αν ήμουν...

Αν ήμουν οπαδός του Αλλάχ
Κι είχα την τρέλλα του Σεβάχ
Θα σ άρπαζα απ τη μέση
Θα θέριζα τους πειρατές
Και με μια πτήση μυστική
θα σ' έκρυβα στην Αφρικη
τ'αστέρι σου να πέσει

Αν ήμουνα του Δία γιός
κι ήταν δικός μου ο κεραυνός
Θα σ' έπερνα αγγαλια μου
τους δαίμονες μην φοβηθείς,
στους Λαιστρυγόνες μη δοθεις.
Κι όλη η γαλάζια λάμψη σου
να 'ναι μόνο δικιά μου

Σκλάβος αν ήμουνα της Γης
κι ειχα ξεχάσει της φυγής
τ' απρόσκλητα μελτέμια
Θά'βγαζα ρίζες και καρπούς
που θα αντέχαν τους καιρούς
θα σ'έτρεφα, θα σ' έδενα
στο άρμα του Φαέθωνα,
να κράταγες τα γκέμια

Της Κίρκης αν ήμουν εραστης
και ήμουν στα νειάτα μου ληστής,
για να'χω να κοιτάζω,
Θά'κλεβα ξόρκια και μπογιές
θά'βαφα μάτια στις σπηλιές
γκριζογαλάζια σα νερα
που να τους ρίχνω μια ματια
και τρέλλα να θηλάζω

Μα εγώ που είμαι κανενός
κι ακόμη αντιπαλεύω
στα σκοτεινά του μηδενός
την απαστράπτουσα του Ενος
ρομφαία σαγηνεύω.