της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

αν ήμουν...

Αν ήμουν οπαδός του Αλλάχ
Κι είχα την τρέλλα του Σεβάχ
Θα σ άρπαζα απ τη μέση
Θα θέριζα τους πειρατές
Και με μια πτήση μυστική
θα σ' έκρυβα στην Αφρικη
τ'αστέρι σου να πέσει

Αν ήμουνα του Δία γιός
κι ήταν δικός μου ο κεραυνός
Θα σ' έπερνα αγγαλια μου
τους δαίμονες μην φοβηθείς,
στους Λαιστρυγόνες μη δοθεις.
Κι όλη η γαλάζια λάμψη σου
να 'ναι μόνο δικιά μου

Σκλάβος αν ήμουνα της Γης
κι ειχα ξεχάσει της φυγής
τ' απρόσκλητα μελτέμια
Θά'βγαζα ρίζες και καρπούς
που θα αντέχαν τους καιρούς
θα σ'έτρεφα, θα σ' έδενα
στο άρμα του Φαέθωνα,
να κράταγες τα γκέμια

Της Κίρκης αν ήμουν εραστης
και ήμουν στα νειάτα μου ληστής,
για να'χω να κοιτάζω,
Θά'κλεβα ξόρκια και μπογιές
θά'βαφα μάτια στις σπηλιές
γκριζογαλάζια σα νερα
που να τους ρίχνω μια ματια
και τρέλλα να θηλάζω

Μα εγώ που είμαι κανενός
κι ακόμη αντιπαλεύω
στα σκοτεινά του μηδενός
την απαστράπτουσα του Ενος
ρομφαία σαγηνεύω.


6 σχόλια:

Μικρές ανάσες είπε...

Αχχχχχχχχχχ

Unknown είπε...

Την καλημέρα μου

Ναύτης είπε...

@Μικρες ανάσες

χμ... τώρα το αχ είναι πόνος; χαρα; αναμικτο;
:)

@meggie

καλημέρα!

Μικρές ανάσες είπε...

Είναι σα το αγαπημένο σου ποτό.

Όλα τα συστατικά στην σωστή αναλογία, μετρημένη, ζυγιασμένα. Και ο πάγος ακριβώς όσο του πρέπει με παγάκια ούτε πολύ μεγάλα, ούτε πολύ μικρά. Και με το που πίνεις την πρώτη γουλιά ξέρεις πως είσαι στον παράδεισο ενώ στν τελευταία σε πιάνει μια μελαγχολία γιατί δε ξέρεις αν θα ξαναπιείς κάτι ανάλογα καλό.
Αυτό ήταν το Αχχχχχ...

Ναύτης είπε...

Αχχχχ....
δεν θα μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα...
συμπάσχω...

:)

Άδικη Κατάρα είπε...

Τι όμορφο, τι νοσταλγικό...

Αφήνω κι εγώ την καλημέρα μου :)