της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

καλημέρα

τι να κάνει μια καληνύχτα χωρίς την καλημέρα της....



Στίχοι: Eleana Vrachali
Μουσική: Maria K. Papadopoulou


"Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
Είσαι η πρώτη μου σκέψη κι η πρώτη ευχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε σιωπή
Μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει

Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Μια θάλασσα να δω ποτέ πια δε θέλω
Γιατί ποιο πλοίο,ποιο μπορεί να σε φέρνει
Που ούτε η ζωή δεν το καταφέρνει

Καλημέρα κι όποιος αντέξει
άλλη μια μέρα που μου χρωστάει
Να σ' επιστρέψει
Καλημέρα

Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
Μέσα στον ύπνο μου σ' είχα στο σώμα βροχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε αστραπή
Μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει

Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Το όνομα σου δε θα πω ποτέ πάλι
Γιατί αν σ' έβαζα για λίγο στο στόμα
Θα σ' ήθελα σαν το μωρό λίγο ακόμα"

4 σχόλια:

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει.. είπε...

αλοιμονο μας ομως αν ολες οι καλημερες συνοδευον μερες που μας χρωστανε επιστροφες..

Ναύτης είπε...

αλοίμονό μας αν μας χρωστάνε επιστροφές .-
για την ακρίβεια, το τραγούδι είναι "καλημερινό"... όσο για τους στίχους... απλα τους προτιμώ απ τους γλυκανάλατους. Το τελευταίο τετράστιχο όμως είναι το βάσανό μου...

Υ.Γ. Ευχαριστώ για την ανάγνωση :)

ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει.. είπε...

εδω μεσα δε χρειαζεται να ευχαριστεις για τιποτα.. η ευχαριστηση ανηκει παντα στον αναγνωστη..

Ανώνυμος είπε...

Δεν το πρόσεξα με την πρώτη ματιά.. Έδωσα σε άλλα πράγματα όλη μου την προσοχή.. Μα με μια δεύτερη ματιά.. ήρθε το χαμόγελο στο προσωπό μου.. κ μνήμες.. πολλές...
... Ήταν ίσως μοιραίο Ναύτη..
Με ξύπνησες.. :))

"Σχόλιο για την αγαπημένη καλημέρα μιας Ανώνυμης.."