ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
Όπου τα χρυσόψαρα μπορει να δαγκώσουν σαν καρχαρίες και οι γοργόνες δεν μπορουν τα μακροβούτια...
της ψυχης
Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....
Δευτέρα 3 Μαΐου 2010
primavera
την ώρα που σήκωσα τα μάτια μου απ το ποτήρι είχε ήδη μπει στο μπαρ
στεκόταν μπροστα σ ένα τραπέζι με φίλους της και χαιρετούσε
δεν μπορω να καταλάβω γιατι κάθε φορα που τη βλέπω είναι σαν την πρώτη φορα
στεκόταν με ίσια την πλάτη πάνω στις πλατφόρμες της, επιβλητική κι εντυπωσιακη σαν πύργος άντλησης πετρελαίου στη Βόρεια Θάλασσα
δεν μπόρεσα να αποφύγω να κοιτάξω τα πόδια της
οι γυμνές της γάμπες κατέληγαν στους αστραγάλους της που τόσο λατρεύω
το φόρεμά της όσο εφαρμοστό πρέπει
ως τα γόνατα
είχε ισιώσει τα μαλλιά της
κρατούσε την τσάντα της στο αριστερό χέρι περασμένη ως τον αγκώνα
είχε γυρισμένη τη πλάτη προς το μέρος μου και χειρονομούσε χαρούμενα στους φίλους της
έβλεπα το δαχτυλίδι της να γυαλίζει περασμένο στο δείκτη του δεξιού της χεριού
φίλησε τους φίλους της και γύρισε προς το μέρος μου
-χμ, μπήκε η Ανοιξη, είπε ο μπάρμαν...
διέκρινα μια δόση ειρωνίας ίσως και ζήλιας ανάκατη μαζι με θαυμασμό
την ίδια στιγμη έκαναν την εμφάνισή τους μια παρέα μεγαλοκοπέλες...
-αν σε χαλάει, ασχολήσου με το χειμώνα, του είπα
γύρισε προς το μέρος μου και χαμογέλασε
αφοπλίστηκα πάλι, σκέφτηκα
-καλησπέρα
χαμογέλασε πλατειά, έγειρε προς το μέρος μου και με φίλησε
μύριζε όντως Άνοιξη
-primavera, η λέξη ήρθε μόνη της στο μυαλό μου λες και περίμενε στη γωνία έτοιμη να επέμβει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου