της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

επιστροφη (;)

θυσίασα τον ύπνο από λίγες νύχτες...
δεν υπήρχε βωμος
στον αέρα τον σκόρπισα
μάταια με έψαχνε ο μορφέας
όχι πως κρυβόμουν
μα κει που ήμουν να με βρει, του ήταν αδύνατο
μετρούσα το χρόνο με τα τσιγαρόχαρτα
ανακατεύτηκα με κόσμο άγνωστο
είδα κόσμο γνωστο
και ήπια
δεν ξέρω γιατι λένε πως πίνεις για να ξεχάσεις
όσο πιο πολυ σπίρτο έπεφτε μέσα μου
τόσο περισσότερο καθάριζε η μνήμη μου
κι επέστρεφαν οι εικόνες σαν δανειστες...
κι απαιτούσαν
κι εγω έπινα
τι να ξορκίσω;
στην πορεία έπινα για να θυμηθω
να θυμηθω τι πρέπει να ξεχάσω...
και τέλειωναν τα τσιγαρόχαρτα
κι εγω άνοιγα άλλο πακέτο
είπα:
-αφου δεν μπορω να διώξω τις εικόνες, θα φύγω εγω
κι άρχισα να ταξιδεύω
αλλα όσες πορείες κι αν χάραζα
άδειαζε το ποτηρι
και σήκωνα τα μάτια να φωνάξω "άλλο ένα"
και επέστρεφα...
τι κατάρα...
να μην μπορεις να ξεκουράσεις τα μάτια σου κάπου
χωρις να παρελαύνουν οι εικόνες
να μην μπορεις να κοροϊδέψεις τ'αυτια σου
η μουσικη δεν είναι πάντα καλος σύντροφος...
κι εγω έπινα...
είδα σε μια στιγμη δυο μάτια να με πλησιάζουν
έμεινα να κοιτάζω
ίσως να μπορούσα εκει να χαθω
άδικος κόπος...
τα μάτια μιλούσαν μα εγω έψαχνα την είσοδο
την έξοδο...
δεν είχε τίποτε ν'ανακαλύψω
όλα τόσο έκδηλα που δεν άνοιξα το στόμα μου να πω κουβέντα...
τα μάτια απελπίστηκαν
έκαναν μεταβολη
κι έφυγαν για εκει απ'όπου ήρθαν
ή για αλλου...
κι εγω συνέχισα να πίνω...
κατέβηκα τα σκαλια προς το λιμάνι μ'ένα μπουκάλι μαύρο ρούμι στο χέρι
έφτασα στα βράχια πίσω απ το μώλο και το άδειασα όλο στη θάλασσα
καμμια φορα ο ποσειδώνας έρχεται να πιει μαζι μου
ή καμμια ξέμπαρκη γοργόνα που ψάχνει παρέα
τίποτε...
άλλο ένα πακέτο τσιγαρόχαρτα
φεγγάρι στο άδειασμα
κι η θάλασσα ασημι και μαύρο
όχι πως κοιμόταν κι εκείνη
τουλάχιστο είχα συντροφια στο ξενύχτι...
νερο
πόσιμο
έπεσα πάνω σε μια γερασμένη πόρτα
την είχανε φτιασιδώσει αλλα τα σημάδια φαίνονταν
μέσα φασαρία
φώτα ακόμη, σημάδι πως δεν ξημέρωσε ακόμη
μπήκα
η μουσικη αδιάκριτη
τρύπωσε απ τ'αυτια μου κι άρχισε να κάνει βόλτες μέσα στο κεφάλι μου
βρήκα θέση σε μια γωνια στη μπάρα
πάντα βρίσκω θέση στη μπάρα
ακόμη και στα πιο πολυσύχναστα μαγαζια...
παρήγγειλα
άναψα και τράβηξα μια ρουφιξια
κατέβασα τον καπνο με μια γουλια...


