της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

κοσμογονία

είναι λες κι όποιος θεος, έπλασε το κόσμο
τό'κανε ίσα για να τον χαλάσει
για να τον δει να καίγεται μονάχα
πυροτέχνημα
τσιγαρόχαρτο αδειανο
που γίνεται παρανάλωμα στη πρώτη ρουφηξια

χέρια,
που ακουμπάνε το ένα τ' άλλο από τύχη
βράδυα ζεστα
που δίνουν τη θέση τους σε μέρες παγωμένες
λόγια φανταχτερα στολισμένα
που κουρελιάζουνε εύθραυστες συνειδήσεις
θάλασσα ρηχη
άμμος που καίει
ήλιος που φθείρει
πέτρες που χορταριάζουνε ακίνητες
στα υποφράγματα

είναι λες κι όποιος θεος έπλασε τον κόσμο
τον έφτιαξε μόνο για να τον καταστρέψει
συνταίριαξε τα θεμέλια του
να συντονίζονται επικίνδυνα
στους ψίθυρους των ματιων σου
και να πέφτουν στο πρώτο πετάρισμα
πρόσεξε...
μην κοιμηθεις...
θα γκρεμιστω με τον κόσμο όλο...




 
 
Στίχοι / Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Όταν με σκέφτεσαι το νιώθω
όταν σου λείπω μου μιλάς
στην αγκαλιά σου με ζητάς
όμως μακριά μου θες να μένεις

Ξέρεις τι θέλω, τι αγαπάω
τα χρώματα, τις μουσικές
τον πυρετό μου εσύ τον καις
κι όμως μακριά μου επιμένεις

Κι όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Μισή ζωή μισή χαρά
δεν την μπορώ δεν την αντέχω
καλύτερα να μην σε έχω
παρά μαζί και χωριστά

Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι
ντροπή δεν είναι να πονάς
όμως μ' αυτόν που αγαπάς
είναι ευλογία να ξυπνάς
είναι ευτυχία να κοιμάσαι

Μα όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι

Όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
μην σκύψεις άλλο το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
έστω για μόνο μια φορά
μην πεις ο πόνος νίκησε πάλι

24 σχόλια:

Unknown είπε...

Οποιος διαλεγει χωρισμο
απο το μαζι κι ας ειναι χωρια ...αποκοιμηθηκε
κι ο χαλασμος ξεκινησε ...
Οποιος σωθει ... μπορει να θυμαται...

Οποιος...

Νερένια είπε...

χέρια,
που ακουμπάνε το ένα τ' άλλο από τύχη



Κι απο τύχη μένουν σφιχτοδεμενα κι απο τυχη λύνονται ....
Δεν ειναι κελί τα δαχτυλα ....

Αχ ναυτη που με ταξιδεψες!!!

Ναύτης είπε...

δεν αποκοιμιέμαι meggie...

μα αν σωθω ή όχι δεν το ελέγχω πια...

θα δουμε...

καλο ξημέρωμα...

Ναύτης είπε...

Νερένια,
δάχτυλα, πουλια
ούτε σε χρυσο κλουβι δεν θα τα έκλεινα...
δεν θα τα κλείσω

καλο ξημέρωμα

AERIKO είπε...

...μ' αυτόν που αγαπάς
είναι ευλογία να ξυπνάς
είναι ευτυχία να κοιμάσαι.....


Mόνο που για να συμβεί αυτό..πρέπει να σ αγαπά γι αυτο που είσαι..το ίδιο και παραπάνω απ όσο αγαπάς εσυ.Και η αγάπη είναι πράξεις..όπως και όλα τα συναισθήματα.Και η αμοιβαιότητα δεν είναι ουτοπία..αλλα για να σε ανταμώσει πρέπει να έχεις στραγγιξει όλο το ποτήρι του πόνου..

