can you hear with your heart beating

how can you stand with all that wind

you heal all wounds, the beasts are eating

love is forgiving, yes I have sinned

the Sea is your mother and Time is your dad

a brother for lover, your eyes sometimes sad

the Moon is your sweetheart and Sun is your friend

you tie all the kisses, a thread with no end

and we end up singing...

this sensless refrain...

χαρούμενο ψαρράκι...

μ'αρέσει (;)

είμαστε ό,τι τρώμε...

είμαστε σε ό,τι αγαπάμε...

είμαστε παράγωγα όσων καταναλώνουμε....

είμαστε παραγωγοι ποιότητας ίσης κι όμοιας με τα υλικα που διαθέτουμε...

κι ο λόγος μας

και το φιλι μας

κι η αγάπη μας η ίδια

κι ο έρωτας

κι ο ιδρώτας μας

και τα όνειρά μας:

ανακυκλωμένες θάλασσες,

εικόνες και τοπία,

βλέμματα και αγγίγματα,

γεύσεις και ήχοι,

αλληλουχίες ερεθισμάτων

εθισμοι

μια σειρα από γεγονότα

από σκέψεις

από ιδέες...

στήνω τις λέξεις στη σειρα και διαλέγω

γράφω για ν ακουστω

γράφω για να καταναλώσω

γράφω για ν αγαπήσω

αγαπάω για να ζησω...

σιωπω για να ακούσω

σωπαίνω για ν ακουστω

κάθε που ακούω, φωνάζω

κι όταν ακούγομαι χαμογελάω

αφήνω κι αφήνομαι...

γλυστρω στο κύμμα σαν αφρος

σαν καρυδότσουφλο ακυβέρνητο...

είμαστε ό,τι καταναλώνουμε

βρισκόμαστε σ'ό,τι αγαπάμε

εθιζόμαστε στο πάθος μας

ομολογούμε τις αδυναμίες μας

ερωτευόμαστε

θυμόμαστε

ξεχνάμε

τρομάζουμε στό άκουσμα των μυστικων μας

αναρωτιόμαστε

ρωτάμε

κι όταν όλα ξαφνικα μένουν ακίνητα

όταν οι σιωπές γίνουν περισσότερες απ τα γέλια

ξεσπάμε

τραγουδάμε...

Μ' αρέσει άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία

κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,

η φωνή μου εμένα δε σε φτάνει.

Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας

κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,

στα χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει.

Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,

έτσι αναδύεσαι κι εσύ μες απ' τα πράγματα,

ποτισμένη απ' τη δική μου ψυχή.

Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,

σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενιτιά.

Κι άμα κλαις μου αρέσεις,

απ' την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.

Κι ενώ μεν απ' τα πέρατα με ακούς,

η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ' αγγίξει:

Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας

μες στη δική σου σιωπή.

Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή

τη δικιά σου

που είναι απέριττη σα δαχτυλίδι αρραβώνων

και που λάμπει σαν αστραπή.

Είσαι όμοια η νύχτα, αγάπη μου,

η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.

Απόμακρη και τόση δα κι απ' αστέρια φτιαγμένη

είναι η δικιά σου σιωπή.

Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.

Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.

Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο - μου αρκεί

για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.

δε με νοιάζει

δεν με νοιάζει καθόλου που βρέχει

την αγαπάω τη βροχη...

περισσότερο αγαπάω αυτην εδω την όψιμη ανοιξιάτικη...

ίσως γιατι μου μοιάζει τόσο παιδικη και δροσερή

και τη ίδια στιγμή τόσο αστραποβροντούσα και υγρη

σαν το φιλι της...

μια μέρα

ένα βράδυ

θα την φιλήσω πάλι κάτω από ένα μπαλκόνι

στη μέση του δρόμου

σ΄ ένα παγκάκι

στην άκρη στα βράχια

κάτω από ένα παλιο κιόσκι

στον ταρσανα με τις πεθαμένες βάρκες

σ'ένα καράβι της γραμμης

και θα βρέχει...

κι αν από τύχη ή ατυχία είναι ο καιρός αίθριος

πάλι δεν με νοιάζει καθόλου

που είναι το φιλί της σαν όψιμη ανοιξιάτικη νεροποντη, σας το είπα;

Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

περιγραφές....