δίπλα μου, μια παρέα τραγουδούσε και χόρευε
προσπάθησα να συγκεντρωθω σ'αυτους
χαρούμενα παιδια
όμορφα
μου ζήτησαν φωτια
τους χάρισα ένα μικρο φτηνο θαλασσι αναπτήρα
μ'ευχαρίστησαν και γύρισαν προς το μέρος μου
κέρασα ένα γύρο σφηνάκια
δεν ήξερα πια τι έριχνα μέσα μου...
και πάλι...
όλο και θυμόμουν περισσότερο...
έσκυψα στο ποτήρι μου
το γύριζα ανάμεσα στα δάχτυλά μου
το ποτο άλλαζε χρώματα...
ή μήπως ήταν τα φώτα...;
κι η μουσικη να μου τριβελίζει τα μηνίγγια...
και να πίνω...
τό'να τραγούδι κι ύστερα τ'άλλο λες κι ήταν βγαλμένα από γνώριμο ρεπερτόριο...
πήρα απόφαση πως δεν μπορω να ξεφύγω
όσο μέσα μου κουβαλάω τ'αποτυπώματα είναι αδύνατον...
ένα ζευγάρι ξυπόλητα πόδια βρέθηκαν να χορεύουν ακριβως μπροστα απ το ποτήρι μου...
το αριστερο, φορούσε ένα μικρο ασημένιο δακτυλίδι στο δεύτερο δάχτυλο
σήκωσα τα μάτια και χαμογέλασα...
ξαφνιάστηκα που μου βγήκε έτσι αυθόρμητα το χαμόγελο...
ύστερα κατάλαβα
αντικατοπτρισμος...
κάθε λίκνισμα μ'έφερνε πιο κοντα σ'ότι προσπαθούσα να ξεχάσω
κι αυτο το ξανθο κορίτσι σαν και να τό'ξερε...
(μου είχε πει πως κοιτάζω αδιάκριτα...
δεν είναι αλήθεια
απλα κοιτάζω ίσια...
δεν το κρύβω το βλέμμα μου...)
κι ήπια πάλι...


στο ποτήρι τα παγάκια δεν πρόλαβαν να λυώσουν
το κορίτσι κατέβηκε...
παρήγγειλα κι άλλο...
φαίνεται πως εκείνο το χαμόγελο δεν είχε φύγει ακόμη απ το πρόσωπό μου
με ρώτησε
-χόρεψα καλα;
ανάθεμα!!!
τον Ποσειδώνα μου μέσα...
δεν έπρεπε να το ρωτήσει αυτο...
δεν απάντησα
παρήγγειλα ένα ακόμη γύρο σφηνάκια...
-ή καλύτερα, άσε το μπουκάλι εδω
και ξαναήπια...
στο κινητο είχα κρατήσει εκείνη την τελευταία φωτογραφία...
-για να θυμάμαι τι πρέπει να ξεχάσω
ανοησίες...
δεν είναι που όλα μου θυμίζουν αυτο που θέλω να ξεχάσω
είναι που αυτο το ίδιο, είναι όλα...
πως να φτιάξω καινούργιες εικόνες;
πως να ακούσω καινούργια τραγούδια;
πως να σβήσω τ'αποτυπώματα;
πως;
ακόμη κι αυτος ο ίδιος ο θυμός μου, δεν βοηθάει διόλου...
είναι που ότι έχω, τό'χω μέσα μου
και πως να ξεριζώσεις το μέσα σου;
πως;
άλλο ένα...
το αλκοολ δεν σκεπάζει τίποτε
σαν να βάζεις το χέρι σου σε οξυ...
στο καθαρίζει ως το κόκκαλο...
μένει μόνο η αλήθεια...
κι ο πόνος...
ίσως αυτος να φύγει τουλάχιστον...
το κορίτσι με το δαχτυλίδι στο δεύτερο δάχτυλο τιτιβίζει δίπλα στ'αυτι μου
βλέπω το στήθος της ν'ανεβοκατεβαίνει απ το χορο και την έξαψη
μυρίζει ιδρώτα και μυρωδικα...
το νιώθω...
είμαι λιγότερο από μια ανάσα μακρυα απ'το παυσίπονο...
κι είναι από εκείνα που θα έπιαναν ακόμη και λευκο σκύλο του ειρηνικου...
σκύβω λίγο το κεφάλι
να ακούσω ή να μυρίσω καλύτερα, ή και τα δύο...
δεν θυμάμαι...
μια ξανθια μπούκλα περνάει εμπρος απ τα μάτια μου
κι ακουμπάει τη μύτη και τα χείλια μου...
νιώθω σαν να με χτύπησε μέδουσα στο αριστερο μου μπράτσο...
δεν έχω σωτηρία...
ρίχνω το κεφάλι πίσω και γελάω δυνατα...
κολλητικο
γελουν όλοι μαζι
τελειώνουμε το μπουκάλι σ'ένα τελευταίο γύρο
απ'τη γρια πόρτα στο βάθος έχει αρχίσει να μπαίνει φως...
-πάμε λιμάνι για πρωινο, έρχεσαι;
-έρχομαι...


