της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

σκόρπια κι ασυνάρτητα....

στέκεται ο κόσμος
ηδονοβλεψίας
στη μελαγχολία των τραγικων μου αναμετρήσεων με το "αργα-ή-γρήγορα"
στέκομαι κι εγω
παρατηρω σαν θεατης απ την κερκίδα να ξετυλίγεται η ιστορία
στο πέτρινο θέατρο που κοιτάζει δυτικα,
στέκεται στο πλάνο κι ένας πορτοκαλής, στενάχωρος, νυσταγμένος ήλιος
και η παράσταση μια κακογραμμένη κωμωδία
χορος
πρωταγωνιστες
ντυμένοι σαν μόλις να  ξύπνησαν από κακο όνειρο
οι μουσικοι με αυλους και κύμβαλα στο περιθώριο εμπρός απ τη σκηνη
κουνουν χέρια, δάχτυλα, ξεφυσουν
μα ήχος δεν τους λυπάται να κάνει την παρουσία του αισθητη
δεν βρίσκει αυτια να ξεκουραστει η μελωδία
και τραβάει καμαρωτη καμαρωτη για το παρασκήνιο
όσοι αντέχουν τη σιωπη επικεντρώνουν τις αισθήσεις στην κίνηση
οι άλλοι περπατουν προσεκτικα προς την έξοδο
δαχτυλοπερπατώντας μην ξυπνήσουν τα μάρμαρα
στάθηκε ο κόσμος ν αφουγγραστει το σούρσιμο που κάνουν οι κόθορνοι στο χώμα
στάθηκε η ψυχη μου να καταπιει και να χωνέψει τις πέτρες που νόμισε για γλυκα κεράσια

κι αν αιθεροβατω,
ανεβαίνει το τραγούδι στίχο το στίχο να με φτάσει και να με προσπεράσει
σκαρφαλώνει στο σκηνικο και σαλτάρει σε λόγια που έχασαν κι αυτα το δρόμο τους
σκαλοπάτια μιας αέναης αναζήτησης για την ευημερία
λόγια και έργα
κορμια και καρφια
ονειρικες αναπαραστάσεις εξωτικων προορισμων

στέκεται ο χορος ακίνητος
στατικο καραβάνι επι σκηνης σ'ένα έργο χωρις αίσιο τέλος
δεν υπάρχει απο μηχανης θεος
δεν υπάρχει κορυφαίος στο χορο
κι οι ερμηνίες, ερυνίες...
πριν την παράσταση θυσιάσαμε στο Διόνυσσο
χόρεψαν οι μύστες στο θυσιαστήριο και ταϊστήκαν οι πιστοι κομμάτια απ το σφαγίο
χρησμος δεν βγήκε
κι η παράσταση ξεκίνησε μ'έναν αλλαλαγμο επιδοκιμασίας
ποιος έκλεψε την έμπνευση και που την κρατάει φυλακισμένη;
τελευταία σκηνη


όταν κρύβεσαι πίσω απ τις αστραφτερες ασπίδες της επιθυμίας,
πρέπει να ξέρεις,
πως μόνο η καθαρη σκέψη διαπερνα τους τοίχους της άρνησης
πως ο βυθος απέχει απ το κύμμα μιαν ανάσα
ένα φιλι
κι όπως ο έρωτας είναι βλαβερος για όσους δεν αντέχουν την αλήθεια,
έτσι κι η συγγνώμη είναι μια αποδοχή όσων δεν πιστεύεις δικά σου...

Αυλαία...
Χειροκρότημα (;)
Υπόκληση
encore
Τελευταία στροφη
άδειο θέατρο...
μυρωδια πεύκου
Νύχτα
Βροχη
Ησυχία!
ας κοιμηθούμε τώρα αγγαλια με τις αντιρρήσεις μας...
Καληνύχτα.


29 σχόλια:

nina είπε...

και φυλώ και κρατώ και ψάχνω, το τι τελικά θα μείνει, άγνωστο, άλλωστε ο βυθός και ο αφρός ένα φιλί απόσταση, πόση απόσταση τάχα;
κι ο έρωτας για όσους αντέχουν το άγνωστο, το σκόρπιο, το ξαφνικό.
Καλημέρα

Ναύτης είπε...

μεγάλο φιλι
αλλα πάντα φιλι
και έτσι, κι αλλιώς ο έρωτας
αν είχε μονάχα ένα πρόσωπο θα τον βαριόμασταν θανάσιμα...

καλημέρα!

Αγάπη είπε...

ta skorpia ki asunarthta einai sunithws ta pio shmantika :)

John είπε...

Στάθηκε η ψυχή μου να καταπιεί και να χωνέψει τις πέτρες που νόμισε για γλυκά κεράσια.. Καλώς σε βρήκα Ναύτη!!

Ναύτης είπε...

καλησπέρα Αγάπη,

καλωσήρθες στο ενυδρείο
δεν έχεις κι άδικο
:)

Ναύτης είπε...

john καλωσήρθες!

πάρε κουπι και πιάσε θέση

:)

Takis X είπε...

Ας κοιμηθούμε λοιπόν με τις αντιρίσεις μας..Αυτό που κάνουμε μια ζωή δηλαδή..

Βάσσια είπε...

Δεν ξέρω, κι ούτε θέλω να μετρήσω τις ώρες, τους μήνες, τα χρόνια , που γινόμαστε θεατές της ζωής μας.....

Καλησπέρα Ναύτη
:-)

Ναύτης είπε...

Τάκη δεν είναι πάντα έτσι...
πίστεψέ με

καλησπέρα

:)

Ναύτης είπε...

Βάσσια δεν είναι τι κάνουμε,
είναι τι βλέπουμε...

