της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

κάπως έτσι...

παίρνεις μια λέξη, δυο, τρεις, πολλες
έτσι που να κροταλίζουνε όταν κουνας το κύπελλο
βάζεις και μια εικόνα, κλειδι κι ιδέα
έναν ήχο, μουσική
φτύνεις λίγο απ τη ψυχη σου
κλείνεις το στόμα του με τη χούφτα σου
και το χτυπας με δύναμη πάνω στο τραπέζι
έπειτα ελευθερώνεις το στόμα ήρεμα
κι αναποδογυρίζεις το γεμάτο κύπελλο πάνω στο χαρτι...




κρασι, εκει που θά'πρεπε να τρέχει αίμα
γεύση στιφη, γλυφη σα το κουκούτσι
μια αμιχη στ' αγριεμένο του το βλέμμα
και στο στεγνο το στόμα του κοκάλινο μαρκούτσι

μαλλί μακρυ, δεμένο με φιλντίσι
αυτι κομμένο σε καυγα στη Μασσαλία
το στόμα ανοίγει μόνο για να φτύσει
ώμοι φαρδιοι κι ένα γιλέκο απ τη Συρία

απ το λαιμο του κρεμασμένο ένα κοράλι
σ'ένα κορδόνι, ένα κλειδι και μια πυξίδα
λίγο τον κόφτει πως τον βλεπουνε οι άλλοι
δράμι δε δίνει αν θα βρει την Ατλαντίδα

πίσω στη μέση του δεμμένο ένα μαχαίρι
και στη λαβή του έξη χαρακιές
έξη φεγγάρια στους θεους έχει προσφέρει
έξη σπονδες, έξη λιμάνια, έξη πληγες

πετσι σκληρο που δε το πείραξε ο χρόνος
φωνη τραχια που όταν φωνάζει σε παγώνει
στο μεσοχώρι περπατάει παντα μόνος
δε λογαριάζει ποιος στη πλάτη του ζυγώνει

τη μαυρη νύχτα αψηφάει και τη βριζει
μ' αν γελαστει κι ονειρευτει βλέπει εκείνη
κι όλα σκορπάνε, και στον ώμο του γυρίζει
που απ το γιλέκο το σκισμένο ξεμυταει,
ένα αλήτικο
και θαλασσι
δελφίνι...





αυτο για μεσημεριανό....
για το βράδυ το μενου έχει άλλο...

12 σχόλια:

Coffeemug είπε...

καλή η συνταγή αλλά ακριβώς όπως το λες θέλει ψυχή. και ψυχή δεν έχουν όλοι. όχι τέτοια πάντως που χρειάζεται. Καλό μεσημέρι Ναύτη.

nina είπε...

Μου άνοιξες την όρεξη:)
Το μεσημεριανό ήταν θαυμάσιο και τώρα περιμένω και το βραδινό :)

Unknown είπε...

... και το χαρτί ... καίγεται

Ναύτης είπε...

καφεκουπίτσα,
ο καθένας μας ότι διαθέτει
άλλοι έχουν ψυχη, άλλοι έχουν μυαλο, άλλοι θάρρος, άλλοι αγάπη, άλλοι βλέμμα, άλλοι φωνη,
άλλοι τά'χουν όλα,
κι άλλοι τίποτε...

καλησπέρα σου!

Ναύτης είπε...

nina κρατήσου,
αν δεν με πάρει ο ύπνος νωρις, που'χω τρεις μέρες να κοιμηθω, ως και επιδόρπιο θα βγάλουμε...

:)

Ναύτης είπε...

meggie...

αμαν με τ'αψέντι σου...
είπα "αμαν" και μού ρθε το "καίγομαι" του Ξαρχάκου...

αφιερωμένο λοιπον, σε σένα, και στα ψαράκια!

:)

amalthia είπε...

όχι όχι εγώ δεν θα αναλύσω το ποίημα,αυτά τα κάναμε στο σχολείο.

έχω μόνο να πω πως οι λέξεις είναι βαριές,πατάνε γερά και κάνουν θόρυβο!

και ναι...μου άρεσε...

Ναύτης είπε...

amalthia,

χαίρομαι που σ'άρεσε
ελπίζω με το θόρυβο να ξυπνήσουν κι όσοι κοιμούνται!

...μας βαράνε ντέφια...

καλησπέρα

:)

flash είπε...

ζαριά..
..εξάρες!

ακριβώς έτσι...

καποια μέρα θα σε ανακαλύψει ο Μικρούτσικος εσένα, ο Θάνος..

γιατί όχι;

:)

Ναύτης είπε...

έτσι όπως το είπες σκιάχτηκα γιατι σκέφτηκα το μικρο του αδερφάκι...

ωιμέ...

:)

flash είπε...

το μικρό αδελφάκι είναι Δίδυμοι κι εκείνο...
το ξερες;

καλά, δεν ξαναμιλάω!!!

:)))

Ναύτης είπε...

θεοι, ναι, δυστυχως το ξέρω...
μακρυα απο μας!

:)))