τωρα κοίταξε πως έχουν τα πράγματα....

υπάρχουν μάτια φτιαγμένα να παρηγορουν τους κουρασμένους

υπάρχουν μάτια φτιαγμένα να ξυπνάνε στεναγμους

άλλα που δεν είναι να τα κοιτας πολυ γιατι μπορούν να σε ρουφήξουν μέσα τους μ'ένα και μόνο πετάρισμα

υπάρχουν ακόμη κάποια που ταξιδεύουν συνεχως και ποτε δεν μπορει κανεις να τα συναντήσει όσο κι αν προσπαθει

υπάρχουν μάτια σπηλιες και μάτια θάλασσες

μάτια ουρανος συννεφιασμένος

έχω δει και μάτια βροχές τροπικες

υπάρχουν επίσης μάτια που σε κοιτάζουν και νιώθεις διάφανος σαν μέδουσα 

μάτια που σε καρφώνουν σε σταυρο και σε χλευάζουν

κάποιος μου είπε για μάτια σαν κάρβουνο αναμένο

άλλος πως έχει κοιτάξει μάτια που υπνωτίζουν

τις προάλλες είδα μάτια που μου μιλούσαν κι έλεγαν "έλα, έλα τώρα"

υπάρχουν μάτια εγγαστριμυθοι

μάτια τενόροι που ακούγονται μίλια μακρυα

επίσης μάτια που κάθε φορα που τα κοιτας δεν τα γνωρίζεις

μάτια που αλλάζουν χρώμα με τη διάθεση

μάτια που έχουν οργασμό

μάτια που τον προκαλουν

μάτια που γελουν σαν παιδια

υπάρχουν μάτια που ερωτεύονται και καίνε σαν λάβα

μάτια που δίνονται 

ματια που θυμούνται και που θέλουν και να ξεχνουν

μάτια ορθάνοιχτα και μάτια κουρασμένα

τέλος είδα και μάτια που μπορουν να δουν ακόμη κι αν δεν κοιτάζουν....

που τα θυμάμαι όλα αυτα;

μα τόσην ώρα πού κοιτάζω...; να συνεχίσω;

απουσια-παρουσια

ένα που από πάντα θαύμαζα σε κείνην,

είναι η ασύγκριτη ικανότητά της για ακροβατικα...

μην πάει το μυαλο σας...

όχι πως όπου και να πάει δεν θα πάει καλα...

μα μιλω για το μυαλο της

θα μπορούσε να ήταν ακροβάτης

σχοινοβάτισσα και τραπέζ...

χωρις δίχτυ

χωρις φόβο

τέτοια τόλμη

τόση έξαψη

δεν ξανάδα ποτε στο μικρο μου τσίρκο

ούτε και περιμένω να ξαναδω

για να'μαι μάλιστα ειλικρινης

ούτε που θέλω....

σαν εκείνο το γλυκό που κάποτε δοκιμάσαμε παιδια

κι όλο το αποζητάμε

μα και που φοβόμαστε να ξαναγευτούμε

μην και χαλάσουμε την πολύτιμη εμπειρία...

μονάχα που εγω

άτιμος κλέφτης...

έκλεψα το βάζο...

και την συνταγή...

κι αφιερώνω με αγάπη δυο δίδυμα...

μην....

same coin, two sides

-γιατί το κάνεις αυτό;

-ποιο;

-αυτό!

-γιατι όταν νιώθω έτσι για σένα μου έρχονται τέτοια τραγούδια

-ξέρεις ότι αυτά τα τραγούδια έχουν μεγάλες υποσχέσεις;

-γιατι το λες αυτο; έχω δυσκολία στο να σου υποσχεθώ;

-όχι, αλλα μπορει να έχεις στο να κρατήσεις την υπόσχεσή σου...

-καμμία

-καμμία;

-καμμία!

-και πως νιώθεις δηλαδη;

-ν ακούσεις το τραγούδι και θα καταλάβεις...

-να στο αφιερώσω κι εγω;

-με ρωτας;

-....

-ναι εντάξει, κατάλαβα... ρητορικο ε;

-αει γεια σου

-δηλαδη τωρα για να καταλάβω, εσυ κάνεις υποσχέσεις;

-ε, άπιθι ες κόρακας!

-.....

-.....

You think i'd leave your side baby
You know me better than that
You think i'd leave you down when you're down on your knees
I wouldn't do that
I'll tell you you're right when you want
And if only you could see into me
Ha ah ah ah ah ah

Oh when you're cold
I'll be there
Hold you tight to me

When you're on the outside baby and you can`t get in
I will show you you're so much better than you know
When you're lost and you're alone and you can't get back again
I will find you darling and i will bring you home

And if you want to cry
I am here to dry your eyes
And in no time
You'll be fine

You think i'd leave your side baby
You know me better than that
You think I'd leave you down when you're down on your knees
I wouldn't do that
I'll tell you you're right when you want
And if only you could see into me
Ha ah ah ah ah ah

Oh when you're cold
I'll be there
Hold you tight to me
When you're low
I'll be there
By your side baby

Oh when you're cold
I'll be there
Hold you tight to me
Oh when you're low
I'll be there
By your side baby

εισαι εδω (indeed)

-τώρα αυτό δεν το κατάλαβα...

-τι δεν κατάλαβες;

-να, αυτο το τραγούδι που βάζεις

-δεν είναι ωραίο; ξέρω ότι σ αρέσει και σένα

-ναι, μ αρέσει πολύ, απλα αναρωτιέμαι γιατι το διάλεξες

-γιατι αρέσει και στους δυο μας

-ναι αλλα εσυ δεν κάνεις ποτε κατι τυχαία...

-χμ

-αμαν παύση... λέγε

-ε αφου ξέρεις

-τι απ'όλα από όσα ξέρω;

-το πόσο μ αρέσουν οι αναδρομές μέσα απ τη μουσική

-.....

-ναι, μη γελάς, εσυ φταις, εσυ μου τό'μαθες αυτο

Μάϊος....

-σ'αρέσει ε;

-ναιιιι, το τραγουδούσα από μικρή!

-κι εγω, αλλα αυτό το "κάθε βράδυ" με ανησυχει...

-χαζοοοοο....

Eyes on fire... και άλλα...

-δηλαδη αυτά σκεφτόσουν όταν με γνώρισες;

-ε, όχι βέβαια... 

-α, πάλι καλα, μετα σου ήρθαν δηλαδη; 

-ναι, μετα 

-επιφοίτηση; 

-μπα, όχι 

-τι;  

-δεν ξέρω, μου ήρθαν απλα 

-μάλιστα, και δηλαδη εγω είμαι έτσι; 

-το λιγότερο... 

-καλα, γελας;;; 

-..... 

-μου σπας τα νεύρα! 

-γιατι; επειδη γελάω; 

-όχι 

-γιατι τότε;

-γιατι με κάνεις να θέλω να γελάσω κι εγω! 

-.....

You're an abomination
You're all a mild confession
You're flying in the sky
You have slumdogs in your eye
You're an angel, you're a devil
You're a sinner without evil
You impress me, I give you that
You've got too much dignity for a slut

You're a bitch and you're a nun
You're comparable to none
You have dark side like the moon
You'll explode some time soon
You have dreams and hot desires
You're a bike with burning tires
You make me love you more and more
You've got too much compassion for a whore

You're my lover, you're my priest
You're a vision in the mist
You have blue and you have gold
You are shy and you are bold
You have passion you have senses
You have climbed barb wired fences
You believe in me I'll give you this
You've got everything in your kiss

-το παρακάτω που κολλάει;

-δεν κολλάει... μ αρέσει όμως...

-ναι καλο είναι, που τα έμαθες εσυ αυτα;

-είχα καλή δασκάλα... άσε που τα πέρνω εύκολα...

-τα πΑΙρνω!!! έλεος με την ορθογραφία σου πια...

-....

-ξου, μακρυα!

παράξενη λέξη....

-suenio

-τι;

-suenio λέω, το είδα γραμμένο και μου άρεσε

-τι σου άρεσε;

-όπως ακούγεται... sueeenioooo... σαν κύμμα

-τι σημαίνει;

-δεν ξέρω, θα το ψάξω. εκτός κι άν ξέρεις ισπανικα

-αφου ξέρεις ότι δεν ξέρω...

