ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...
Όπου τα χρυσόψαρα μπορει να δαγκώσουν σαν καρχαρίες και οι γοργόνες δεν μπορουν τα μακροβούτια...
της ψυχης
Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
στιγμες στο άπειρο
κάθε που ζω μια στιγμη μπαίνει στό βιβλίο της ιστορίας
ένα περίεργο πράγμα
να μην μπορω να ζήσω το παρον παρα μόνο στο παρον
να περνάνε οι στιγμες με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να γίνονται αναμνήσεις την αμέσως επόμενη ώρα
έτσι όπως ήρθαν
πρωτόγονες και λυτρωτικες
εξεζητημένες και οργασμικες
αναπάντεχες και πλούσιες σ' ουσίες και πνεύματα
μέσα σ'έναν ωκεανο από στιγμές
σ'ένα ωκεανο απείρου
δεμμένες σαν βάρκες από γρι-γρι
ξεχωρίζουνε στη θάλασσα αυτη
σαν μαργαριταρένιο μενταγιόν
στο λαιμο μιας γοργόνας μάγισσας
εκείνες οι σπάνιες
εκείνες οι εντελώς και ακατάληπτα "μαζι"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Τα μαργαριτάρια είναι σπάνια, ναύτη.
Όποιος τα ... φορέσει, έστω και σπανίως, δεν τα ξεχνάει κι έτσι παραμένει ... ζωντανός.
αχ αυτα τα μαργαριτάρια...
δεν είναι να τα φορας
να τα χαρίζεις είναι...
γεια σου Μέγγυ :)
Δημοσίευση σχολίου