Πόνος επιθυμία θα πεί Ζωή.Κι επειδή με καταλαβαίνεις...ενα θα σου πω.
Τον Πόνο τον νίκησα..ο δρόμος μου δεν έχει άλλο πόνο.Η Πίκρα όμως είναι ανίκητη η κακούργα.Δεν την ελέγχω πιά.....
Ο Καθένας έχει μονο ενα τροπο ν αγαπα το δικό του.Και δυστυχώς πρέπει να κοιμηθείς με τον αβάσταχτο πόνο για να ξυπνήσεις με την παυσίπονη αγάπη.

Ελευθερωνοντας ανθρώπους αγκαλιάζεις την αλήθεια σου.Κι αυτη με τη σειρά της πρωτα σε διαλύει αλλα μετα σε λυτρώνει.

Την Καλημέρα μου.! :)

zoyzoy είπε...

Θλίψη και πόνο βγάζει το ποίημα σου που δεν ταιριάζει με ερωτευμένο!
Με μπερδεύεις!

Καλή σου μέρα Ναύτη!

Ναύτης είπε...

καλημέρα AERIKO,

διαβάζω την τελευταία σου πρόταση...
δίκιο έχεις

καλημέρα!

Ναύτης είπε...

καλημέρα zoyzoy,

νά'τανε απλος ο έρωτας δεν θα μπερδευόσουν, πίστεψέ με...

απ την άλλη, εγω ερωτευμένος;;;

πως σου ήρθε αυτο;

Βάσσια είπε...

Σκέφτομαι ότι αν ο κόσμος φτιάχνεται για να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, τότε είναι δοκιμασία....
Για όσους αντέχουν να διαλυθούν και να "συναρμολογηθούν" απ' την αρχή.

Και δεν είναι πάντα επιλογή τους.... ένας κακοδεμένος κόμπος, μια υπερβολική αντιστοίχιση αισθημα΄των, μια αδυναμία.

Καλή σου μέρα
:-)

Ναύτης είπε...

ο κόσμος όλος είναι μέσα μας
ανάλυση και σύνθεση είναι η καθημερινότητά μας...

αδυναμίες και λάθη τα σκαλια που πρέπει ν'ανεβούμε

καλημέρα Βάσσια

kovo voltes... είπε...

Ο κόσμος όλος είναι μέσα μας...Πολύ σωστά το είπες. Και ο πόνος μέσα σ'αυτόν. Αν τον αφήσεις να νικήσει, έχεις χάσει μεγάλη μάχη σ'αυτό τον εσώτερο κόσμο...
Μα πας και διαλέγεις και κάτι τραγούδια...Απο τα πιο αγαπημένα! Πλησιάζει και φεγγάρι και με τσακίζεις χειρότερα...Χαλάλι...

Ναύτης είπε...

kovo voltes, πίστεψέ με, δεν το κάνω επίτηδες αυτο με τα τραγούδια...

και όπως έχω ξαναγράψει, τ'όνειρό μου εγω δεν το προδίνω...

καλημέρα σου!

ΗΩΣ είπε...

Ο κόσμος όλος δεν είναι μέσα μας, ούτε είμαστε εμείς το κέντρο του κόσμου όλου. Το μόνο που είμαστε είναι το κέντρο του δικού μας μικρόκοσμου, που αλληλοκαλύπτει τους μικρόκοσμους άλλων.
Και πάντα, μα πάντα είμαστε μόνοι. Στον πυρήνα δεν φτάνει κανείς.
Την καλημέρα μου.

Ναύτης είπε...

καλημέρα ΗΩΣ,
αυτο που έχω ζήσει, είναι πως ο κόσμος μας ειναι εμεις... δεν θέλω όλο το κόσμο μέσα μου
μόνο εκείνον τον κόσμο που αγαπάω
μια και δεν έχω κανέναν να μισω...

όσο για τον πυρήνα,
φτάνει όποιος μπορει να μας κάνει να του επιτρέψουμε την είσοδο...
ή όποιος καταφέρει να μπει στα άδυτα με το σπαθι του...

Ghilen είπε...

