αν (δεν) ήμουν όμως...;

εγω δεν είμαι κανενος
ούτε του εαυτού μου
αέρας είμαι και καπνος
και μεθυσμένος ναυαγος
όμηρος του μυαλου μου

δεν είμ' εγω χαρταετος
απ' τη βροχη να πέφτω
δε με χωράει ο συρφετος
και σε κοπάδι ούτ'αρχηγός,
στη λάσπη δεν αντέχω

γι αυτο...
μη μου κακιώνεις που αργώ,
μέτρο δεν έχω άλλο
σπάω το χρόνο σε οργιες
φτιάχνω τη νύχτα πυρκαγιες
παίζω στη λύρα μπάλο


εγω δεν είμαι του κουτιου
στο κύμα δραπετεύω
κλέβω βροχη, κλέβω φωτια
στοιχηματίζω στα χαρτια
κι αν χάσω, σε νηστεύω


δεν έχω ξάρτια και πανια,
σπασμένη η λαγουδέρα
φουντάρω πάντα στ'ανοιχτα
δένω τις άγκυρες σφιχτα
κάνω τη νύχτα μέρα


γι αυτο...
μη μου θυμώνεις που γλυστρω
φρένο δεν έχω άλλο
και αν μ' αγάπησες πολυ
στερνό σου δώρο ένα φιλι
κατάσαρκα να βάλω...

γι άλλο πήγαινα, κι άλλο βγήκε στην επιφάνεια...

ας είναι, αυτα τα τραγούδια έχουνε δικό τους μπαϊράκι

κι έτσι που αναδύθηκε ετούτο δεν μπορούσα να του χαλάσω χατήρι
ξεχασμένο κάπου τό'χα, το σουλούπωσα λιγάκι να του φύγουν οι στάχτες
και νά'το

.