χωρις (εμφανη) λόγο....

είναι κάποιες μελωδίες που δεν λένε κατι συγκεκριμένο...

κάποια τραγούδια 

που δεν θα τα αξιολογούσες ποτε σαν σημαντικα...

κάποιες εικόνες, 

δυο τρεις ρίμες, 

μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας,

ένα επιφώνημα, 

ένα χαμόγελο, 

μια Κυριακή, 

ένα σκαμπω σ ένα μπαρ,

ένα συγκεκριμένο ποτο και τον τρόπο που το παραγγέλνεις,

μια αδιόρατη κίνηση, 

ένα κρυφο βλέμμα, 

ένα μισοσβησμένο τσιγάρο,

τον ήχο μιας καμπάνας που σημαίνει τις 10 το βραδυ,

την επίμονη μυρωδια μιας κολώνιας, 

την υφή που έχει ενα αριστερό χέρι,

ένα βαμμένο νύχι, 

μια τουφα από μαλλια που επιμένει να θέλει να ανεξαρτητοποιηθει

μια συγκεκριμένη καμπύλη στο ύψος ενός ώμου, 

ένα κλειδι,

ένα γαλάζιο αναπτήρα, 

το όνομα ενός πλανώδιου πωλητή λούτρινων,

τον τρόπο που δαγκώνει κάποιος τα χείλια του, 

το χρυσαφί ως χρώμα,

το μπλέ ως συναίσθηση, 

ένα χαζοξενύχτι σε ξεπεσμένο μπαρ,

ένα μισοπιωμένο μισόκιλο κόκκινο φτηνο κρασί, 

ένα τυρκουάζ,

μια μαύρη πέτρα, 

ένα χαίρετε, 

ένα γειά σας

τη γεύση ενος φιλιού μετα από πιοτό....

δεν μπορεις ε?

λυπάμαι αλλα αν δεν μπορεις τότε δεν είναι για σένα αυτη η αφιέρωση....