της ψυχης

της ψυχης

Ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο....

ένα (ακόμη) υγρό ιστολόγιο, με υποβρύχιες ανησυχίες...

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

κυνήγι...

στρίβοντας απ τα ρύκια και τους αρμυρους θάμνους,
βγήκε σε παραλία μυστικη
πίσω του οι αμμόλοφοι σχημάτιζαν ένα στεφάνι,
που πίσω του δεν έβλεπες, ούτε και πάνω του
στις άκριες,
σα φρύδια της θάλασσας,
ξεμυτούσανε δυο σειρες βράχια
εκει ξεσπούσε το κύμα κι έδερνε τα θαλασσοπούλια που μαζεύονταν περιμένοντας τη ρήχη
είχε αμμουδια στη μέση κι ένα πεύκο που ξεστράτησε απ τα υπόλοιπα
κι έγερνε στην άκρη της θάλασσας σα νά'θελε να πιει
στο βάθος και νότια κι ώς εκει που έφτανε το μάτι,
θάλασσα
τίποτε δεν προδίκαζε
τίποτε δεν προμυνούσε
μ ανασηκωμένα τα μπατζάκια και τα παπούτσια στο χέρι περπάτησε ως το νερο
το "νερο"
για κάποιο λόγο θύμωνε όταν του ξέφευγε κι έλεγε τη θάλασσα "νερο"
θύμωνε κι όταν άκουγε άλλους να τη λένε έτσι
κι όποιους πλατσούριζαν στις αμμουδιες, δίχως να έχουνε ποτε τους στα βαθια κοντέψει να πνιγούνε, δε τους λογάριαζε και τους λυπούταν
έτσι που ακούμπησαν τα πόδια του τ'ακροδάχτυλά της στα ρηχα, ανατρίχιασε
ήτανε κρύα η θάλασσα απόψε
απομεσήμερο και σουρούπωνε σε λίγο
έβαλε το χέρι σκια στα μάτια και κοίταξε δεξια εκει που έπεφτε ο ήλιος
κάθε απόγευμα το ίδιο σκηνικο
κάθε βράδυ τον κρύβει μέσα της σαν εραστη που έρχεται μόλις σκοτεινιάσει...
μόνο που απόψε...
εκει στο αριστερο της φρύδι...
δεν ήταν μόνος
εκει καθισμένη πάνω στα μαύρα βράχια
ντυμένη τη γύμνια της κι ένα σεντόνι
είχε βγει να κυνηγήσει
κι ούτε που κοιτούσε κατα το μέρος του..
τα μάτια του κολλημένα στη γραμμη της ραχοκοκκαλιας της όπως διέσχιζε τη πλάτη της σα φίδι
σα δόλωμα η θαλασσομάτα
σα δόκανο με χρυσαφια μαλλια
έκανε να φύγει μα τού'ταν αδύνατο
έκανε να φωνάξει μα είχε στεγνώσει η φωνη του
κι έτσι ανήμπορος και παραδομένος στη φύση του
ξεκίνησε να περπατάει προς τη παγίδα της
με τα παπούτσια στο χέρι
ήξερε πως σε λίγο θα ήταν μέσα της
αλαφρύς
λεύτερος
ξυπόλητος....


12 σχόλια:

Unknown είπε...

δεν υπήρχε παγίδα
μόνο ανάγκη για "λευτεριά"
έτσι λέγεται το "κυνήγι" ενιότε
και το σκηνικό σου ναύτη μου, είναι ιδανικό

τα λέμε

Ναύτης είπε...

meggie, σταμάτα να αποκαλύπτεις τα μη έκδηλα...

:)

ε, ναι

Unknown είπε...

ε,
τότε γιατί ... γράφεις;
τότε γιατί ... σε διαβάζω;

Ναύτης είπε...

ε,
τότε γιατι κάνω ρητορικες διαπιστώσεις....

(μην με ακους, συνέχισε...)


:)

nina είπε...

o Καρυωτάκης είχε πει πως όποιος ξέρει κολύμπι να μην προσπαθήσει ποτέ να πνιγεί γιατί δεν θα τα καταφέρει, παρά μόνο θα ταλαιπωρηθεί

Ναύτη, ναύτη...δεν μπορείς έτσι να λευτερωθείς... :)
από πόνο σε πόνο οδεύεις, και το ξέρεις
δεν υπάρχει προορισμός, μόνο το ταξίδι φίλε μου
μόνο το ταξίδι...

Ναύτης είπε...

nina, δεν θέλω να λευτερωθω
να λευτερώσω θέλω
όσο κι αν ακούγεται ματαιόδοξο...

όσο για τον προορισμο και το ταξίδι... τά'χω γράψει και δεν μπορω παρα να συμφωνήσω

αυτο του Καρυωτάκη... καλο...
κείνος δεν ήξερε να κολυμπάει, ε;

καλησπέρα σου

υ.γ. ο πόνος είναι μια στάση ανάμεσα σε δυο χαρες... έτσι πάει το ταξίδι...

nina είπε...

ενδιαφέρουσα θέση
τι ή ποιόν θέλεις να ελευθερώσεις;

Ας κάνουμε ένα γκάλοπ, ήξερε ή όχι ο Καρυωτάκης κολύμπι; :) έλα τώρα, και την ιστορία να μην ξέρει καποιος από αυτό που είπε το καταλαβαίνει, όχι;

Καλό βράδυ!

υ.γ. αισιόδοξο σε βρίσκω γιατί εγώ νομίζω ότι η χαρά είναι μια στάση ανάμεσα σε πόνους, πως λένε μια χαρά και δέκα πίκρες; έτσι παει το ταξίδι

Ναύτης είπε...

καλησπέρα nina,

αν η αγάπη είναι ελευθερία, τότε όταν αγαπάς πραγματικα νιώθεις λεύτερος... λεύτερος απ'όλα τ'άλλα φυσικα... αυτο εννοω... έγινα κατανοητος;

:)

εντάξει, η ερώτηση περι Καρυωτάκη ήταν ρητορικη...

και τέλος, ναι, είμαι αισιόδοξος
αν δεν κουβαλας μέσα σου ελπίδα τότε... καταλήγεις Καρυωτάκης...

καλό σου βράδυ

Μικρές ανάσες είπε...

Μια γρήγορη βόλτα για καλό καλοκαίρι και πολλές βουτιές!!!

Ναύτης είπε...

Μικρές ανάσες, καλό καλοκαίρι!

:)

υ.γ. προσοχη, στις βουτιες θέλουμε Μεγάλες ανάσες... :)

Coffeemug είπε...

Δεν νομίζω να μπορείς να ελευθερώσεις εσύ, κάποιον που δεν θέλει να ελευθερωθεί. Τσάμπα κοπιάζεις Ναύτη.

Ναύτης είπε...

καλημέρα καφεκουπίτσα,

δίκιο έχεις εν γένει
μόνο που το θέμα είναι πιο πολύπλοκο, δαιδαλώδες και ενδιαφέρον...

:)