back in time....

και ξαφνικά εκεί που ανέμελος περί άλλων ετύρβαζα...
κάποτε...

Χειμώνας του 2009.
Ξαφνικά, κομμάτια κι αποσπάσματα μπήκαν στην μυλόπετρα.
Ο χρόνος σταμάτησε έστω και για λίγο. Σαν όλα να κατέληξαν στόν αδηφάγο καταπιώνα του.
Βιώνω αλεπάλληλες αναδρομές.
Εκεί που νόμισα πως φτάνω στο τέλος βλέπω την άσπρη γραμμή της εκκίνησης και το δρόμο ν'ανοίγεται εμπρός.
Φιδίσιος και συναρπαστικός ως εκει που φτάνει το μάτι.
Κι ούτε τέρματισμός, ούτε χρονόμετρα, ούτε ιαχές, ούτε αντίπαλοι...
Νοιώθω πως είτε εγω μίκρυνα είτε μεγάλωσε ο χωροχρόνος ξαφνικα.
Κι η καρδια μου Δαυίδ και Γολιάθ στο ίδιο σώμα.
Κι αυτό που νόμισα από καιρό χαμένο επιστρέφει.
Όχι σαν φάντασμα, ούτε σαν αντικατοπτρισμός.
Σαν ζωντανό θηρίο πεινασμένο.
Θα το αναστήσω,
Θα το μεγαλώσω,
Θα το αγγαλιάσω,
Θα το ταϊσω,
Κι ας γίνω τροφή...
Καλύτερα να καίγεσαι παρα να αργοσβήνεις...

(αρχές Φλεβάρη 2009)