στο πλοίο τα τσιγαρόχαρτα είχαν τελειώσει...
έτσι κι αλλιως δεν χωράει άλλος καπνος μέσα μου
δεν χωράει τίποτε
μπουνάτσα...
ο μορφέας ήταν εκει ακριβως που τον άφησα...
πιστος αυτος τουλάχιστο...
νιώθω σαν ένα ποτήρι γεμάτο ως τα χείλια
κάποιος να πιει λίγο...
δεν θέλω να το αδειάσω
αλλα...
δεν μπορω να παίξω μουσικη αλλιως...







είμαι πολυ κουρασμένος...
πολυ...

40 σχόλια:

Я верю в Сталина είπε...

Κράτα άμυνα!..

Ναύτης είπε...

νά'σαι καλα marco!
μόνο που έπαιζα τερματοφύλακας...

τελευταία γραμμη...

:/

Я верю в Сталина είπε...

Ναύητς και τερματοφύλακας πολύ δύσκολο...


Σε κυνηγός μου κάνει πιο λογικό

Δακανάλη Μαρία είπε...

μια περιγραφή άκρως απολαυστική, και συνάμα για σένα βασανιστική....
αλλά ξέρεις καλά τι είναι να αφήσεις πίσω σου και δεν το κάνεις, γιατί όπως είπες πως να ξεριζώσεις το είναι σου... Μερικές φορές φίλε μου, φτιάχνουμε εικόνες για όσους έχουμε δίπλα μας.. και όταν φεύγουν μένουν οι σκιές αυτών που θα θέλαμε εμείς ... αλλά οι σκιές δεν αγαπάνε αν αγαπούσαν θα ήταν εδώ δίπλα και έτσι θα είχες βρει απάγκιο, λιμάνι και θα άραζες και θα απολάμβανες τη μουσική τις νότες, τους θαμώνες ετούτου του μικρού μαγαζιού με τις αιθέριες επάλξεις να λικνίζονται δίπλα σου....
Εύχομαι την επόμενη φορά ναύτη μου να βρεις τη δύναμη να αφήσεις πίσω σου ότι σε βαραίνει και να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις μπροστά....
Καλό σου ξημέρωμα και καλή εβδομάδα!!

Νερένια είπε...

Δεν μπορώ να δωσω συμβουλές , δε μου πρεπει από τη μια , δεν τις ακούω εγώ από την άλλη .... αλλά να ξέρεις, δεν εισαι μόνος και αυτό το ταξιδι σαν τελειωσει ίσως να ειναι το καλύτερο της ζωης σου.... ίσως να έχεις μάθει τις ανοχες και τις αντοχες σου ...ίσως τα όρια σου να μεγαλώσουν αντι να στενέψουν...

Άσε τις σκέψεις να σε οδηγησουν ... σαν καπετανιος στη γέφυρα .... κοιταξε τες κατάματα και νιώσε τες ...ίσως τότε το πλοίο σου να πιάσει νέο λιμάνι...

Φιλιά πολλά......

MeDuSa είπε...

μην κρατάς τίποτα... αυτή η 'αυτοκαταστροφή' σου πάει...και σίγουρα θα είναι λυτρωτική...

πολύ δυνατό το κείμενο...

Καλημέρα Ναύτη μου

Ανώνυμος είπε...

"Είναι που ότι έχω, τό 'χω μέσα μου
και πως να ξεριζώσεις το μέσα σου;"

Μέσα σου.....
Όλα είναι εκεί....τα χρώματα κ οι εικόνες στα μάτια, οι μυρωδιές κ τ'αρώματα, τ' ακούσματα κ οι μουσικές, η γεύση του φιλιού στα χείλη....το ανατρίχιασμα από το άγγιγμα....

Αυτά δεν τα ξεριζώνεις....
Τα κουβαλάς μαζί σου....
Κι ο πόνος θ'απαλύνει κάποια στιγμή...
Κάποια στιγμή....

Βαθιά τα μακροβούτια σου ναύτη....

:)

Guardian Angel είπε...

Και 'γω τον τελευταιο καιρό πίνω για να ξεχαστώ και τελικά θυμάμαι κι όσα παλαιότερα είχα ξεχάσει.
Κακός σύμβουλος αλλά καλός σύντροφος το ποτό!
Κι ακόμα η θάλασσα δεν λέει ημερέψει!

Καλημέρα Ναύτη.

Ναύτης είπε...

