εάλω...

Δεν έχω λόγο να φωνάζω από το κάστρο

δεν βλέπω πια να ξεχωρίσω το στρατο

μπουλούκια κάψανε τις κερασιες στο κάμπο

πρόσφυγας φεύγω μη στερνα και σ' αρνηθω

Στό ταρσανα καλαφατίσανε τις βάρκες

έτοιμος ήμουνα για μπάρκο από καιρο

ξερος λαιμός από τσιγάρα άλλες μάρκες

ίσα που πρόλαβα μια νύχτα να χαρω

Κινούν παλλοίριες και κλαιν στους μαστραπάδες

κι αναθαρίζουν στ ανοιχτα οι πειρατες

πάνω που έπιασα να γράψω δυο αράδες

γέμισε η νύχτα με καπνους κι αναλαμπες

Στο λαβομάνο σου αφήνω ένα μαντήλι

και το κλειδι κατω απ' τη πέτρα, να το βρεις

με ύστατο λάδι σου ανάβω ένα καντήλι

προσευχητάρι το μαχαίρι μου θα δεις

Δεν έχεις λόγο να γυρίσω, να σε ψάξω

 πυξίδα που έσπασε και ρότα που στραβώνει

και τη ξανθια τη μπούκλα μ'αίμα θα τη βάψω

βαθεια στο κόρφο να με καίει και να με λυώνει

Πήρες για δώρα καθρεφτάκια και γιρλάντες

άλικο σάλι ξεφτισμένο απ' τον καιρο

παίζαν καντρίλιες για τα πόδια σου οι μπάντες

κι εγω ένας ναύτης που τραβούσε στο νερο

Θα ζωγραφίσω στο πετσί μου καρχαρία

θα ξεριζώσω απ το μυαλο μου το βυθο

κι έτσι οξύμορος, τρελλος και μεθυσμένος

θα διασχίσω μ' ένα τσόφλι ωκεανο

Σπάσαν τα τείχη, που κοιτούσαν παραλία

κι οι νυχτοφύλακες πισθάγκωνα δεμμένοι

τούτη τη νύχτα που κουρσέψανε τη Τροία

την αποφράδα, τότε σ' έχασα, Ελένη

.