εδώ και ωρες έχω χαθεί..διαβάζοντας την αναρτησή σου χώθηκα τόσο βαθιά που νιώθω πως εδώ πια προστατευομαι απο αναμνήσεις..

αγαπημενο τραγούδι,

χαίρομαι που σε βρίσκω..καλημέρα

Ναύτης είπε...

καλημέρα Ghilen,

καλωσήρθες στο ενυδρείο!
τόσο μικρο, και τόσο μεγάλο...

Ελευθερία είπε...

Βρήκα και άλλο ποιητή...

'' βράδια ζεστά που δίνουν τη θέση τους σε μέρες παγωμένες'' ...

Μου άρεσε πολυ αυτό...
Μπράβο ναυτάκι !!!

Ναύτης είπε...

καλησπέρα Ελευθερία,

εγω δεν είμαι ποιητής...
που λέει και το τραγούδι.

καλωσήρθες!

mermyblue είπε...

Το τραγούδι είναι πραγματικά σπαρακτικό. Αναρωτιέμαι, υπάρχει έρωτας χωρίς σπαραγμό τελικά;
Το ποίημα είναι παράξενο...από την άποψη ότι έχει ένα μεγαλύτερο βάθος από έναν απλό ύμνο ή θρήνο του έρωτα.
Και τα δύο πάντως είναι πολυ όμορφα
καλησπέρα ναύτη

βουτιές σε ενυδρείο δεν κάνουμε
είπαμε, είμεθα κλειστοφοβικές :)

Ναύτης είπε...

καλώστην mermy την blue,
μια μπλε γοργόνα στο ενυδρείο...!

μόνο όταν έχεις σπαράξει μπορεις και να εκτιμήσεις τη χαρα του...
και τ'αντίστροφο...

όσο για τις βουτιες...
δεν είσαι η μόνη γοργόνα...

αλλα αυτο το ενυδρείο είναι πολυ μεγάλο... κι έχει και ναυαγοσώστη!

καλησπέρα!

Я верю в Сталина είπε...

Θα φταίει το φεγγάρι, δεν εξηγήται αλλιώς...

Ναύτης είπε...

τι να σου πω marco....
εγω αυτη τη στιγμη βλέπω το λιμάνι στα κοκκινομαβια που πέφτει ο ήλιος και χαζεύω...

φεγγάρι ακόμη δε βλέπω...

:)

flash είπε...

"...όλα συμβαίνουν σ' έναν μονάχα, μονάχα τώρα. Αιώνες επί αιώνων, κι όλα συμβαίνουν μόνο στο παρόν. άνθρωποι αναρίθμητοι είναι στους αιθέρες, στη στεριά και στη θάλασσα, κι ό,τι στ' αλήθεια συμβαίνει, συμβάινει σε μένα..."
Ο κήπος με τα διακλαδωτά μονοπάτια.
Χόρχε Λόυίς Μπόρχες

ας δεχτούμε τον έρωτα σαν πιθανή εξαίρεση στον κανόνα..
αχ!
και λέει να γκρεμιζόμασταν δυο δυο...
και δυο δυο πάλι να σηκωνόμασταν..
το παράκανα;
:)

λατρεμένος Χρήστος Θηβαίος.. παντού και πάντα!

πάντως και ο πόνος για εκείνον που πονάει, είναι μια πραγματικότητα.. πρέπει να ακολουθήσεις ή να εξαλείψεις για να συμπορευτείς..
εγώ πάλι πιστεύω πως εκεί που υπάρχει αγάπη η πορεία είναι κοινή.. τα ζιγκ ζαγκ δεν διαχειρίζομαι καλά ακόμα.. αλλά μαθαίνω!

Φιλιά!!!

Ναύτης είπε...

αχ flash,

κανεις δεν μαθαίνει να τα "διαχειρίζεται"

το μόνο που χρειάζεται είναι να μην χάνεις απ τα μάτια και το μυαλο σου αυτο που πρέπει.

αυτο μόνο