κι όμως marco,
υπήρξα τερματοφύλακας
τωρα τελευταια μου βγηκε το κυνηγητικον...

όλα ανάποδα τα κάνω τελικα
ή ετεροχρονισμένα...

ας είναι

:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Τριανταφυλλια,

ναι, πάνω κάτω όπως τα λες είναι
μόνο που, να...
η αγάπη κι ο έρωτας, για μένα δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, παίζουν σε μια διάσταση που δεν προσδιορίζεται έτσι απλα... δυστυχως...

δύναμη θέλει ακόμη και να τα κρατήσεις

σ'ευχαριστω για τη παρέα

:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Νερένια,

έχεις δίκιο για τις συμβουλες
ποιος απ'όλους μας τις ακούει σ'αυτες τις περιπτώσεις;
όμως το συναίσθημα που μοιράζεται είναι καταπραϋντικο...

νά'σαι καλα

:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα MeDuSaκι,

στο κέντρο να τσιμπήσεις εσυ...
αμέσως...

:)

η έμπνευση είναι ένα περίεργο φρούτο που πρέπει να και να ξέρεις πως να το "στίψεις"

σε κάθε περίπτωση, δεν μπορω τα ψόφια πράγματα...

νομίζω φαίνεται άλλωστε...

Ναύτης είπε...

liouska καλημέρα σου,

βαθεια είναι τ'άτιμα
αλλα δεν θα τα μπορούσα αλλιως
ο βυθος είναι το σπίτι μου
η επιφάνεια είναι για τους φοβιτσιάρηδες...

:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Αγγελούδι,

δε λέει η άτιμη...
κι ούτε ποτε θα ημερέψει...
καλύτερα έτσι όμως

στην υγεια μας!

Wicca είπε...

Ψάχνεις σε λάθος μέρη. Εκεί είναι κρυμενα τα φτηνά ξόρκια και η καρδιά σου ζητά κάτι αληθινό με αιώνια δράση. Η ζωή δεν ξεγελιέται Ναύτη. Η ζωή πήρε το πλοίο κι έφυγε όσο εμείς χαζεύαμε το χορό των μεθυσμένων. Κι όμως κάποιες φορές αρκεί κάποιος να μας πάρει από το χέρι. Να βγούμε από το μαγαζί να μυρίσουμε ζωή και θάλασσα. Και χωρίς να ξεχάσουμε. Να τα θυμηθούμε όλα και να τα τοποθετήσουμε εκεί που πρέπει. Θέλει να ξεχάσει μόνο αυτός που έχει αταξινόμητες αναμνήσεις και δεν έχει αντιληφθεί ακόμη την αξία τους.

Βάσσια είπε...

Επειδή ακόμη και η απόγνωση έχει "κύκλο ζωής", όσα τσιγαρόχαρτα, όσα ποτά, όσος χορός δεν πρόκειται να αλλάξει τη τροχιά.......

Εδώ απλά τρέφεσαι απ' αυτήν, δεν την τρέφεις, την ξορκίζεις μέχρι που πεθαίνει.
Γιατί θα κλείσει ο κύκλος , αυτό είναι σίγουρο.

Καλημέρα ναύτη

Ναύτης είπε...

χμ, Ανακρίτρια, είσαι σκληρη...
αλλα έτσι είναι
έτσι ακριβως, μάλιστα

δεν είναι που εξάντλησα τα σπουδαία και καταφεύγω σε "φτηνα" κόλπα πάντως.

λίγο η ανάγκη να ξεσπάσω διαφορετικα, λίγο η τάση να πιάσω πάτο, λίγο τό'να και τ'άλλο, κι όλα μαζι μερικες φορες σε οδηγουν σε "λάθος" μέρη...

και φυσικα δεν πρόκειται να ξεχάσω
δυστυχως τέτοια άμυνα δεν έχω
ή ευτυχως...

άλλωστε ένας απ τους λόγους που γράφω είναι ακριβως αυτος...
για να μην ξεχάσω...

ο άλλος είναι για να ταξινομήσω όπως λες

εκείνο το χέρι μόνο, που λες, είναι που λείπει...

καλημέρα και σ'ευχαριστω για τις αλήθειες!

:)

Ναύτης είπε...

Βάσσια καλημέρα,

ναι, έτσι είναι
τώρα μου θύμισες ένα πολυ ωραιο post της MeDuSa σχετικα με το κλείσιμο του κύκλου...

:)

όλα τροφη είναι
γερο στομάχι να έχουμε μόνο...

kovo voltes... είπε...

