πορεία ανάστροφη...

το όνειρο που σκότωσες, πρόσωπο πια δεν έχει

το ρούμι στο ποτήρι μου μοιάζει μ'ωκεανο

παλιο σκαρι, ξύλο γερο, το σπίρτο το αντέχει

είμαι εκει που μ'έστειλες, να πίνω το κενο

τα λόγια που ξεστόμισες, φτηνα, δίχως αξία

και το τσιγάρο πού'καψα μου γδέρνει το λαιμο

ό,τι απο μένα πρόδωσες, δεν έχει σημασία

δεν αφορίζει ο έρωτας, δεν έχει γυρισμο

σώμα χωράφι, τ'όργωσες, και τό'σπειρες αλάτι

φιλια που μετανάστευσαν, χαθήκαν στη βροχη

απ'όλα που σου χάρισα αν περισεύει κάτι

στο κομοδίνο του κελιου, μολύβι και χαρτι

ταξίδια που ακύρωσες χωρις να βλεφαρίσεις

τραγούδια που στοιχειώσανε και γίνανε σκιες

τράβα για κει που διάλεξες, με σένα να μεθύσεις

κι εγω στο μώλο θα χαθω με άλλες συντροφιες

κείνη η φωτια που μού'ταξες να δούμε στο λιμάνι

έσβυσε, και τις στάχτες της έκανα φυλαχτο

τ'όπλο απο σφαίρα ορφανο, για φόβητρο δε κάνει

γαλάζια χάντρα απο γυαλι και  στήθος αδειανο

ναι, τ'όνειρο που κυνηγας, θα ρθει να σ'ανταμώσει

κι όταν στα χέρια σου βρεθει, θυμήσου τη στιγμη

αν ψάξει μέσα σου να βρει κάτι, να ζευγαρώσει

λαθρεπιβάτης πήγαινε, σε άγονη γραμμη...

ευχαριστω μια καλη φίλη που μου έστειλε αυτο το τραγούδι

έτσι, να γλυκάνει λίγο το θυμωμένο μου κρεσέντο με τη μελωδία του....

Μουσική : Γιώργος Καζαντζής
Στίχοι : Ελένη Φωτάκη
Πρώτη Εκτέλεση : Φωτεινή Βελεσιώτου

Να σε μισήσω είν`αργά
αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες.

Τινάζω το βασιλικό
να σταματήσω το κακό
σ`είχανε δέσει μάγισσες
μα πάλι εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει βγαίνω να σε βρω
σα φεγγαράκι δυο μερώ
κλειστά παραθυρόφυλλα
να μ`αγαπάς πώς το`θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές
με τυραννούν οι ομορφιές
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες.

Αν κλάψω μη με φοβηθείς
την ένοιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο
γιατί μ`αρνιόσουν τ`όνειρο.

Θα ρίχνω εκεί που περπατάς
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες