nemesis

 

προκαλούσε την τύχη της...
ή εκείνον
ή και τα δύο μαζι
δεν ήταν πως δεν ήξερε
δεν την ένοιαζε
έβλεπε μόνο τον πόθο της και τίποτε άλλο
άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορα που ένιωθε έτσι
όταν ερχόταν η ώρα να παλέψουν τα θέλω και τα πρέπει της, τα θέλω νικούσαν συνήθως κατα κράτος
είχε μάθει να αφοπλίζει ακόμη και το ένστικτό της
κι αυτη τη φορα το ίδιο έκανε
απόψε είχε φτάσει η ώρα
προβάρησε το σωστο χαμόγελο
διάλεξε ένα αισθησιακο μακιγιαζ
ενα απλο κοντό καλοκαιρινο φόρεμα που κολάκευε τα πόδια της
άλικο κραγιον
άναψε τα κερια
έβαλε μουσικη
άναψε ένα τσιγάρο
και περίμενε
δούλευε στο μυαλο της το σκηνικο
δεν ήταν σαν άλλες φορες
αυτο το είχε προγραμματίσει
έβαλε ένα ποτήρι κρασι
ύστερα δεύτερο
όταν συνειδητοποίησε πως είχε αργήσει πολυ, η διάθεσή της άλλαξε
δεν είχε συνηθίσει να τη στήνουν
ούτε θα έπαιρνε τηλέφωνο
πήρε την τσάντα της και βγήκε χωρις καν να σβήσει τα κερια
η μουσικη έπαιζε ακόμη στ αυτια της όταν έφτασε σπίτι του
μπήκε απ την πόρτα της αυλης
περπάτησε στο νότιο παρτέρι κι έφτασε στην πίσω βεράντα
η πόρτα της κρεββατοκάμαρας ήταν μισάνοιχτη...