Αφαίρεσε ό,τι δεν χωράει πλέον μέσα σου...Δύσκολη η αφαίρεση, αλλά τόσο μεγάλη ΑΝΑΣΑ

Ναύτης είπε...

είναι ένα φαινόμενο που λέγεται όσμωση...

δύσκολη η αφαίρεση
μόνο αφομοίωση χωράει...

ή κάποιος να πιει το τι κερνάω...

καλημέρα!

:)

El Amor είπε...

στην υγειά σου λοιπόν...
έτσι...για να συνεχίσει η μουσική..

Ναύτης είπε...

El Amor...

ε εντάξει, δεν θα μπορούσα να ευχηθω να πιει κάποιος άλλος...

στην υγειά σου και σένα!

ας κρατήσουν οι χοροι...

καλημέρα!

Μαiρη είπε...

Στην υγειά σου ναύτη...

Ναύτης είπε...

στην υγεια σου και σένα Μαίρη

elpenor είπε...

Ταραγμένα τα νερά σου απόψε, ναύτη :) Έχουν μια γοητεία τα ταραγμένα νερά… Ίσως είναι που δεν γίνεται να ξεριζώσεις το μέσα σου τελικά και τα μάτια ξεκουράζονται μόνο σαν σταματήσουν πάνω σε αυτά από τα οποία παλεύουν να ξεφύγουν. Και μόλις αυτό που παλεύουμε να ξεχάσουμε αρχίσει να ξεθωριάζει, πάλι κινάμε για να το φέρουμε κοντά… γιατί αν πιστέψουμε ότι γίνεται τελικά το μέσα σου να ξεριζώσεις, θα πιστέψουμε και ότι οι θάλασσες στερεύουν σαν να ήταν λακκούβες με νερό.

Την καληνύχτα μου! :)

Joanna είπε...

Πάρα μα παρα πολύ ωραίο blog σου.
Θα τα λέμε συχνά.
Γλυκιά καληνύχτα!

Ναύτης είπε...

elpenor,

δεν έχεις άδικο
μόνο που αυτο το καραβόσκυλο είναι πιο σκληρο απ'όσο φαίνεται

καλη σου νύχτα

Ναύτης είπε...

Joanna καλωσήρθες!

σ'ευχαριστω και να έρχεσαι όσο συχνα θέλεις.

:)

flash είπε...

Δες εδώ ανάρτηση!
τώρα μπορώ να θυμώσω λιγάκι;
όταν την είχα διαβάσει είχα πέσει πολύ...
δεν μπορούσα να σου γράψω, ήμουν σε 'αποστολή' που είπε και μια φίλη..
κι έπειτα..
κάπου με κάλυψε η Γουίκα με εκείνο το 'η ζωή πήρε το πλοίο κι έφυγε όσο εμείς..'
στιγμές που όλοι μας έχουμε και συναισθήματα που μοιραζόμαστε..
πέρασε;
πέρασε τώρα;

η αγάπη είπαμε παραπάνω είναι πολλές φορές σκληρή.. και η αλήθεια..
το ίδιο, μοιάζουν αλλωστε τα δυο τόσο πολύ.. όμως,
κι αν δεν είναι χάδι που από πάνω πέρασε,
αφήνει στο τέλος την ίδια υφη.. κάτι τέτοιο ήθελα να πω και νωρίτερα...
τα έχω μπλέξει..
ήθελα να τα πούμε και από εδώ οπωσδήποτε
και πάω για ύπνο..
δύσκολη μέρα η σημερινή και η αυριανή..
δεν το προιδεαζω.. απλώς το ξέρω!

ήθελα να πω και για το
"νιώθω σαν ένα ποτήρι γεμάτο ως τα χείλια
κάποιος να πιει λίγο..."
αυτό κι αν είναι πρόκληση, έτσι; :)
φανταστική απόδοση των συναισθηατων που περιγράφεις..
και θα έπινα πολύ ευχαρίστως αν ήταν να κεραστώ τέτοιο έπαθλο..
πάντως ακόμα και αυτή η ανάρτηση ήταν μελωδική.. παντού βρίσκεται η μουσική, αρκεί να πιάνεις τις συχνότητές της!

το ψαράκι από τον καπνό έχει μαυρίσει;;
μην καπνίζεις πάααρα πολύ.. εντάξει;
:)

Καλό βράδυ ναυτάκι!

:)

Ναύτης είπε...

