όνειρο ήταν (;)

τα όνειρά έχουν ώρες ώρες μια περίεργη χροια

μια πατίνα από άλλες εποχες

σαν ξεθωριασμένα τοπία με χρώματα γήινα

σαν επιχρωματισμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες

ή σαν χρωματιστές που χρώμα δεν χρειάζονται

η δύναμή τους ώρες ώρες διαρκει για μέρες... μήνες...

ξέρω και όνειρα που κράτησαν τη λάμψη τους για χρόνια

ήταν σ'ένα τέτοιο που συναντηθήκαμε

ή που τη συνάντησα

δεν θυμάμαι το πρόσωπό της, ούτε τη φωνη της

μόνο χρώματα...

όπως σ όλα τα όνειρα...

χρώματα κι αισθήσεις είναι που μένουν...

φέρνω στο μυαλο μου εκείνο τ'όνειρο συχνα

εκείνη την πρώτη εντύπωση

εν-τύπωση

αν και δεν την ακούμπησα, θυμάμαι ακόμη την αίσθηση της υφης των μαλλιών της

λεπτομέρειες όπως το δεξί της χέρι πού πεφτε νωχελικα στο πλάι δίπλα στο μηρο της

δεν θυμάμαι αν μιλήσαμε

τη μουσικη όμως ακόμη την ακούω

μέχρι που μπορώ και να τη ζωγραφίσω...

θαλασσιά θα την έκανα, και με λίγη ώχρα, και πινελιες να δείξω τον αέρα που με συνεπήρε...

θα της φορούσα κι ένα κέλτικο μακρυ χιτώνα

θα την έκανα μουσικη ταξιδιάρα

του δρόμου

ενος δρόμου μυστηριώδους, πότε στο φως και πότε στο σκοτάδι

και μυρωδιες θά βαζα

πως ζωγραφίζει κανεις τις μυρωδιές άραγε;

κέδρο και ροδάκινο και πιπέρι κόκκινο γλυκο...

και πευκοβελόνες βρόχινες

και καφέ αλεσμένο στο χέρι

πως στην ευχη να ζωγραφίσω την έκπληξη;

νιώθω ακόμη εκείνη την αναπάντεχη γεύση της

γλυκεια και αψιά σαν άγρια φράουλα

κι ας μη την φίλησα

όχι στ όνειρο...

πριγκήπισσα των μαγικων μου τόπων

βασίλισα της Ουτοπίας μου

νερο της δίψας μου

της έμπνευσής μου αψέντι

βροχη της τρέλλας μου

της νύχτας οργασμε μου

και μυστικο μου γλέντι...