καλησπέρα σου

:)

Wicca είπε...

Είναι η μοίρα του θαλασσοπνιγμένου να χάνεται στο στίχο της αντίρρησης.

Unknown είπε...

Που αλλού να κρυφτείς εκτός από τις ... ασπίδες της επιθυμίας;
Σκέψου να μην υπάρχει ούτε "επιθυμία";

..ξημερώνει

roundel είπε...

H τελευταία στροφή είναι τέλεια...
Μεγάλη αποδοχή να καταφέρνεις να κοιμάσαι αγκαλιά με τις αντιρρήσεις!
Καλημέρα πολυταξιδεμένε...

Ανώνυμος είπε...

...Ποιος είναι άραγε ο Διόνυσος?
Και γιατί το γράφεις με δύο σ?
Περιμένω μια απάντηση...
:)
Ετέρα ανώνυμη...

Ναύτης είπε...

Γουίκα,

δεν είναι οι αντιρρήσεις που μας καίνε
οι αρνήσεις είναι
το ψέμμα
η επιφάνεια
η απώλεια...

καλημέρα σου!

Ναύτης είπε...

meggie,

η επιθυμία δεν είναι ασπίδα
όταν την κάνουμε, χάνει την αξία της
δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω απ αυτην κατα πως μας βολεύει...

κι ούτε άλλοθι είναι

αυτα για μένα φυσικα...

καλημέρα σου

:)

Ναύτης είπε...

καλημέρα roundelάκι,

ότι μας ζορίζει αγγαλια να το κοιμίζουμε πρέπει
όσο πιο κοντα, τόσο πιο εύκολα το μαθαίνουμε
και ακόμη πιο εύκολα το νικάμε...

θέλει αρετη και τόλμη η ελευθερία
κι αλήθεια...

:)

Ναύτης είπε...

ετέρα Ανώνυμη,

απο μυθολογία πως τα πας;
όσο για τα δύο "σ" η ανορθογραφία μου είναι γνωστη στο σύμπαν...

:))

υ.γ. ο Διόνυσος είναι ο αγαπημένος μου θεός... ο προστάτης μου. όταν δεν είμαι στη θάλασσα...

Ανώνυμος είπε...

Όχι, μπορεί να μην είσαι τελικά και τόσο ανορθόγραφος, καθώς
Διόνυσ(σ)ος είναι ο Δίας της Νύσσας...
Κατάλαβες τώρα?
Φιλί ...

:)))

ετέρα ανώνυμη

Ναύτης είπε...

ουπς!!!

χμ...

αχα!

πως τα κατάφερα πάλι...;
αντι για ψαρας πάλι ψάρι βγήκα...
πως τσιμπάω έτσι...
είναι και το δόλωμα θα πεις..

:))

Ανώνυμος είπε...

Α, ξέχασα, εμένα ο προστάτης μου είναι ο Αρχάγγελος...
Στη θάλασσα, δυστυχώς, ακόμη ο Ποσειδώνας...Δεν ξεφεύγεις εύκολα από αυτόν...
η ετέρα...

Ναύτης είπε...

ποιος Αρχάγγελος;
είναι κι αυτοι δυο τρεις αν δεν απατώμαι, σαν τους ανώνυμους ένα πράγμα...
εξόν κι αν εννοεις το παγωμένο λιμάνι της Σιβηριας...

όσο για το μπαγάσα τον Ποσειδώνα...
προσωπικα δεν μπορω να κάνω κι αλλιως. βλέπεις είναι κι ο άσβηστος ο έρωτάς μου για τη καλη του τη Θάλασσα...

Ανώνυμος είπε...

...Κως Λέρος Σύμη Αστροπαλιά
Κάρπαθος Τήλος Καστελόριζο...
Ποιος τώρα βουτηχτής αργοσιμώνοντας
Τον ουρανό βυθού που ανάβει τα σφουγγάρια του
Άξαφνα νιώθεται άγγελος και Πανορμίτης του
Μυστικού που ξεχύνεται «χρυσέαις
Νιφάδεσσι»
(Οδυσσέας Ελύτης, "Δώδεκα Νήσων Άγγελος")

ετέρα...

Ανώνυμος είπε...

Και για τον Διόνυσο:

ωυτός δέ Αίδης και Διόνυσος, οτέω μαίνονται και ληναίζουσιν (του παππού μου Ηράκλειτου)

(δηλ.:ο Άδης και ο Διόνυσος, προς τιμήν του οποίου μαίνονται και γιορτάζουν τα Λήναια, είναι η ίδια θεότητα)

Καημενούλι μου ναυτάκι τι σου έχουν κάνει... :(
Ετέρα (ανορθόγραφη μάλλον κι εγώ, μαζί σου)

Ναύτης είπε...

καλα να πάθω!
τι την ήθελα τη μυθολογία;
καλύτερα να μένω στη θάλασσα...

τώρα ταξιδεύω...
μπροστα στο κοράκι
πάνω στη βίγλα

α, και καημενούλι δεν υπήρξα ποτε...

:)

Ναυσικά είπε...

Δηλαδή δεν είχες ποτέ καημούς εσύ?
Α, αυτό σημαίνει πολλά...
Ετέρα

Ναύτης είπε...

από καημους άλλο τίποτε Ναυσικα...
καημενούλι όμως όχι.

καλωσήρθες

:)

Mistress Hyde είπε...

"...η συγγνώμη είναι μια αποδοχή όσων δεν πιστεύεις δικά σου."

Μου άρεσε πολύ αυτή η πρόταση κύριε Ναύτη. Ευχαριστώ.

Ναύτης είπε...

παρακαλω Mistress Hyde,

να σας τρατάρουμε κι άλλες

:)