καλο βράδυ flashάκι,

το ψαράκι είναι η ψυχη και το μυαλο μου. με αντικατοπτρίζει... κι όχι μόνο εμένα...

όπως κι όλο το ενυδρειο
με όλες του τις σταθερες και μεταβλητες...

χμ... καπνίζω πολυ ναι...

flash είπε...

Κοίτα τώρα τί μας έκανες..
γιατί θες να φύγεις μου λες;..
εγώ δεν έχω πιο αγαπημένη γωνίτσα από αυτή.. και πολλοί άλλοι νομίζω..

και μια και έλεγες για σταθερές και μεταβλητές.. από την φωτογραφία του τίτλου το είχα καταλάβει πως είχες ανοίξει πανιά, αισθητή η διαφορά από τα πρώτα δελφινάκια.. γιατί μην μου πεις οτι είναι πιο ωραία αυτή η φωτογραφία..
δεν θα μου το πεις..

αλλά ανοιχτά είναι τα πανιά εδώ μέσα..ταξίδια γίνονται.. καράβια πάνε κι έρχονται :)
γενικώς είναι ευρύχωρα :)

θέλω να πω,
αισθάνεσαι να περιορίζεσαι;
αν ναι, πάω πάσο..
εσύ ξέρεις καλύτερα..

εσύ να είσαι καλά..
μακάρι να μην χαθούμε..
μην ρίξεις μαύρη πέτρα..
βοτσαλάκι μόνο :)))

flash είπε...

αν φύγεις,
θα καπνίζεις λιγότερο;

με ενδιαφέρει, να μου πεις..

:)

Ναύτης είπε...

γλυκο flashάκι,

δεν άνοιξα εγω πανια
εγω θα παραμείνω πάντα στο ενυδρείο γιατι το ενυδρειο είμαι εγω...

όμως ο λόγος που ξεκίνησε το μπλογκ αυτο δεν υφίσταται πια

αυτη τη στιγμη δεν ξέρω τι θέλω να κάνω... το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να βάλω γραμμη...

εκτός ίσως από μια τελευταία ανάρτηση αφιερωμένη σε όλους

όσο για το κάπνισμα...
φοβάμαι πως όχι...

καλησπέρα σου!!!

flash είπε...

κατάλαβα..
μάλλον δεν μπορώ να κάνω κάτι..

συγνώμη,
θα μου λείψεις, γι αυτό..

καλησπέρα ναυτάκι!

:)

flash είπε...

καλημέρα ναυτάκι μου :)
χρόνια πολλά!

Ναύτης είπε...

καλημέρα flashάκι,
επίσης

εδω, συμμαζεύω...

flash είπε...

:)
εκεί εσύ, επιμένεις!
κι εμένα που είχε πάει η καρδιά μου στη θέση της πως θα μείνεις τελικά..
γιατί θες να φύγεις;
πού θα πας;;
:))

Ναύτης είπε...

προς το παρον μαζεύω το υλικο που έχω εδω. δε μου πάει να το σκοτώσω...
ελευθερώνω και τα χρυσόψαρα λίγο λίγο...
θα δούμε καλο μου, θα δουμε...

α, και να ξέρεις...
πολυ σ'ευχαριστω :)

flash είπε...

Ναι τα βλέπω που λιγοστεύουν τα ψαράκια.. αλλά δεν ξέρω πού τα πας μετά από εδώ;..
Θα τις διαγράψεις τις αναρτήσεις;
:(
δεν μπορω να μην λυπάμαι ναυτάκι..
όμως εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω, γιατί αυτό που μοιράστηκες μαζί μας ως εδώ είναι σπάνιο.. και ακριβό..
δεν θα χαθούμε, το ξέρω.. :)
φιλάκια!

flash είπε...

καλησπέρα ναυτάκι :)
προσπάθησα να αφήσω σχόλιο στο δελφινάκι σου και δεν τα κατάφερα.. κοίταξέ το..
Καλή αρχή και καλά μουσικά ταξίδια - τα καλύτερα! είναι..
από ό,τι γράφεις καταλαβαίνω πως μοιάζει πολύ με κάτι που κι εγώ ήθελα.. όταν ήθελα να κάνω πράγματα εδώ μέσα... και χάρηκα, γιατί από ένστικτο γνωρίζω οτι η υλοποίηση βρίσκεται σε πολύ καλά χέρια..
κάπου εδώ θα είμαι..
προχώρα και μην φοβάσαι τίποτα, όλα καλά θα σου πάνε, είμαι σίγουρη..
καλό ξημέρωμα!
:)