ποια ;

.

πώς στο λιμάνι, φωτεινος και γυαλισμένος

συχνάζεις σε φτηνα καφε, και σε πορνεία;

στο πέτο σου γαρύφαλλο, μίσχος πεσμένος

στο χάρισε μια Φωτεινή ή μια Μαρία;

που έχεις κρύψει το στιλέτο σου το δίκοπο,

και μπαίνεις οπλοφόρος σ'εκκλησία;

φτύνεις και σβύνεις το τσιγάρο σου στο μάρμαρο

βρίζεις, γελας μα ακολουθεις τη λιτανεία

εσύ δεν είσαι που τό όνειρο γελούσες;

τώρα τι λες, που τέτοια τέχνη κατεργάζεσαι;

κι όλα εκείνα που στ'αμπάρια τα φυλούσες

τώρα τι θες και με αλήτες τα μοιράζεσαι;

πως τα κατάφερες και γλυτωσες στην τρίχα;

τι στοιχημάτησες και κέρδισες στο ζάρι;

φτηνο τσιγάρο που σου φέρνει μόνο βήχα

ποια τελευταία αμαρτωλη, σού 'κανε χάρη;

το ματσακόνι σού 'χει γδάρει τη παλάμη

μα η σκουρια στη λαμαρίνα, αντιστέκεται

μια τελευταία σφαίρα έχεις στη θαλάμη

ως κι η βροχη, τη δίψα πού'χεις, αποστρέφεται

σαν σαλτιμπάγκος και εξόριστος μου μοιάζεις

από εκείνους που κι η θάλασσα τους ξέβρασε

δεν σου απομείναν ερωμένες να διατάζεις

το ημερολόγιο που σκάλιζες σε ξέχασε

μα το χαμόγελο αυτο, το θαλασσόδαρτο

τι το φορας και δεν μπορω να στο σκοτώσω;

πού το χρωστας; ποια σου το χάρισε; ανόητη!

να μου την πεις! μόνο σ'αυτην!

που περπατας και που ανασαίνεις, θα χρεώσω...

προχειροδουλια...

αλλα να πορεύεται το ενυδρείο

γι άλλη μια, με παιδεύει ένα να βγει όπως του πρέπει

μα που θα πάει...