-ε είπα μήπως κάτι σου έλεγε η λέξη

-οχι

-...

-το βρήκες;

-ναι!

-και τι θα πει;

-όνειρο!!!

ορθογραφία!!!

-το νιώθω, ετσι γράφεται;

-ε, ναι!

-άρα και το νιώσε, σωστα το γράφω

-επιτέεεελους! 

-γιατι κάνεις έτσι; δηλαδη αν το γράψω "νοιώσε" με δεν είναι κατανοητο;

-ωχουυυυυ, δεν είναι σωστο λέμεεεε, άλλο το νιώθω κι άλλο το νοιάζομαι! συνεχως τα μπερδεύεις!

-μα πως μπορω να μπερδέψω το νιώθω και το νοιάζομαι;

-έλα μου ντε; αυτο κάνεις όμως

-αναρωτιέμαι...

-τι;

-μήπως επειδη είναι κοντυνές έννοιες;

-πλάκα μου κάνεις;

-οχι

-α καλα...

-μα είναι

-ναι ε; για εξήγησέ μας λοιπον

-κοίτα... σε νοιάζομαι γιατι σε νιώθω και με νιώθεις γιατι σε νοιάζομαι... δεν είναι;

-...

μη με ρωτάτε γιατι μοιάζω θυμωμένος... δεν ξέρω...

τίγκα στο ψέμα

η κουρασμένη σας ζωή φτάνει στο γέρμα

τυφλός στρατιώτης

ένας θλιμμένος ηττημένος δον κιχώτης

ουρά ζητιάνοι

στο περιθώριο η σκέψη σας δε φτάνει

λειψη ελπίδα

χωρις ουσία, χωρίς μέλλον και πατρίδα

ζήλια και φθόνος

όποιος φοβάται τη ζωή θα μείνει μόνος

μυαλα κομμάτια

τι να τα κάνω τα χρυσα σας τα παλάτια

κορμι και βλέμμα

κι έχω ένα όνειρο που φτάνει ως το τέρμα

γυρνω σελίδα

πρασινογάλαζη αστραφτερη ασπίδα

και επιμένω

και ταξιδεύω

και δεν κοιμάμαι και στα όνειρα πιστεύω

και πολεμάω

και αγαπάω

και δεν με νοιάζει που θα βγω και που θα πάω...

(ουφ... ξεθύμανα...)

don't stop!

πορεία υποσχέθηκα,

ημερολόγιο μου βγήκε στην πορεία...

αναδρομές και διαδρομές

εκει τουλάχιστον έμεινα πιστος

αναρωτιέμαι...

πως μπορει ν'αγαπάει τόσο η καρδια μας

τόσο που να ζαλίζει...

κι έπειτα γυρνώντας πίσω

να βλέπουμε τα πατήματά μας

αλλοπρόσαλα και παιδικά

μια εδω, μια εκει...

μα απο κει, ως εδω 
μία και μόνη η διαδρομη...

όταν καταλαγιάσει η κούραση

κι η έξαψη

και θρέψουνε και τα σημάδια

λίγο πριν ξεκινήσουμε πάλι

τότε ίσως δούμε...

"με πέτρες λιθοβολισμών

τό'χτισα ετούτο το μνημείο,

που σήμερα κοιτάζετε

και του χαμογελάτε..."

μη σταματάτε....!!!!

να χαμογελάτε!!!!!

primo, segondo.....

-πάμε;

-πάμε!

-έλα!!!

-πως πήγαμε;

-καλα, αλλά πρέπει να μάθεις να κρατάς αναπνοές...

-νομίζεις ότι τό'χω εύκολο έτσι που τραγουδούσες με το μάγουλό σου πάνω στο δικό μου και το χέρι σου να σφίγγει το δικό μου πάνω απ' το μικρόφωνο;

-....

ξέρεις.....

-δεν χρειάζεται να μου πεις, ξέρω...

-όχι, δεν ξέρεις! δεν μπορεις να ξέρεις!

-μα ξέρω, και μάλιστα το ξέρεις ότι ξέρω...

-μη μου σπας τα νεύρα....

-αν κάνω κάτι τέτοιο, δεν το κάνω επίτηδες, είναι που ξέρω...

-σκατά ξέρεις!

-μερικές φορες ναι, αυτα που ξέρω ή είναι ή με κάνουν σκατα...

-μερικές φορές αυτά που ξέρεις απλα είναι αυτο που λες!

-μην θυμώνεις γιατι κάνεις αυτή τη ρυτίδα στο κούτελο που μ' αρέσει....

-....

-εντάξει, ας πούμε ότι δεν ξέρω

-δεν έχει "ας πούμε" ΔΕΝ ξέρεις!

-εντάξει, δεν ξέρω... θα μου πεις;

-σε λίγο, με έχεις νευριάσει τώρα... παρήγγειλε δύο σφηνάκια

-...

-στην υγεια μας

-στην υγειά μας

-σου πάει πολυ αυτό το πουκάμισο

-το ξέρω!

-ακόμη θυμωμένη μου είσαι;

-....

-να σου δώσω ένα φιλί;

-έλεος... 

-έλεος, αλλα γιατι υπομειδιάς;

-...

-γιατι σκέφτομαι πόσο χαζός μπορει να είσαι...

-πόσο;

-πάααρα πολυ!

-γιατι;

-δεν ξέρω, μάλλον εκ γεννετής πρέπει να το έχεις...

-...

-καλα, γελάς;

-ε, ναι

-και γιατι γελας; αστείο είναι;

-όχι

-τότε;

-ξέρεις...

-....

-δεν ξέρεις;

-ξέρω τρομάρα σου... ξέρω...

ο φόβος....

-σ' ευχαριστώ, ήταν όμορφο...

-ποιό;

-αυτό το τελευταίο που μου έστειλες

-....

-όπως και τα υπόλοιπα...

-τα διάβασες όλα;

-ναι, όλα

-ποιο σου άρεσε πιο πολυ;

-...

-δεν μπορεις να διαλέξεις;

-όχι, δεν είναι αυτό...

-αλλά;

-είναι που νομίζω πως το καλύτερο δεν μου το έχεις στείλει ακόμη...

-ε, θα το κάνω

-ανησυχώ...

-γιατι; βιάζεσαι;

-όχι...

-τότε;

-φοβάμαι...

-τι φοβάσαι;

-μήπως δεν αντέξεις εσυ να περιμένεις...

-....

Είμαι ξενύχτης
Σέρνω τα πόδια
Πατώ στις λάσπες και παλεύω τη βροχή
Καλοκαιριάτικη μια μπόρα με ξεπλένει
Απ την λατρεία των θεών τι απομένει
Πάλι κοιμήθηκα
Και όταν ξύπνησα
Βρέθηκα πάλι σε μια λάθος εποχή

Σ αδειο καρνάγιο
Ούζο με πάγο
Στο Γαλαξίδι κάποιος άναψε φωτιές
Μια θλίψη αφάνταστη ξανα με συντροφεύει
Κι όσα απλώνω ο αέρας τα μαζεύει
Πάλι ξενύχτησα
Κι όταν σε ζήτησα
Χάθηκα ψάχνοντας τις αετοφωλιές

Είσαι στο φως μα το λατρεύεις το σκοτάδι
Πόρνη κι αγία
Μια συναυλία
Κι ένα παιδι που με ξυπνάει κάθε βράδυ

Μαζεύω λόγια
Φτιάχνω σημάδια
Και τα παιδιά με κοροϊδεύουν σαν τρελλο
Νωρις πρωι και κατεβαίνω στο λιμάνι
Με προαισθήματα που ο νους μου δεν τα πιάνει
Πάλι ξαγρύπνησα
Κι όταν σου μίλησα
Μου 'πες πως σ άλλες παραλίες θα σε βρω

Κλέβω τραγούδια
Και σπάω πέτρες
Στις αμμουδιες που τα πατήματά σου βρίσκω
Πάλι σε έχασα μα πάλι θα σε δω
Πληγή που μ' άφησε σημάδι φανερό
Πάλι ξαγρύπνησες
Κι όταν μου μίλησες
Σου 'πα πως δεν θες να το πάρεις τέτοιο ρίσκο

Είμαι φτωχός μα ό,τι κατέχω είναι δικό μου
Πρόστυχος ψεύτης
Κι άτιμος κλέφτης
Μα ό,τι πολύτιμο το κρύβω στ' όνειρό μου